Bijles, part two

Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6

Zijn woorden bleven in mijn hoofd spoken, maar ik negeerde ze. ''We hadden het samen zo goed kunnen hebben.'' Glimlachend schudde ik mijn hoofd terwijl ik de was ophing. Nee Rowan, dat was niet waar. Dan had ik Joe niet gehad. En Joe kwam het dichts bij mijn geluk. Ik was niet gelukkig in onze relatie toen, anders ging ik niet vreemd met Finn. Ik beet op mijn lip. Een naar gevoel trok door mijn buik heen, ik miste hem. Mijn telefoon verstoorde mijn gedachten en haastig nam ik op. 'Eva', zei ik en probeerde.

'Kan ik je even spreken.'

Tintelingen verspreidden zich over mijn lichaam. Zijn stem. Zijn warme stem prikkelden mijn oren. Ze waren een en al scherp. Klaar om meer van zijn stem te gaan genieten, en waarschijnlijk niet zouden luisteren naar zijn woorden. 'Uhm ja', was mijn iets wat late antwoord terug. Ik hoorde hem gewoon glimlachen. Kon dat? 'Mooi.'

'Wat is er?' Ik frunnikte zenuwachtig aan mijn jurkje.

'Rowan belde mij. Is er iets waarover ik mij zorgen moet maken? Gaat alles wel goed met Joe?'

Ik rolde onbewust met mijn ogen. Natuurlijk. Altijd Joe. Nooit Eva. 'Ja hoor. We gaan vanmiddag zwemmen', verzon ik ter plekke. Meteen sloeg ik mijzelf voor mijn voorhoofd. Ik had geen tijd om te gaan zwemmen. Boodschappen moesten nog gedaan worden, het huis moest schoon gemaakt worden. Maar ik had mijzelf muurvast gezet. Anders zou Joe vanavond vertellen dat we helemaal niet gezwommen hadden. 'Ook alles goed met je werk?' Mijn hart schoot naar mijn keel en ik verslikte mijzelf daardoor. Al was dat best ironisch. Je kon jezelf niet verslikken doordat er een hart in je keel zat. 'Eva?' Zijn warme stem zorgden er opnieuw voor dat er tintelingen door mijn lichaam schoten. Ik werd er warm van. 'Ja, nee alles is goed Finn.'

'Oké, ik wilde het gewoon even checken.'

'Wat vertelde Rowan?' Floepte ik er zomaar uit. Ik hoopte vurig dat Rowan niet verteld had wat voor werk ik deed. 'Hij vroeg zich af of jij het wel in je eentje redde. Hij had zelfs aangeboden om jou in de gaten te houden voor mij.' Hij zuchtte diep. 'Maar dat is niet nodig? Ik kan ook elk moment over komen vliegen als er iets is, dat weet je toch?'

Ja. Vast Finn. 'Ja dat weet ik. En nee is niet nodig.'

'Goed dan ga ik weer aan het werk. Ik spreek Joe vanavond op Skype nog wel.'

Een stilte viel.

'En jou vast ook nog wel', zei hij uiteindelijk en verbrak meteen de verbinding. Ik zuchtte diep en probeerde mijn trillende handen onder controle te houden. Wat deed hij met mij? Ik keek naar Joe. Hij was druk bezig in zijn mini zwembadje. De geluiden die hij maakte deed voorspellen dat er iemand opgegeten werd. Ik zette mijn glimlach op en liep naar hem toe. 'Ga je mee zwemmen Joe?'

'In het grote zwembad?' Vroeg hij vol ongeloof.

Ik knikte glimlachend. 'Pak maar gauw je spullen.' Meteen sprong Joe uit het zwembadje en rende naar binnen toe, half struikelend over zijn eigen voeten. Hier in de buurt was een groot buitenzwembad, waar je tegen betaling van een beetje geld, een hele middag kon zwemmen en zonnen. Zuchtend volgde ik Joe naar binnen toe en propte zelf ook wat spullen in een grote strandtas. Mijn bikini had ik al aan onder mijn jurkje.

Het zwembad was niet ver lopen en binnen een kwartiertje stonden we al aan de poort. Joe vond het nu al leuk, en hij was nog niet eens binnen. Met pretoogjes bekeek hij alle kinderen en volwassenen die aan het zwemmen waren. Joe had gelukkig al een zwemdiploma, dus dat nam de zorgen al een beetje weg dat hij zou verdrinken. Toch was ik voorzichtig met hem. Hij was soms echt een ADHD'er en bracht zichzelf dan in benauwde situaties. We werden doorgelaten toen ik betaald had en we zochten een plekje langs het zwembad uit. Ik rolde mijn handdoek uit op een van de bedjes en ging erop liggen. Ik bleef Joe in de gaten houden toen hij naar het zwembad rende en erin sprong. 'Hey.'

Mijn blik wendde ik abrupt van Joe af toen een stem mij begroette. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik keek naar de vreemde man/jongen die voor mij stond. Mijn mond viel bijna open. Hij had zwarte raven haren, groene ogen om in te verdrinken, en zijn lichaam was al aardig gebruind. 'Vind je het erg als ik het ligbed naast de jouwe pak?'

Ik schudde mijn hoofd. De knappe vreemdeling spreidde zijn handdoek over het ligbed uit en nam plaats. Hij ging niet meteen liggen maar bestudeerde mij op een akelige manier. Ik trok mijn bikini topje zenuwachtig een stukje rechter. 'Ik ben Jay', zei hij en stak zijn hand uit en zette een kleine glimlach op. 'Ik ben Eva', zei ik en schudde hem zijn hand. Een raar gevoel schoot door mij heen toen ik zijn hand raakte. Bij hem leek hetzelfde te gebeuren. 'Ik kreeg zojuist stroom van je', verklaarde hij. Ik lachte inwendig. Ik was zo dom om te denken dat het iets anders was, was het gewoon maar stroom. Ik glimlachte naar Jay. 'Tja dat heb je weleens', was mijn droge antwoord waarna ik mijzelf wel kon slaan. Zijn glimlach werd breder. 'Ben je hier alleen?'

'Nee met mijn zoontje.'

Zijn wenkbrauwen schoten omhoog. 'Welke van de velen duizenden kinderen hier?'

Ik kwam overeind en keek of ik Joe ergens zag. Ik vond hem uiteindelijk aan de rand van het zwembad waar hij aan het spelen was met een meisje van zijn leeftijd. Het zou ook eens niet. Een brede glimlach sierde mijn lippen toen ik hem aanwees. Jay volgende mijn vinger. 'Aah hij speelt met mijn nichtje', zei hij verrast.

'Heb je zelf ook kinderen?' Floepte er tussen mijn lippen door. Het rood steeg naar mijn wangen toe. Handig Eva. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. 'Nee, maar ik zou ze wel graag willen hebben.'

'Ze zijn leuk, maar soms zo vermoeiend. En ik heb er nog maar een', zei ik. 'Maar ik wil hem voor geen goud missen.'

Jay keek mij begripvol aan. 'Waar is de vader?'

Zo. Die durfde. Ik verstarde een seconde. Ik kreeg zijn naam sowieso niet over mijn lippen heen. Ik wilde er ook niet over praten. 'IJsland', zei ik kortaf en ontweek zijn blik. Hij keek mij onderzoekend aan toen ik weer op keek. 'Gevoelig punt zo te zien', zei hij en een glimlach verscheen rondom zijn lippen. 'Sorry.'

'Kan jij niet weten', stelde ik hem gerust. Jay ging liggen op zijn bedje en ik volgde zijn voorbeeld. Een zucht verliet zijn lippen. 'Heerlijk leven zo.'

'Jup', ik kon hem alleen maar gelijk geven.

'Weet je Eva, je hebt mijn aandacht getrokken. Hoe zou je het vinden om vanavond met mij mee uit eten te gaan?' Hij was weer overeind gaan zitten en keek mij doordringend aan. Mijn adem stokte in mijn keel en even wist ik niet wat ik moest zeggen. Ik kende hem amper. Maar aan de andere kant was dit de perfecte afleiding om Finn te vergeten. Ik glimlachte naar hem. 'Ja is goed.'

--------

Deel 1 van Bijles heeft 1 miljoen reads! :D