Bijles, part two

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 27

Finn keek mij onderzoekend aan en liep langzaam naar mij toe. Het eten vergeten. Zijn stem klonk onzeker toen hij sprak. Toen hij vroeg wat mijn keuze was. Ergens wilde ik het moment uit te stellen, er langer over nadenken. Voordelen tegen de nadelen afwegen. Maar ik was gewoon verliefd op hem. En mijn gevoel kon ik niet langer meer verbergen. 'Ik wil het met jou proberen', zei ik, terwijl er toch een lichte twijfeling in mijn stem doorklonk. Zijn ogen lichtten op, zijn lippen waren plots heel dichtbij. Hij kuste mij teder. 'Bedankt', prevelde hij tegen mijn lippen aan, en schoof een stukje haar dat voor mijn gezicht hing, achter mijn oor. Nogmaals wilde hij zijn lippen op die van mij drukken, maar ik hield hem tegen. 'Finn, het eten', zei ik lachend.

'Oh shit.' Haastig liep hij terug naar de kookplaat, waar de aardappels aan het overkoken waren. Hij vloekte binnensmonds, en ik kon er niets aan doen dat ik stiekem toch moest lachen. 'Ik dek de tafel wel', stelde ik voor, gokkend dat het eten zo klaar was. Zo'n tiental minuten later zaten we aan het eten. 'Mmm, zo slecht smaakt het nog niet', vertelde ik hem naar waarheid. Zijn ogen fonkelden.

'Ik ben niet gewend om te koken, maar dacht, laat ik het eens proberen.'

Ik lachte naar hem. 'Mag je vaker doen.'

'Deal.'

Onze ogen vonden elkaar. Een vlaag van kriebels schoot door mijn buik heen. Ik had hem weer terug.

De afwas verliep niet helemaal volgens plan, als je daarvoor al een plan had dan. Het resulteerde erin dat de grond onder afwasmiddel zat, gemengd met een vleugje water. Finn spatte mij nat met zijn handen, terwijl ik bijna de volle bak over hem heen wilde gieten. Hij greep net op tijd mijn polsen beet, en los rukken uit zijn greep, was als een onbegonnen zaak. Lachend begon ik de bende op te ruimen, terwijl vlinders met minimaal 130 km/h door mijn lichaam heen raasden. Finn stond ineens achter mij en legde zijn handen op mijn heupen neer. Hij draaide mij om en onze lippen vonden elkaar weer. Na een intense zoen verbrak ik de kus weer. 'Kom, laat mij even de bende opruimen.'

Zijn ogen fonkelden, nog steeds, terwijl hij elke beweging van mij volgde. Nadat de keuken droog was, droogde ik de spullen af, waarna Finn ze weer op hun plek zette. 'Filmpje?' vroeg Finn onschuldig toen we klaar waren met opruimen, wat toch nog langer had geduurd dan verwacht. 'Geen horror', waarschuwde ik hem, terugdenken aan de vorige film.

'Romantische komedie dan?'

'Mmm.. Geen Dear John of iets, die heb ik al te vaak gezien. En die is ontzettend zielig', was mijn commentaar, terwijl ik Finn volgde naar de kamer. Hij zette de tv aan, en startte Netflix op. Uiteindelijk zette hij fifty first dates op, en liet zich naast mij op de bank ploffen. 'Was je nog bij Joe geweest?' vroeg ik hem.

Hij knikte langzaam. 'Ja even, de dokter vertelde gewoon hetzelfde als tegen jou. Er zit vooruitgang in, dus dat is hoopvol.' Toch klonk zijn stem onzeker, al besloot ik er niet op door te vragen. Ik wendde mijn blik af naar de film, en verloor mijzelf er na enkele luttele minuten in. Finn haalde mij er uiteindelijk weer uit, door zijn arm om mij heen te slaan. Hij streelde liefkozend mijn schouder, wat voor een prettig gevoel in mijn buik zorgde. Plots pakte hij mijn kin beet, en drukte zijn lippen weer op de mijne. 'Sorry, ik kan het niet laten', prevelde hij tegen mijn lippen aan, en zijn handen gleden van mijn rug, naar mijn borsten. Ik verstarde onder zijn aanraking, en besefte mij dat ik dat gemist had. Zijn handen op mijn lichaam. Zijn warmte. We vergaten de film. Onze lippen leken vast te zitten aan elkaar. Intens zochten twee lippen naar de perfectie van de kus. Zijn handen bleven mijn borsten strelen, terwijl ik zijn borstkas streelde. Al snel was ik het, die zijn shirt over zijn hoofd heen trok, en op de grond liet vallen. Dat was voor Finn het teken dat ook mijn shirt uit kon, gevolgd door mijn BH. Hij staarde een tijdje naar mijn blote borsten, wat mij onzeker maakte. Hij schudde zuchtend zijn hoofd. 'Je bent gewoon prachtig, ik kan nog steeds niet begrijpen waarom je vreemde mannen voor geld, aan jou laat zitten.'

Moment verpest. Snel sloeg ik mijn handen voor mijn borsten, en keek hem boos aan. 'Dat heb je je al eens uitgelegd', zei ik fel. Feller dan ik in eerste instantie bedoelde. Hij pakte mijn handen, en haalde ze van mijn borsten af. 'Rustig Eef, het komt goed.'

Hij plantte een kusje in mijn nek, en liet zijn lippen afglijden naar mijn sleutelbeen. Zijn handen gleden verder naar binnen, en al snel lag mijn broek op de grond. Het voelde zo goed, al ging het ergens wel snel. Zijn aanrakingen weerstaan, kon ik niet. Zijn lippen gleden verder af naar beneden, een spoor van kusjes was haast zichtbaar. Ik voelde de liefde ervan afstralen. Alsof heel mijn lichaam in vuur en vlam stond. Zijn blik vond de mijne. Hij keek zacht, liefdevol. 'Ik hou van je Eva', prevelde hij, en trok mijn onderbroek naar beneden. 'Wil je dit?'

Zijn vraag verbaasde mij best wel. Gehaast knikte ik, wat bij Finn een glimlach deed verschijnen. Langzaam verkende zijn vingers mijn onderste, terwijl ik aan zijn broek begon te frunniken. Al snel lag zijn broek, samen met zijn onderbroek, ergens in deze kamer. 'Weet je het zeker?' vroeg hij, nogmaals. Zijn ogen stonden ergens bezorgd.

'Finn, ja.' Ik begreep zijn bezorgdheid niet.

'Pil? Geen antibiotica?'

Mijn ogen maakten een rollende beweging. 'Ja en nee.'

Hij grijnsde breed. 'Stel je eens voor, nog een Joe.'

Ik moest lachen. Ik was erg blij met Joe geweest, maar wist wel zeker dat ik het bij een kind zou laten. Langzaam liet Finn zich in mij glijden. Rustig bewoog hij heen en weer, terwijl hij mijn blik gevangen hield. Zijn lippen vonden de mijne, en een explosie van vlinders barstte los in mijn buik. Een traan gleed over mijn wang naar beneden. Hij streelde hem liefkozend weg. 'Waarom huil je? Doe ik iets fout?' Meteen stopte hij met de bewegingen.

'Nee, ik – ik weet het niet', zei ik , en een glimlachje verscheen rondom mijn lippen. 'Ik heb je gewoon zo gemist. Alles.'

Hij kuste een nieuwe traan van mijn wang weg, terwijl hij weer langzaam begon te bewegen. Alles wat ik niet voelde, als ik het deed met random mannen, was hier aanwezig. Mijn liefde voor hem werd alleen maar sterker. Mijn emoties gierden door mijn lichaam heen, en ik kon alleen maar wensen één met hem te worden. Uiteindelijk vond hij zijn verlossing, en trok hij mij tegen zich aan. De film was vergeten. Alleen wij twee telden nu. De wereld buiten gesloten. De pijn om Joe even vergeten. Hij streelde mijn haren, terwijl hij een paar kusjes in mijn nek plantte. Ik glimlachte naar hem.

'Ik heb jou ook gemist', fluisterde hij.

Ik nestelde mij beter tegen hem aan, en sloot mijn ogen. Finn bleef mijn haren strelen. Bijna viel ik tegen hem aan in slaap, de rust vindend door zijn kloppende hart, toen de mijn telefoon plots ging. Zuchtend opende ik ze weer met tegenzin. Langzaam pakte ik het ding, en nam op. Finn keek mij vragend aan en blikte een fronsende blik op de klok. 'Het ziekenhuis', fluisterde ik tegen Finn. 'Het gaat over Joe.'