Bijles, part two

Epiloog

Epiloog

De toekomst schatte ik rooskleurig in, en daar had ik alle redenen toe gehad. Mijn benen sloeg ik over het bed heen, en wachtte even totdat de duizeligheid gezakt was. Vervolgens stond ik op, en schuifelde naar beneden. Finn was natuurlijk al wakker. Beneden aangekomen, liep ik direct naar de tuin. Het zonnetje verwarmde ons knusse huisje, en het beloofde een mooie dag te worden. Gelukkig maar, want Joe kwam vandaag naar huis. Hij was een week op zakenreis geweest. Ik had nooit achter Joe een zakenman gezien. Eerder een of andere haaiendeskundige, al kwam hij daar aardig bij in de buurt. Ondanks dat hij al 25 was, bleef zijn haaienobsessie. Joe woonde in mijn oude huis, samen met zijn vriendin.

'Goedemorgen', onderbrak Finn mijn gedachten over onze zoon.

'Morgen', zei ik vrolijk. 'Heb je vandaag een dagje vrij?'

Hij knikte. 'Ja, het leek mij perfect weer om de tuin op te knappen. Komt Joe straks lang met Mariska?'

'Als het goed is wel. Mariska pikt hem op, en dan komen ze direct hier heen. Ze zijn er rond het middageten.'

Ik schoof een stoel naar achter, en nam plaats in het heerlijke zonnetje. Mijn leven was geen pure perfectie geweest, verre van. Al was het overdreven om zo te denken. Ik was nog maar 43, stiekem toch nog een flink aantal jaren voor de boeg. Finn was ook nog maar 46. Ik vond het fijn dat wij beide nog zo jong waren. Als Joe kinderen zou krijgen, waren wij nog fit genoeg om van alles met ze te gaan doen. Onbewust sierde een brede glimlach mijn lippen. 'Heb je al ontbeten?' vroeg Finn mij, en veegde een zweetdruppeltje van zijn voorhoofd af.

Als antwoord schudde ik mijn hoofd. 'Het loopt niet zo lekker in mijn maag.'

En dat was de waarheid. Mijn maag kon in de ochtend niets van voedsel verteren. Eigenlijk zou ik er eens mee naar de dokter moeten gaan, bedacht ik mij. Finn nam naast mij plaats. 'Het is warm', concludeerde hij, en veegde nog een aantal zweetdruppeltjes weg.

'Goedemorgen op deze mooie morgen.' Een opgewekte Tim nam naast mij plaats, met zijn ontbijt. 'Lekker geslapen allemaal?'

'Ja hoor', zei Finn. 'En jij?'

Hij knikte, terwijl hij een boterham volledig in zijn mond propte. Haastig at hij zijn bord leeg. Onderzoekend keek ik hem aan. 'Heb je plannen vandaag?'

'Ik ga zwemmen met de jongens', zei hij.

'Ah, is dat ene meisje er ook?'

Tim verslikte zich, en een rode kleur vestigde zich op zijn wangen. 'Mam. Ik vind haar niet leuk.'

'Mijn ogen hebben iets heel anders waargenomen', zei Finn plagend.

Nog niet zolang geleden was Tim met zijn vrienden uit geweest, voor de eerste keer. Rond een uur of een kwam hij thuis, onder toeziend oog van Finn en mij. Stiekem, natuurlijk. Zijn arm had hij rondom de schouders van een roodharige meisje gelegd. En zijn lippen hadden kort de hare gekust. Tim mopperde iets onverstaanbaars, en at snel zijn laatste boterham op. Hij drukte snel een kus op mijn wang, en sprintte vervolgens terug het huis in. 'Joe komt straks terug uit Amerika', riep ik hem nog na.

Fronsend kwam Tim terug. 'Hij is naar Amerika geweest voor een week? Die is gek.' Zonder op antwoord te wachten, rende hij het huis weer in. Tim leek ontzettend veel op mij, maar had het opgewekte karakter van Finn. Net als Joe, en Iris. Iris studeerde ruim twee uur rijden hier vandaan. Op dit moment was zij met vriendinnen op vakantie, voor de eerste keer. Tien dagen Spanje. Ik als stiefmoeder zijnde hield mijn hart vast.

Rond de middag parkeerde een zwarte BMW voor onze deur. Altijd als ik de auto zag kreeg ik een trots gevoel. Hij had dit bereikt. Ondanks zijn coma, ondanks dat hij soms moeite had met zijn concentratie, had hij het toch mooi gedaan. Joe stormde gelijk op mij af. 'Mam', zei hij warm.

'Hee Joe', begroette ik hem terug, en knuffelde hem. 'Hoe was je vlucht?'

'Mwah, lang. Maar wel goed hoor. Geen turbulentie enzo.'

Mariska verscheen achter Joe, en ook haar gaf ik een knuffel. Haar blonde haren had ze vluchtig in een staart gedaan. Mariska was een normaal meisje. Ze droeg nooit make-up, en maakte gebruik van haar natuurlijke schoonheid. Die zij natuurlijk bezat. Joe was kieskeurig als het op meiden aan kwam. Hij had er al enkele versleten, net zoals zijn vader. We liepen naar buiten, en namen weer plaats aan het tuinstel. Joe begon te vertellen over het land zelf, en af en toe glipte er iets over de zakenwereld tussen zijn lippen door. Hij was erg gedreven in zijn vak. Tim kwam nog even snel zijn grote broer gedag zeggen, en verdween toen met zijn vrienden naar het meer toe. Plots stond Mariska glimlachend op. 'We krijgen gezinsuitbreiding', zei ze, en haalde iets uit haar broekzak. Mijn ogen werden groot, maar al snel barstte ik in lachen uit. Net als de rest. In haar hand had ze een hondenpenning liggen.

Ja, alles ging goed. Het was allemaal oké nu.

--------------------------------------------------------------------------------

Vergeet het dankwoord niet! :)