Bijles, part two

Hoofdstuk 39

Hoofdstuk 39

Die avond kwam ik helemaal kapot thuis. Ik had Joe mee helpen over verhuizen, en een rondleiding gekregen in het centrum zelf. Een glimlach bleef rondom mijn lippen gevestigd, toen Henny mij de verschillende sociale gelegenheden liet zien. Er waren kamers waar patiënten met elkaar konden spelen, waar Joe ook terecht kon als hij al een aantal bewegingen onder de knie had. Ik had Joe's ergotherapeut ontmoet, Dion, en hij leek mij een attente man. De warmte straalde haast letterlijk van de muren af. Alles was vrolijk versiert. Henny vertelde mij dat er ook nog een volwassen afdeling was. Met volle bewondering had ik alles bekeken, en in mij opgenomen. Ik had een kopje thee met Dion gedronken, die bezig was met een plan van aanpak, waar hij morgenvroeg meteen mee zou beginnen. Ook vertelde hij mij dat het een lange tijd kon duren, en elk klein stapje, hoe klein ook, een nieuwe sleutel tot ons einddoel zou leveren. Met een brede glimlach en een gelukkig gevoel, had ik naar zijn hoopvolle woorden geluisterd. Het kwam goed. Ik voelde het heel sterk. Als laatste was ik nog even bij Joe langs geweest, en hem verteld dat alles goed kwam. Het warme gevoel hield mij vast toen ik in mijn auto naar huis reed, en liet mij zeker niet los toen ik mijn huis binnen stapte. Finn was al druk in de weer met pannen. Grijnzend had ik mijn armen rondom zijn middel geslagen, terwijl ik een geeuw van vermoeidheid niet kon onderdrukken. Zo te zien was hij bezig met spaghetti, iets wat mij tevreden stelde. Spaghetti was lekker, en Finn kon vast wel spaghetti koken, zo moeilijk was het niet. 'Hoe was het?' vroeg Finn, en maakte zich los uit mijn greep.

'Goed. Ik heb echt het gevoel dat het goed komt met Joe. Ik heb zijn ergotherapeut ontmoet, en het lijkt mij een aardige man, die zeker ook vakbekwaam is.' Het enthousiasme spatte af van mijn stem. Finn glimlachte warm naar mij. 'Je bent wel moe, zo te zien.'

Ik voelde onder mijn ogen. 'Ik heb toch geen wallen?'

Hij barstte in lachen uit. 'Die krijg je niet zo snel hoor. Maar ik merk het gewoon aan je', vervolgde hij op serieuze toon. Hij draaide zich kort weer om, om naar de pannen te kijken. 'Hoe was jou dag?' vroeg ik hem, en liep naar een van de kastjes toe, waarna ik er twee glazen uit pakte. Vervolgens vulde ik de glazen met cola, wat maar net goed ging, of de rand was overstroomt. Een zucht van vermoeidheid rolde over zijn lippen heen. 'Het ging wel. Ach, het is mijn verdiende loon ook wel.'

Ik onderdrukte de neiging om er tegenin te gaan. Hij had gelijk. 'Ik dek de tafel wel', stelde ik voor, om de vervelende stilte die er om ons heen hing, te verbreken. Hij knikte alleen maar, en begon te roeren in de pan met saus. Vluchtig dekte ik de tafel, en na enkele minuten konden we aanschuiven. De spaghetti smaakte verrukkelijk, en ik complimenteerde Finn dan ook voor zijn goede kookkunsten. Als het op spaghetti aan kwam. Een warme glimlach bereikte zijn lippen, waarna hij zijn laatste restje op at. Zwijgend volgde ik zijn voorbeeld. 'Hoe is het met Joe?' vroeg Finn, terwijl hij opstond en begon af te ruimen.

'Ook goed. Gister mocht ik hem zelf helpen met eten.'

Een zucht rolde over zijn lippen heen, en een diepe frons sierde zijn voorhoofd. 'Eef, het komt nooit helemaal meer goed.. Ik hoop dat je je dat wel beseft.'

Een steen viel op mijn maag, wat een stevige kramp veroorzaakte. Stilletjes knikte ik. Natuurlijk had Finn gelijk. De arts had ons er ook al voor gewaarschuwd, en zelf had ik ook al het een en ander op internet opgezocht. Zwijgend volgde ik Finns bewegingen, die inmiddels al aan de afwas begonnen was. Een blik op de klok vertelde mij dat het zes uur was. 'Zullen een film kijken zo?' stelde ik voor.

Finn draaide zich om, terwijl hij een pan afdroogde, en knikte goedkeurend. Ik sprong van de stoel af, en liep naar de kamer toe. Mijn ogen scanden de films, en uiteindelijk koos ik een thriller uit. Ik maakte alles gereed, en wachtte totdat Finn kwam. Verbaasd draaide ik mij om toen ik iemand hoorde kuchen achter mij. Mijn mond viel open. Finn stond in de deuropening, shirt loos. Hij beet plagend op zijn lip. 'Je weet dat ik je niet kan weerstaan zo', foeterde ik half lachend.

'Dat is de bedoeling', fluisterde hij sensueel. Hij maakte zich los van de deurpost, en liep op mij af. Zwijgend plofte hij neer op de bank, en streelde kort mijn wang. Ik glimlachte naar hem, en mijn vingers vonden als vanzelf zijn gespierde borstkas. Zijn handen gleden als vanzelf onder mijn shirtje. Voorzichtig streelde hij mijn borsten door het stof van mijn bh heen. Een kleine kreun rolde soepel over mijn lippen heen. Een glimlach sierde zijn perfecte volle lippen. Niet veel later raakten zijn lippen teder de mijne. We raakten verwikkeld in een passievolle tongzoen, en lieten elkaar na enkele minuten pas hijgend los. Vluchtig trok Finn mijn shirt over mijn hoofd heen, waarna hij vlot mijn bh los maakte. De twee kledingstukken belandden met een sierlijke boog op de grond. Zijn tong verkenden mijn tepels, en kleine kreuntjes verlieten mijn mond. Al snel pulkte ik aan zijn broek, en niet veel later had ik hem ontdaan van zijn broek, en onderbroek. Finn kroop op mij, en liet zijn hand naar beneden afglijden, waar het halt hield bij mijn onderste. Voorzichtig streelde hij het daar. Tergend langzaam kroop zijn hand in mijn slipje, om hem vervolgens ruw naar beneden te duwen. Voorzichtig vonden twee vingers hun weg naar binnen, en bewogen rustig. Plots trok hij ze terug, en liet zich in mij glijden. Ik kreunde een beetje van de pijn, omdat het toch onverwacht was, maar al snel verloor de pijn het van het genot. Hij bewoog stevig op en neer, terwijl zijn lippen mijn hals verkenden, en een spoor van kusjes achterlieten. Onze lichamen gingen in elkaar op, en mijn geest liet even al haar problemen los. Al hoewel, problemen? Rowan zou gestraft worden voor zijn daden, al had ik het daar nog moeilijk mee. Hij zou stoppen met mij stalken. Melissa had niets meer van zich laten horen sinds haar gesprek met Finn, en hopelijk zou dat ook zo blijven. Hopelijk kreeg zij er vrede mee. Joe ging revalideren, een nieuw hoofdstuk in zijn boek. En ik? Ik kon oprecht spreken van geluk. Zijn lippen gleden omhoog, terwijl ik kreunde van genot. Ze bleven haperen bij mijn oor. 'Eva, ik wil een tweede kind.'