Bijles, part two

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 21

Ik verslikte mij haast in mijn koffie, toen Finn nonchalant tegen de deurpost aan kwam hangen. Mijn mond zakte een stukje open en ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Ik dacht dat we best weleens konden gaan zwemmen.'

'Finn, we moeten naar Joe, en ik moet nog –'

'Nee Eva', onderbrak hij mij streng. 'Jij moet lol maken. Dus eet door, en pak je zwemspullen', zei hij en liep de keuken uit. Ik staarde naar zijn gespierde benen, naar zijn zwembroek die hem als gegoten zat. Ik klapte mijn mond weer dicht, die blijkbaar weer open was gaan staan, en at snel mijn broodje met jam op. Haastig kieperde ik alles in de vaatwasser, en zette het ding aan. In gedachten verzonken liep ik naar boven toe. Hoe ging ik mij weer in deze situatie staande houden? Hoe moest ik weerstand blijven bieden aan hem, als hij haast naakt stond? Ik beet op mijn lip. Het was eergister nogal uit de hand gelopen. Ik was mij ervan bewust dat zoiets nog eens kon gebeuren, iets wat koste wat kost voorkomen moest worden. Ik stapte mijn kamer binnen en trok een bikini uit de kast. Een zucht rolde over mijn lippen heen. Deze bikini was zeker de nieuwste niet meer, en ik vervloekte mijzelf dat ik nooit een nieuwe had gekocht. Ik trok de bikini zuchtend aan, en bekeek mijzelf in de spiegel. Het ging nog wel. Mijn haren bond ik vluchtig vast in een paardenstaart. 'Ben je klaar?'

Ik schrok mij rot, toen ik zijn stem hoorde. Lachend kwam hij op mij afgelopen. 'Niet schrikken, zo eng ben ik toch niet?' Hij liet zijn vingers over mijn arm heen dansen. Ik trok onopvallend mijn arm een beetje terug. 'Nee, maar wel als je daar ineens staat', mopperde ik.

Finns blik gleed duidelijk zichtbaar over mijn lichaam heen. Hij floot. 'Ziet er goed uit.' Een brede grijns verscheen rondom zijn lippen. Duidelijk. Ik had Cecilia 's advies nodig. 'Ik ben nog niet klaar', zei ik deels naar waarheid. Ik moest nog een tas vullen met zonnebrand, en wat kleding. Finn knikte. 'Ik wacht beneden op je in de woonkamer.'

'Ja', zei ik en sloot de deur achter hem dicht, nadat hij de kamer uit liep. Vluchtig draaide ik de deur op slot. Ik keek om mij heen. Waar had ik dat ding gelaten? Ik liep de badkamer in, waarschijnlijk zou mijn tel- oh. Mijn telefoon lag dus daadwerkelijk in de badkamer. Zuchtend pakte ik mijn telefoon van de wasmand af en zocht het nummer van Cecilia op. Nee, ze werd niet bepaald vrolijk van mij en Finn in één huis. Een reden daarvan was dat ik haar op de meest ''ongunstige'' tijdstippen belde. 'Eef', kreunde ze aan de andere kant, toen ze de telefoon op nam. 'Goedemorgen', zei ik. 'Finn probleem.'

'Alweer?'

'Ja alweer', zei ik zuchtend. 'Hij wil gaan zwemmen. Dat betekent zijn ontblote borstkas.'

Gelach klonk aan de andere kant van de lijn. 'Is dat alles? Eef-'

'Nee niet alles. Hij heeft mij gekust', onderbrak ik haar snel.

'Hij heeft wat!?' schreeuwde ze zowat aan de andere kant.

'Ja je hoorde mij wel, denk ik zo.'

'Oké... Uhm... vermijd oogcontact en huidcontact. Ga niet in op zijn flirtpogingen. Eva, je wil hem niet. Hij heeft jou in de steek gelaten.'

Een zucht rolde over mijn lippen heen. 'Dat weet ik, en ik ga mijn best doen. Ik verdien beter', zei ik. Al was ik over dat laatste niet zo zeker.

Mijn handdoek spreidde ik uit op het gras, in de zon. Ik was mijn bleke huid meer dan zat, en een kleurtje zou mij vast niet zo verkeerd staan. Finn legde zijn handdoek een stukje naar achter, in de schaduw. 'Moet ik je helpen met insmeren?' vroeg hij mij en viste een tube zonnebrand uit de tas. Snel schudde ik mijn hoofd. 'Ik kan dat zelf wel.'

'En je rug dan? Of heb je extra lange armen gekregen van de moeder natuur?'

Een rode kleur steeg op naar wangen, net zoals een vliegtuig. Snel wendde ik mijn blik af. 'Nee.'

'Dan denk ik toch echt dat ik jou zou moeten helpen.' Een geamuseerde grijns was rondom zijn lippen gevestigd. Een zucht rolde soepel over mijn lippen heen. 'Ja, dat zou fijn zijn.'

Ik ging op mijn buik liggen, en bereidde mij mentaal voor op zijn handen op mijn lichaam. En niet veel later was het ook zo ver. Zijn handen gleden over mijn rug heen, verspreidde de koele zonnebrand. Ik rilde onder zijn aanrakingen. Het voelde zo fijn. Zo vertrouwd ergens. Ik slikte. Ik moest blijven denken aan Cecilia 's woorden. Hij liet mij in de steek. Dat zou hij zo nog eens doen. En daarbij moest hij over een weekje weer terug naar IJsland. En dat zou hij doen, zonder nog eens naar mij om te kijken. Zijn handen verbraken het contact met mijn lichaam. 'Bedankt', zei ik snel en draaide mij om op mijn rug. Ik wilde de zonnebrand van hem over nemen, maar hij trok zijn hand terug. 'Nu ik toch bezig ben kan ik net zo goed de rest in smeren.'

'Maar', mijn stem stierf weg. Ik had geen geldig weerwoord hierop. Zuchtend wachtte ik af. Opnieuw voelde ik zijn handen, dit keer op mijn buik. Hij begon rondjes te draaien met zijn vingers, iets wat niet echt meer met de zonnebrand te maken had. Al snel smeerde hij mijn armen in. 'Ogen dicht', zei hij en ik sloot ze meteen. Iets later voelde ik het koude spul op mijn wangen, op mijn neus. 'Nu is het mijn beurt', zei hij. Ik opende mijn ogen. Finn lag al klaar op zijn handdoek. Glimlachend pakte ik de tube en smeerde een beetje zonnebrand op zijn rug. Mijn handen wreven zijn rug in, voelden zijn spieren. 'Klaar', zei ik en legde de tube weg. 'Mijn buik moet ook nog', zei Finn en lachte naar mij, nadat hij omgedraaid was. Met trillende handen begon ik zijn gespierde buik in te smeren. Nadat dat klaar was, en onze zonnebrand opgedroogd was, was het tijd voor een duik in het water. Finn dook soepel het water in. Niet veel later liet ik mij in het verfrissende water zakken.