အားလံုးျပင္ဆင္အၿပီး....၁၁နာရီ၃၀မိနစ္.....
သူျပန္လာေတာ့မည္.......
သိပ္မၾကာ.....
Ting tong...~~~
ေဟာ.......
သူေရာက္လာၿပီ.....
Apronကို ခြၽတ္၍ သိမ္းကာ
သူ႔အားႀကိဳဆိုရန္ တံခါးဆီေလွ်ာက္လာခဲ့လိုက္သည္...
''ျပန္လာၿပီလား Hun.....''
အလုပ္ပင္ပန္း၍
အနည္းငယ္ ညႇိဳးေနေသာ မ်က္ႏွာေလးထက္ အျပံဳးတစ္ခုဆင္ျမန္းကာ သူေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္.....
''လာ....ထမင္းစားရေအာင္...Luအားလံုးျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီ.......''
ထမင္းစားပြဲတြင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ကာ
တူတူထမင္းလက္ဆံုစားေနရင္း သူ႔ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္မိသည္.......
အလုပ္မွာမ်ား ျပႆနာတက္ထားေလသလားမသိ....
သူ႔မ်က္ႏွာေလး သိသိသာသာ ညႇိဳးက်ေနသည္..
မ်က္ခံုးအစံုကလည္းတြန္႔ခ်ိဳးလို႔......
တစ္ခုခုကို အေလးအနက္ေတြးေနသည့္ဟန္.......
''Hun ah.....ဘာေတြစိတ္ပင္ပန္းစရာ႐ွိလို႔လဲဟင္...''
သူကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လာေသာအၾကည့္မ်ားတြင္....
ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ႏိုင္ေသာ အေငြ႕အသက္မ်ားေရာယွက္ေနသည္......
စားပြဲခံုေပၚတင္ထားေသာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္အား စုကာ အုပ္ကိုင္လာေသာ သူ႔လက္ေႏြးေႏြး.....
ဘာေၾကာင့္ရင္မသိ....
ရင္ထဲ နင့္ခနဲ......
''ေတာင္းပန္ပါတယ္.....
ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...Lu ရယ္....''
တိုးညႇင္းလြန္းေသာ သူ႔အသံ......
ကြၽန္ေတာ့္ႏွစ္ေယာက္သာ ႐ွိေသာ အခန္းငယ္ေလးထဲတြင္ေတာ့ ေကာငး္စြာ ၾကားႏိုင္ရန္ လံုေလာက္ပါသည္......
ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာမိ.....
အဆက္အစပ္မ႐ွိ ေတာင္းပန္လာေသာ သူ႔အား
ျပန္ေျပာရန္ စကားလံုးစီမရ......
YOU ARE READING
^^PAIN^^
Fanfiction''နိဒါန္းကတည္းက မေသ သပ္ခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္... နိဂံုးဆိုတာ လွပႏိုင္ပါ့မလား.... ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာေလးသာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္႐ွိေနေသးရင္ ခင္ဗ်ားနဲ႔အတူ လွပတဲ့နိဂံုးေလးတစ္ခုကိုူဖန္တီးခ်င္မိပါရဲ႕...... ...
~~6~~
Start from the beginning
