Bijles, part two

Hoofdstuk 17

Hoofdstuk 17

Vogelgeluiden wisten zich een weg te dansen door mijn gehoorgang, naar mijn hersenen. Als in een reflex opende ik mijn ogen. Meteen kneep ik ze weer half dicht tegen het felle licht. Zo te zien was ik vergeten de gordijnen dicht te schuiven. Ik wilde opstaan, maar merkte dat ik vast zat. Finn had zijn armen als een ijzeren greep om mij heen geslagen. Alsof ik zijn gevangene was, en hij de gevangenenbewaarder. Zuchtend probeerde ik mij van zijn greep te verlossen, zonder hem wakker te maken. Iets wat onmogelijk leek, want hij opende direct zijn ogen. 'Eef', klonk zijn warme krakerige stem. Ik herinnerde mij nog dat Finn altijd een krakerige stem had als hij wakker werd. Het leek alsof zijn stembanden op moesten warmen, zich klaar moesten maken. Misschien moesten ze wel ontbijten, zich aankleden, douchen. 'Goed geslapen?' Vroeg hij mij en zijn blauwe ogen doorboorden de mijne. Ik moest mij inhouden om niet naar adem te happen, en om rustig te blijven ademhalen. Maar mijn dringend ademtekort dwong mij om naar adem te happen. Finn glimlachte. Hij wist precies wat voor effect hij op mij had. Ik haatte het. Hij streelde een plukje haar uit mijn gezicht en kuste mijn voorhoofd. 'Finn', begon ik waarschuwend.

'Ja ja. Geen zorgen. Ik ben trouw aan Melissa', onderbrak hij mij haastig. 'Maar je bent en blijft wel de moeder van mijn kind.' De gevangenenbewaarder stak de sleutel in het slot, en ik werd vrij gelaten. Ik schoof ietsjes bij hem vandaan. 'Laten we gaan ontbijten', zei ik en sprong iets te snel naast mijn bed. Een duizeligheid overviel mij en ik greep naar het bed om mij vast te kunnen houden. 'Rustig aan Eefje', zei Finn en glimlachte. Hij stond inmiddels naast het bed en mijn mond viel haast open bij het zien van zijn aantrekkelijke bovenlichaam. Finn was altijd al gespierd geweest, maar dit? Was dit een grap. Finn fronste toen ik hem te lang aan bleef staren. 'Is er iets?' Vroeg hij en keek naar zijn borstkas. 'Oh dat. Ja ik heb gesport. Ze hebben sportscholen in IJsland Eva', zei hij en gaf mij een knipoog. 'Ik ben even douchen als dat goed is. Ik vind de spullen zelf wel.' Hij verdween uit mijn kamer en ik liet mij op het bed zakken. Dit was niet goed. Ik had nog te veel gevoelens voor hem. Er moest toch een manier zijn om ze onder controle te houden? En ineens wist ik het. Alsof de bliksem insloeg, ontstond er een idee in mijn hoofd. Cecilia wist wel raad met jongens. Ik ging op zoek naar mijn telefoon, die ik uiteindelijk vond in mijn broekzak, en zocht haastig haar nummer op. Ik moest snel zijn, jongens stonden nooit zo lang onder de douche. Ik drukte op het groene telefoontje, en de telefoon ging over. Ik wierp een snelle blik op de klok. Tien over acht in de ochtend. Ik hoopte vurig dat ze niet meteen op zou hangen, en het mij kon vergeven dat ik belde op dit –

'Godsamme Eef, wat is dit voor tijdstip?' Nam ze mompelend de telefoon op.

'Ja sorry, maar het is een noodgeval.'

'Noodgeval als in... jongens?' Vroeg ze zuchtend.

Mijn ogen maakten een rollende beweging. 'Ja. Joe heeft een ongeluk gehad en Finn is hier.'

'Ho wacht.'

Cecilia leek eindelijk uit haar slaapcoma te raken.

'Joe heeft een ongeluk gehad en Finn is hier? Waarom vertel je mij dit nú pas Eva?' Haar stem klonk verwijtend, en ik gaf haar groot gelijk. 'Nu even niet, oké? Ik... ik.. Finn', ik had geen idee hoe ik het moest zeggen.

'Laat me raden, hij is hier. En je kan je gevoelens niet verbergen wat wel de bedoeling is? En mister charming maakt het je niet bepaald gemakkelijk?'

'Ja, zoiets ja', zei ik.

'Heb je vanmiddag tijd om langs te komen?'

Ik dacht na. Ik moest eerst nog even naar Joe met Finn, daarna zou ik Finn ergens moeten dumpen om naar Cecilia te gaan. Ik besloot dat mij dat wel ging lukken. 'Vanmiddag is prima.'

'En dan vertel je mij alles, Eva van Haren.'

'Ja ja mam', zei ik lachend en hing op.

'Wie had je aan de telefoon?'

Ik schrok van hem en draaide mij om. Mijn mond had moeite om niet weer open te vallen. Hij leunde nonchalant in de deurpost, met een handdoek om zijn zaakje heen. 'Ik was kleren vergeten', gaf hij als excuus en grijnsde naar mij. Hij wandelde de kamer in en haalde zijn koffer tevoorschijn. 'Maar wie had je aan de telefoon?' Herhaalde hij nogmaals zijn vraag en haalde verschillende kledingstukken uit zijn koffer. 'Cecilia, ik ga vanmiddag even bij haar langs.'

'Oh gezellig, dan ga ik mee. Ik heb haar ook al in geen tijden meer gezien.' Hij pakte een lichtblauw V-hals shirt uit zijn koffer, gevolgd door een donker grijze spijkerbroek. 'Is dit netjes genoeg mevrouw?' Vroeg hij mij en liet mij de kleren zien.

'Uhm ja. En nee je kan niet mee naar Cecilia.'

Hij fronste zijn wenkbrauwen. 'Waarom dan niet?'

'Het is een meidenmiddag.'

'Dat doe je dan maar weer als ik weg ben. Ik ga mee', zei hij en trok zijn shirt aan. Het volgende moment liet hij de handdoek vallen. Snel wendde ik mijn hoofd af. Een lachje ontsnapte tussen zijn lippen door. 'Het is weer veilig hoor.'

Ik draaide mijn hoofd weer naar hem toe en zag dat hij inderdaad zijn onderbroek weer aan had. Hij trok zijn broek ook aan. 'Zullen we buitenhuis gaan ontbijten?' Zijn blauwe ogen staken mijn ogen bijna lek, zo fel waren ze. 'Nou ehm-'

'Ik betaal Eva', onderbrak hij mij alweer.

'Het gaat mij niet om geld, ik wil gewoon zo snel mogelijk naar Joe', beet ik hem toe.

'Een ontbijtje bij de Hema is zo gegeten.'

Ik opende mijn mond om een weerwoord te zeggen, maar wist ineens niet. 'Goed dan', zei ik zuchtend. 'Ik ga mij even omkleden.'

'Verstandige keus, ik was haast bang dat je in je pyjama mee ging. Niet dat ik daar bezwaar op heb', zei hij met een brede grijns rondom zijn lippen. Met een rood hoofd trok ik mijn kledingkast uit. Finn ging geamuseerd op het randje van het bed zitten. 'Finn, ik heb graag wat privacy', zei ik en keek hem zuchtend aan. Hij stak zijn handen omhoog als teken van overgave en verdween vervolgens uit de kamer. Snel trok ik een paar kledingstukken uit de kast en bekeek ze. Ik moest echt nieuwe kleren hebben, bedacht ik mij terwijl ik het volgende kledingstuk weer weg gooide. Uiteindelijk trok ik een korte spijkerbroek aan, waarop ik een legerhemdje combineerde. Ik wilde er absoluut niet sexy uit zien voor Finn. Natuurlijk wilde ik dat ergens wel, ik vond hem nog steeds leuk. Maar ik wilde Finn niet van Melissa afpakken. Zo was ik niet.

---------------------------------------

Genieten jullie net zoveel van die awkward moments als ik doe? ^^