Bijles, part two

Hoofdstuk 32

Hoofdstuk 32

Elkaar plagend duwend liepen we door de drukke straten van de stad heen. Het zag er vast heel kinderlijk uit, twee volwassenen die elkaar telkens duwden, maar het kon mij nu even niets schelen. Een gelukzalig gevoel had zich in mijn buik genesteld, een gevoel dat niet zomaar meer los ging laten. Ik keek op naar Finn, die het niet leek te merken. Zijn strakke kaaklijn, zijn helderblauwe ogen, zijn blonde haren, alles aan zijn uiterlijk was leuk. En niet alleen zijn uiterlijk. Zijn innerlijk mocht er ook wel wezen. Voorzichtig pakte ik zijn hand vast. Met een warme glimlach rondom zijn lippen keek hij mij aan, en kneep zachtjes in mijn hand. 'Zullen we vanavond nog langs Joe gaan?' vroeg Finn.

Ik knikte. Joe werd bijna ontslagen uit het ziekenhuis, en dan zou hij naar een revalidatiecentrum gaan. Zijn spraak had hij nog steeds niet terug. 'Goed', zei Finn, en bekeek de winkels om hem heen. 'Naar welke winkel wil je als eerste?'

Mijn ogen liet ik over de winkels heen glijden, en wees uiteindelijk een klein zaakje aan, waar ik meestal wel kon slagen voor een bikini. Ik greep Finns hand vast, en trok hem mee naar het knusse winkeltje. 'Ik ben hier echt allang niet meer geweest', zei Finn. 'En het is hier nog steeds niets veranderd.'

Dat kon ik alleen maar beamen. Het enige dat er veranderd kon zijn, was dat er een aantal winkels verdwenen waren. Ik trok hem mee het winkeltje in, en liet direct zijn hand los. Mijn vingers begonnen gretig tussen de bikini's te neuzen. Finn liet zijn blik eerst het winkeltje verkennen, voordat hij met mij mee begon te zoeken. Dat was immers de afspraak. Finn mocht iets uitkiezen. Ik had een blauwe bikini in mijn hand, en hield het voor mijn lichaam. Verwachtingsvol keek ik Finn aan, maar die schudde zijn hoofd. 'Iets uitdagender.'

Verontwaardigd keek ik hem aan. 'Nee, echt niet Finn', zei ik, en liep met de bikini in mijn hand naar een van de pashokjes toe. Finn volgde mij, en greep mij plots vast bij mijn middel. 'Ik ga mee passen', fluisterde hij sensueel in mijn oor. Een rilling liep over mijn rug heen, en ik duwde hem lachend weg. 'Nee.' Snel dook ik het hokje in, en trok de gordijnen dicht. Ik paste de bikini, en kwam helaas tot de conclusie dat hij mij niet zo mooi paste. Een beetje teleurgesteld trok ik mijn kleding weer aan, en stapt het pashokje uit. Finn had een geamuseerde grijns rondom zijn lippen, wat bij mij allemaal vraagtekens op riep. Vraagtekens die snel veranderde, toen de verkoopster aangesneld kwam met een paar sexy bikini's in haar handen. Bijna liet ze alles uit haar handen vallen, toen ze leek te struikelen over haar eigen voeten. Behulpzaam pakte Finn een paar bikini's over, en drukte ze in mijn handen. 'Pas deze eens.'

'Maar.. je weet niet eens mijn cup maat', protesteerde ik hevig.

Finn schudde lachend zijn hoofd. 'Natuurlijk wel Eva.'

Een beetje beschaamd dook ik weer het pashokje in. Ik paste als eerste een rode bikini aan, maar toen ik het hesje aan had, besloot ik al dat rood niet mijn kleur was. Vervolgens trok ik een zwarte bikini aan, met een goud randje. Mijn mond viel haast open toen ik het aangetrokken had. Ik poseerde voor de spiegel, probeerde ook zo goed mogelijk mijn kont te bekijken, en kwam tot de conclusie dat dit mij beeldig stond. Voorzichtig haalde ik het prijskaartje tevoorschijn, en schrok toen ik de prijs zag. Nee, nee dit was echt veel te duur. Het was niet dat ik het geld niet had, maar meer dat ik er het geld niet voor over had. Zuchtend trok ik de bikini uit, en verruilde die voor mijn eigen kleding. Ik glipte het hokje weer uit met de bikini's, en legde ze op de toonbank neer. De verkoopster keek mij vriendelijk aan. 'Sorry, er zat niets tussen', loog ik.

Finn leunde nonchalant tegen de toonbank aan, en keek mij onderzoekend aan. Het volgende moment trok hij mij mee. 'Echt niet?' vroeg hij fluisterend, en streelde mijn arm. 'Geld is geen probleem Eef.'

'Ik heb zoveel geld niet over voor een simpel stuk stof.'

'Om welke bikini gaat het?'

'De zwarte', zei ik zuchtend.

Finn glimlachte, en liep weer terug naar de toonbank. Hij pakte de zwarte bikini, en tot mijn verbazing rekende hij die af. Snel liep ik naar hem toe, en trok aan zijn arm. Ik zond hem een waarschuwende blik toe, die hij soepel negeerde. Niet veel later stonden we buiten, en drukte Finn het tasje waar de bikini in zat in mijn handen. 'Finn', begon ik mijn protest, 'je hoeft dit echt niet voor mij te betalen.'

Finn schudde lachend zijn hoofd. 'Eva, ik doe het graag voor je. Zullen we nog ergens wat drinken?'

'Ik betaal', zei ik streng tegen hem, en we liepen naar een knus restaurantje toe.

Nadat we nog wat gedronken hadden, en ik Finn nog de rest van de stad had laten zien, besloten we eerst nog langs Joe te rijden, en daarna pas eten te halen. Ik scheurde over de snelweg heen. 'Ik vrees voor mijn leven', zei Finn plots, en wees op de kilometer teller. Een rode kleur sierde mijn lippen toen ik zag dat ik 150 km/h reed. Mijn voet haalde ik meteen van het gas af, en liet de auto terugzakken tot 130 km/h. De rest van de rit had ik mij keurig aan die snelheid gehouden, en we kwamen dan ook veilig aan bij het ziekenhuis. De geur wende nooit, bedacht ik mij toen we door de witte, kale, gangen van het ziekenhuis liepen. Al snel kwamen we aan bij zijn kamertje. Ik opende langzaam de deur, niet wetende of Joe wel wakker zou zijn. Voorzichtig slopen we alle twee naar binnen. Joe's oogleden waren gesloten, zijn ademhaling rustig en ritmisch. Hij sliep. Een glimlach sierde mijn lippen, en heel voorzichtig aaide ik hem over zijn hoofdje. Finns lippen raakten zijn voorhoofd teder. Een warm gevoel nam opnieuw meester van mij, en ik drukte mij tegen Finn aan. Finn streelde liefdevol mijn rug. 'Ik ben zo gelukkig nu', fluisterde ik, en slikte. Een emotie die verdriet uitstraalde, verdriet van geluk, wist zich vrij te vechten. Een traan gleed over mijn wang heen naar beneden. Finn streelde de traan weg met zijn duim. Ik glimlachte naar hem, en wendde mijn blik weer op Joe. Zo bleven we een paar minuten staan, in stilte. Een prettige stilte, totdat mijn telefoon de stilte verstoorde. Ie wat gefrustreerd greep ik naar mijn telefoon, en zag dat ik een sms'je had. Mijn ogen werden groot toen ik het berichtje las.