Bijles, part two

Hoofdstuk 10

Hoofdstuk 10

Mijn hoofd tolde en uitgeput liet ik mij op de bank vallen. 'Zal ik Chinees bestellen?' Riep Cecilia vanuit mijn keuken, waar ze bezig was twee glazen met rode wijn in te schenken. 'Ja, is goed', riep ik terug. Mijn hersenen bleven maar kraken. Mij in de gaten houden? Was dat nou serieus of een smoesje van Rowan om bij mij in de buurt te komen? Ik zuchtte diep. Wat het ook was, ik had geen zin meer in gedoe. En dan hadden we nog Jay. Gelukkig had hij niets gevraagd, maar ik had zo het idee dat dat nog wel ging komen. Dan ging ik hem gewoon vertellen dat er niet meer in zit dan een vriendschap, besloot ik. Cecilia kwam de kamer in geschoven op haar bladslippers met de twee glazen in haar hand. 'Zo', zei ze en zette de glazen op de tafel neer. 'Proosten we op een fantastische zomer?'

'Van mij mag het best wat frisser worden', zei ik en we pakten onze glazen en tikte ze tegen elkaar aan. Vervolgens namen we beiden een flinke slok, en ik voelde de alcohol in mijn keel branden. Een iets te grote slok, concludeerde ik. Cecilia had haar telefoon gepakt en toetste een nummer in. 'Wat wil je eigenlijk?'

'Doe maar bami met saté, gewoon  lekker simpel', antwoordde ik.

Cecilia streek een pluk haar uit haar gezicht en dacht een seconde na voordat ze het groene telefoontje in drukte. Ik hoorde hoe ze de bestelling door gaf, toen er opgenomen werd, en uiteindelijk weer op hing. 'Over een kwartiertje is het klaar, ik haal het wel.'

'Ik kan ook best rijden', opperde ik. Cecilia had immers al besteld. 'En de kosten delen we sowieso.'

Cecilia maakte een wuif gebaar. 'Welnee joh. Ik betaal wel.'

'Delen Cel', zei ik en nam nog een slok wijn.

Zuchtend gaf Cecilia toe. 'Goed dan. Wat moest Rowan eigenlijk van je?' Vroeg ze nieuwsgierig.

'Hoe moest mij blijkbaar in de gaten houden van Finn.'

Cecilia fronste haar wenkbrauwen. 'Waarom? Wat is dat voor onzin?'

Ik haalde mijn schouders op en haalde een natte pluk haar uit mijn gezicht. Ik wist het wel. Natuurlijk wist ik wel waarom, als het waar was. Maar Cecilia wist niets van mijn werk af, en dat wilde ik graag zo houden. 'Ik weet het niet.'

'Bel Finn', opperde Cecilia. 'Dan kan hij uitleggen hoe het zit. Hij loopt echt constant zijn verantwoordelijkheden mis Eva. Confronteer hem.'

Ik liet mijn hoofd in mijn handen rusten. 'Ik heb gewoon zo geen zin meer in gedoe met mannen.' Een zucht ontsnapte tussen mijn lippen door. Cecilia keek mij vol medelijden aan toen ik op keek.

'Ik snap het Eefje. En Jay dan? Je moet toegeven dat hij knap is. Hij heeft duidelijk interesse in je. En dat avondje uit was leuk toch?'

Een lachje ontsnapte uit mijn mond. 'Leuk is niet het juiste woord. Ik was behoorlijk van slag', ik sloeg mijn ogen neer. Ik schaamde mij voor mijn gedrag die nacht. 'Ik ga hem gewoon vertellen dat ik vrienden wil zijn, meer niet. Ik ga niet nog eens met hem uit', zei ik vastberaden. Cecilia knikte.

'Ik ga het eten ophalen, jij belt Finn. Ik wil uitgebreid verslag als ik terug kom', eiste ze en stond op.

'Ma-'.

'Nee Eva, geen gemaar. Kom op', onderbrak Cecilia mij en een minuut later hoorde ik de deur dichtslaan. Zuchtend haalde ik een hand door mijn natte haren heen en probeerde de klit die ik tegen kwam, eruit te halen. Cecilia had gelijk. Ik moest gewoon verhaal bij hem gaan halen. Met trillende handen viste ik mijn telefoon uit mijn broekzak. Ik zocht zijn nummer op, en ergens hoopte ik dat hij niet op nam. 'Met Finn', zei zijn koele stem aan de andere kant. 'Eva hier', zei ik ongemakkelijk.

'Alles goed? Is er iets met Joe?'

'Nee nee', zei ik haastig. 'Met Joe is alles prima.'

'Is er iets met jou dan? Dat je mij belt...', zijn stem stierf weg.

'Waarom moet Rowan mij in de gaten houden van jou?'

De andere kant zweeg voor een paar seconden. 'Omdat ik mij zorgen maak.'

'Ik begrijp er niets van Finn. Hij is boos op jou, toch helpt hij jou. Maar eigenlijk wil hij dat niet voor jou doen, maar doet hij het voor zichzelf', ratelde ik opgefokt aan een stuk door.

Finn zuchtte. 'Klopt. Wij maken ons zorgen om je.'

'Als je je echt zorgen om mij maakt, zat je nu niet in IJsland.' Het floepte er zomaar uit. Ik voelde het rood naar mijn wangen toe stijgen, ook al kon hij dat niet zien. 'Je weet dat ik hier voor mijn werk zit Eva en niet zomaar naar jou en Joe toe kan, als ik dat wil', zei hij kalm. 'Ik moet nu ook weer verder.'

'Het is zes uur, werk je nu nog?' Vroeg ik ongelovig.

'Misschien is het ook maar beter dat we uit elkaar zijn. Mijn werkdagen zijn lang.' Hij hing op zonder nog iets te zeggen. Lang de tijd om over het gesprek na te denken, had ik niet. Cecilia stond voor mijn neus met een doos vol eten. 'Diner time', zei ze en zette de doos op de grote tafel neer. Samen dekten we in een snel tempo de tafel en even later zaten we tevreden aan het avondeten. 'Hoe ging het gesprek?' Vroeg Cecilia tussen twee happen door. Ik kreunde. Moesten we het daar nu echt over hebben? 'Niet nu Cel', bromde ik en stak snel een vork met bami in mijn mond. Cecilia knikte begrijpend. 'Hebben jullie het al geprobeerd?' Vroeg ik snel om van onderwerp te veranderen. 'Wat ge- Oh. Dat.' Ik zag hoe een prachtige kleur rood haar wangen begon te sieren. 'Ja. Over twee weken kan ik een test doen', zei ze en schonk mij een gelukkig glimlach. 'Ik hoop voor je dat het raak is', zei ik gemeend.

'Ja wij ook'

Het gesprek viel stil, maar het maakte mij niet uit. Het was een prettige stilte, die je weleens ervaart als je op een adembenemende plek bent. Een stilte die je alleen met je beste vrienden kon beleven, omdat het dan geen awkward moment was. We glimlachten naar elkaar, en we wisten dat de stilte prima was. Na het eten hielp Cecilia nog mee met de afwas, en dwong ik haar geld aan te nemen. Maar ze weigerde en dreigde het geld te versnipperen in de prullenbak. Lachend had ik het geld maar weer terug genomen, en haar laten beloven dat ik de volgende keer zou betalen. Daarna was ze op haar fiets vertrokken naar huis. Zuchtend plofte ik op de bank neer. Ik bedacht mij dat mijn moeder Joe wel zo naar huis zou brengen. Ik was benieuwd hoe zij hun dag hadden door gebracht. Mijn telefoon ging af en op het display zag ik dat het mijn moeder was. Als je het over de duivel hebt. 'Mam', zei ik vrolijk.

'Eva, we hebben een probleem.'

Mijn hart vond meteen zijn weg naar mijn keel, om daar vervolgens ontzettend hard te bonken. 'Niets ernstigs?' Vroeg ik snel. Mijn moeder lachte aan de andere kant.

'Nee, Joe wil hier blijven slapen. Hij wil niet naar huis. Mag dat?'

Opgelucht haalde ik adem. 'Ja natuurlijk. Haal ik hem morgen weer op.'

'Oh en dit weekend willen wij met zijn allen naar de camping in Keent gaan, ga je mee?'

Een glimlach sierde mijn lippen. 'Nee, gaan jullie maar met zijn drietjes', zei ik en meende het ook. Dan had ik tijd om tot rust te komen. Om mijn huis een grote schoonmaak te geven en om te werken natuurlijk. We zeiden elkaar gedag en ik kreeg Joe ook nog even aan de telefoon, toen ik op hing. Ik kon vanavond ook gaan werken, extra geld was nooit mis, toch?

————————————

Zie mijn dino profielfoto, super stoer :D Sorry ik hou van dino's. Misschien word ik wel dinoloog later. (bestaat vast wel.)