Bijles, part two

Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7

Kleren lagen door heel mijn kamer heen, nadat ik alles uit mijn kast had getrokken. Zuchtend hield ik twijfelend het volgende kledingstuk voor mijn lichaam en bekeek mijzelf in de spiegel. In de spiegel zag ik hoe ik mijn hoofd schudde. Dit was het ook niet. Het kledingstuk belandde bij de anderen op de grond. 'Ik heb gewoon echt niets om aan te trekken', mompelde ik tegen mijzelf en raapte een rood jurkje van de grond af. Ook deze hield ik voor mijn lichaam. Maar de spiegel besloot het niet goed te keuren. 'Argh.' Zuchtend liet ik mij op bed vallen en wierp een blik op mijn wekker. Ik had nog een uur om mijzelf klaar te maken en Joe naar mijn moeder te brengen. Per toeval viel mijn blik op een zwart jurkje ergens in de hoek van mijn kamer. Met veel moeite kwam ik overeind en greep naar het jurkje. Als dit het ook niet was, dan gaf ik het op, nam ik mijzelf voor. Ik liep ermee naar de spiegel en hield het voor mijn lichaam. Na enige twijfel besloot ik toch het jurkje aan te trekken. Een andere keus had ik eigenlijk ook niet. Snel wurmde ik mij in het jurkje en bekeek mijzelf nog eens. Het jurkje zorgde ervoor dat mijn vrouwelijke rondingen er goed uitkwam, wat eigenlijk niet de bedoeling was. Een dramatische zucht verliet mijn lippen en ik keek opnieuw om mij heen. Nee, een andere keus had ik werkelijk waar niet. Ik haastte mij naar de badkamer en bracht vlug wat mascara en eyeliner op. Mijn lippen werden rood gestift. Nadat ik het kettinkje van Finn om had gedaan en nog een uitgebreide check in de spiegel had gedaan, besloot ik dat het goed was zo. Het geluid van naderende voetstappen deed mijn ogen rollen. Joe. Joe was gewoon te nieuwsgierig om rustig op de bank te wachten totdat ik klaar was. Even later stak hij nieuwsgierig zijn hoofdje om het hoekje heen van de badkamer. 'Joe', zei ik zuchtend.

'Nee mama', onderbrak hij mij gauw. 'Ik wil helpen.'

Ik glimlachte naar hem. 'Je kan niet helpen Joe, deze keer niet.' Joe sprong aan de kant toen ik de badkamer uitliep, om mij vervolgens te achtervolgen tot aan mijn kamer. Nog een trekje van Finn. De stalker uithangen. Joe's ogen werden groot toen hij de bende in mijn kamer zag. 'Mama, jij krijgt straks geen ijsje als je je kamer niet hebt opgeruimd', zei hij plagerig. Ik had zo vaak met dat zinnetje gedreigd als zijn kamer weer eens een bende was. Zuchtend gaf ik Joe een zetje zodat hij uit mijn kamer verdween. Zo snel als ik kon begon ik vervolgens al mijn kleren weer in mijn kast te proppen. Morgen zou ik alles weer netjes recht hangen. Daar had ik nu geen tijd voor. Met twee treden tegelijk liep ik de trap af en riep Joe dat hij mee moest. Joe kwam blij aangehuppeld. 'Ik heb echt zin om naar oma te gaan', zei hij en glipte nog voor mij naar buiten toe. Het was niet ver rijden naar mijn ouders, en binnen tien minuutjes stonden we dan ook stil voor hun huis. Joe sprong al uit de auto en zuchtend liep ik achter hem aan. Het baarde mij soms zorgen dat hij zo druk was. Mijn moeder had de deur al geopend, omdat Joe op de deurbel bleef drukken. 'Hey mannetje', zei ze en gaf Joe een liefdevolle aai over zijn hoofd heen. Ik kreeg een knuffel van haar. 'Kan Joe hier ook blijven slapen?' Een onschuldig glimlachje verscheen rondom mijn lippen. Ik was in al mijn haast vergeten te vertellen dat ik pas laat thuis zou zijn. Denkrimpels verschenen op mijn moeders gezicht. 'Wat ben jij van plan Eva?'

Een pijnlijke steek schoot door mijn lichaam heen. Ze wantrouwden mij nog altijd. Vooral mijn vader. 'Ik ga uiteten met een jongen. Uhm man bedoel ik.'

Mijn moeder kreeg een bezorgde uitstraling over haar heen. Snel gaf ik haar een kus op haar wang en bedankte haar. 'Tot morgen Joe!' Riep ik nog maar voordat ik mij om kon draaien, sprong hij in mijn armen. 'Je mag niet weg zonder een kusje.' Ik gaf Joe een kusje op zijn mond en meteen verdween hij weer het huis binnen. 'Joe vindt het erg leuk bij jullie', constateerde ik overbodig. Mijn moeder glimlachte. 'Ja, je vader verwent hem nogal veel. Maar dat is ons geheimpje', zei ze met een knipoog. Ik gaf mijn moeder een knuffel en liep snel naar mijn autotootje, ik wilde immers niet te laat komen.

Het verkeer werkte helaas niet mee, maar na een paar keer vloeken, op mijn claxon drukken, en een noodrem gemaakt te hebben, kwam ik eindelijk aan bij een klein knus restaurantje. Jay stond buiten op mij te wachten en spreidde zijn armen. Was het de bedoeling dat ik meteen in zijn armen rende? Mijn benen brachten mij naar hem toe, en de twijfel was nog niet verdwenen toen ik voor zijn neus stond. Gelukkig had hij zijn besluit al klaar en trok mij in een kleine omhelzing. 'Goed je weer te zien', zei hij en zijn arme adem kietelde mijn nek.

'Je hebt mij vanmiddag nog gezien', bracht ik verontwaardigd uit.

'Ik heb de hele tijd aan je gedacht.'

De kleur rood verspreidde zich erg snel naar mijn wangen. 'Ach ja', zei ik ongemakkelijk en ik hoopte dat hij mij snel mee naar binnen nam. 'Kom dan gaan we naar binnen', hij hield de deur als een echte gentleman voor mij open. Ik voelde dat zijn ogen op mij gebrand waren toen ik het drukke restaurant binnen liep. De warmte sloeg meteen op mijn wangen. Jay had blijkbaar een tafel gereserveerd, wat ik erg verdacht vond. Dit alles ging misschien ook wel veel te snel. Ik kende hem een middag. Ik had weinig woorden met hem gewisseld. En toch ging ik nu met hem uiteten. Waarom? Het duizelde mij, want ik wist het antwoord niet. Ik wilde Finn. Snel schudde ik de gedachte weg. Finn kreeg ik niet meer. Het enige dat ik kon was mijn leven leiden zonder Finn. We kwamen bij een tafeltje aan en Jay schoof de stoel voor mij naar achteren. Dankbaar ging ik zitten en hij nam plaats tegenover mij. Ik begon mij ongemakkelijk te voelen. Wat dacht ik nou? Ik kende hem amper. Wat deed ik hier? Gelukkig verbrak Jay mijn gedachtegang, anders was ik misschien nog wel weggerend. 'Wat doe je voor werk?' Vroeg hij meteen als eerste vraag. Uhm. Hoe ging ik mij hier uit redden? Ik begon onbewust aan het tafelkleed te prutsen. 'Stop dat', zei Jay met een autoritaire stem en had zijn hand op de mijne gelegd. 'Je hoeft geen antwoord te geven. Ik zelf ben technicus.'

Een ironisch stemmetje klonk in mijn hoofd. Hoef je in ieder geval niet bang te zijn dat hij je bijles komt geven. 'Oh dat lijkt mij erg interessant', zei ik snel. Een ober verscheen langs ons tafeltje en Jay bestelde een biertje. 'Doe mij maar een colaatje, ik moet nog rijden', vertelde ik de ober onnodig die vervolgens knikte en weg liep om onze bestelling te halen. 'Zeg je hebt een kind, ik ben toch nieuwsgierig naar de vader', begon hij twijfelend. 'Nieuwsgierig zijn zit in mijn bloed, een vervelende eigenschap, ik weet het.'

Ik onderdrukte de neiging om op mijn lip te bijten. Het onderwerp Finn wilde ik kostte wat het kost vermijden. En ik bleef bij mijn standpunt dat ik Jay amper kende. 'Ik ken je amper, ik vind het toch wat persoonlijke zaken', zei ik en een gevoel van opluchting daalde op mij neer toen Jay begrijpend knikte. 'Is goed hoor. Waar wil je het dan wel over hebben?'

Onbewust had ik een pluk haar vast gepakt en begon er rondjes mee te draaien. 'Uhm ja... Ben je single?'

Hij lachte zijn witte tanden bloot. 'Natuurlijk, anders zou ik hier niet met jou zitten. Ik ben erg trouw als het om relaties gaat', zei hij met een serieuze ondertoon en hij probeerde mijn blik vast te houden. Ik kreeg het warm van Jay. Hij gaf mij een opgelaten gevoel en ergens voelde ik mij niet prettig. De ober kwam terug en zette onze drankjes voor onze neuzen. Jay bedankte hem en bestelde meteen wat te eten. Ook voor mij. Stomverbaasd keek ik hem aan en toen de ober weg liep, opende ik mijn mond. Maar sloot hem. Ik kon de juiste woorden niet vinden. 'Ik denk dat wat ik voor je besteld heb, in de smaak gaat vallen.'

Ik opende opnieuw mijn mond, maar sloot hem uiteindelijk weer. Ik was verbaasd. En het beviel mij totaal niet. Een stilte viel en Jay keek mij gebiologeerd aan. Net zoals Finn dat kon doen. Het liet mijn hart sneller slaan. 'Je bent mooi Eva', fluisterde hij vervolgens en wendde zijn blik af. Het eten werd al vrij snel geserveerd, en daar was ik meer dan blij om. Een bord risotto werd voor mijn neus geschoven, iets wat ik absoluut lekker vond. Maar dat kon Jay toch niet weten? Jay viel meteen aan op zijn steak. 'En, smaakt het?' Vroeg hij toen ik een paar happen genomen had. Ik knikte. Nadat wij het eten op hadden en Jay betaald had, wilde ik het liefst zo snel mogelijk naar huis. Maar Jay had andere plannen. De koele avondlucht liet zijn hormonen flink op hol slaan en hij kuste mij teder op mijn mond. 'Ik zie je snel weer, oké?'

Ik was in trans. En geen goede trans. Ik stamelde iets van een oké terug, en vond mijn weg naar mijn auto. Nooit meer. Nooit meer ging ik uit met Jay. Hij was te opdringerig. Nee, dat was het niet. Dat wist ik ook wel. Ik vond dat normaliter gezien leuk aan mannen. Nee. Jay leek op Finn qua gedrag.