Bijles, part two

Hoofdstuk 23

Hoofdstuk 23

Zwijgend zaten we aan het avondeten. Sinds gister hadden we het niet meer over mijn werk gehad. Over drie uurtjes zou ik weer moeten werken, en ik wist dat Finn er nog mee zat. Maar ik begon er niet over. Ik moest dit doen. Zijn blik vond de mijne, en mijn hand met een vork erin, bleef in de lucht hangen. Pijn. Ik zag pure pijn in zijn ogen. 'Finn', begon ik zuchtend.

'Ja ja, ik zeg toch niets', onderbrak hij mij, en prikte een stukje gehaktbal op zijn vork.

Ik was vertrokken naar mijn werk, zonder nog een woord tegen Finn gezegd te hebben. Zonder dat Finn een woord tegen mij had gezegd. Het moest mij koud laten. Over een paar dagen ging hij toch weer terug. Terug naar zijn oude leventje, naar de vrouw van zijn leven. En toch bleef het pijn doen. Ik wilde dood graag dat hij terug kwam bij mij, mij vertelde dat hij bij mij bleef. Melissa achter zou laten. Maar dat ging hij niet doen. Helemaal in gedachten verzonken, merkte ik een rood stoplicht niet op. Ik moest volop de rem, en schoot naar voren. Op dit moment was ik blij dat iemand gordels had uitgevonden. De auto achter mij claxonneerde luid. Ik wierp een woeste blik in mijn binnenspiegel, dan had hij maar niet zo kort achter mij moeten rijden. De rest van de rit verliep een stuk beter, en al snel parkeerde ik mijn auto op de vaste plek. Suzé was de eerste die mij vrolijk begroette. 'Eefje, waar was je al die tijd?' vroeg ze mij, en gaf mij drie kussen op mijn wang.

'Er kwam iets tussen', zei ik naar waarheid, en liep naar een van de kleedhokjes. Suzé trippelde achter mij aan op haar veel te hoge hakken. Ik liep het kleedhokje in, en draaide mij om. 'Suus, ik vind je hartstikke lief, maar ik zou toch liever alleen in een hokje omkleden', zei ik glimlachend, en duwde haar zachtjes het hokje uit. Glimlachend trok ik de gordijnen dicht. Ik hoorde Suzé lachend. 'Persoonlijke ruimte, I get it.' Waarna ik haar weer weg hoorde trippelen. Zuchtend begon ik mij om te kleden. Verruilde mijn nette kleding, voor een veel te kort en strak jurkje. Nadat ik klaar was, dumpte ik mijn kleding in mijn kluisje, en begroette mijn baas. Hij knikte kort naar mij, en likte verlekkerd langs zijn lippen. Een rilling schoot door mijn lichaam heen. Ik liep naar mijn vertrouwde raam toe, en begroette Jerremy, die al op zijn plek stond. 'Ik heb je gemist', zei hij en glimlachte.

'Ja, ik jou ook. Het werk niet', zei ik en glimlachte triest.

'Maar Eefje, stop er dan mee', zei hij serieus. 'Ik weet zeker dat je slim genoeg bent voor een normale baan.'

Een glimlach verscheen rondom mijn lippen. 'Bedankt Jerremy, maar nu is dat niet mogelijk', zei ik en zuchtte. 'Ik ga maar eens aan het werk.'

Hij knikte begrijpend, en nam zijn plaats als bodyguard in. Ik keek weer uit op de straat, zag mensen vluchtig voorbij de ramen lopen, en enkele bleven lachend staan. Ik sloeg mijn ogen neer. De woorden van Finn bleven door mijn hoofd heen spoken. Ik verdiende dit niet. Het was zonde van mijn lichaam. Onbewust gleed er een traan naar benden, die ik verwoed weg veegde. Geen tijd voor emotioneel gedoe nu. 'Er is iemand voor je', vertelde Jerremy mij, en de deur werd geopend. Ik nam een diepe hap lucht, en draaide mij glimlachend om. De glimlach verdween alleen meteen weer. Mijn mond viel open. 'Wat kom je nu weer doen?' vroeg ik hem, en een lichte woede verving de verbazing. 'Waarom blijf je mij lastig vallen?'

'Is alles oké?' hoorde ik Jerremy vragen.

'Ja ja', zei ik snel, en keek Rowan kil aan. 'Dus, wat kom je doen?'

'Wat alle mannen hier komen doen Eva', zei hij en liep langzaam op mij af. Hij reikte zijn hand uit, en streelde mijn wang. 'Ik kom voor jou.' Zijn lippen begonnen de mijne te strelen. Verward duwde ik hem een stukje achteruit. 'Nee Rowan, dat gaan we niet doen.'

'Ik betaal je', zei hij, en streelde mijn blote arm.

'Nee.'

Hij fronste. 'Ja', zei hij koel en trok mij naar zich toe. 'Als dit de enige manier is waarop ik jou kan krijgen.'

Ik maakte mij los uit zijn greep. 'Nee Rowan, echt niet. En als je nu niet gaat, roep ik Jerremy.'

Rowan keek mij zwijgend aan. 'Goed dan', zei hij uiteindelijk. 'Je loopt geld mis nu.'

Woest keek ik hem aan. 'Dat kan mij geen moer schelen.'

Langzaam liep Rowan naar de deur. Toen hij die bereikte, draaide hij zich om. 'Ik wil je terug, en ik zal je terug krijgen', zei hij koel. Hij opende de deur, en verdween. Rillend liet ik mij op het bed vallen.

De rest van de avond had ik maar drie klanten gehad. Het was vier uur in de nacht, en ik stak de sleutel in het slot. Met mijn gewicht duwde ik tegen de deur, die krakend open ging. Zuchtend legde ik mijn spullen op de grond neer, ik wilde Finn niet wakker maken. Mijn benen brachten mij naar de keuken, waar ik een glas pakte, en die vulde met water. In een teug dronk ik het leeg. Ik draaide mij om, en liet bijna het glas uit mijn hand vallen. 'Finn, je liet me schrikken', zei ik zuchtend, en schoof het glas op het aanrecht. Hij haalde een hand door zijn haren heen.

'Slaap je nog niet?' was mijn vraag. Was mijn domme vraag.

Hij schudde zijn hoofd. 'Ik wilde op jou wachten. Hoe was het?'

Ik haalde mijn schouders op. 'Zoals gewoonlijk.'

'Niets is gewoon als je zo'n werk doet Eef.'

Een zucht rolde over mijn lippen heen, en ik liep langs Finn heen. Hij greep mijn pols beet, en trok mij tegen zijn borstkas aan. 'Is er iets ergs gebeurd?' vroeg hij bezorgd.

Ik trok mij los. 'Nee Finn. Zoiets kan ook niet gebeuren. Ik heb Jerremy.'

Hij keek mij onderzoekend aan. Natuurlijk was er wel iets voorgevallen. Rowan wilde seks met mij, ergens best ironisch. Maar ik had het niet gedaan, en daar ging het om. Beter vertelde ik Finn niets. Ik glimlachte naar hem, niet gemeend. 'En nu wil ik gaan slapen.' Zuchtend liet hij mijn pols los, die hij weer vast gegrepen had, en ik beende naar boven. Een paar minuten later hoorde ik hoe Finn de trap op kwam gelopen. Zwijgend stonden we na een minuut naast elkaar onze tanden te poetsen. Hij spoelde zijn mond leeg, en doorboorde mijn ogen met de zijne. 'Als het nog niet beter met Joe gaat, dan blijf ik nog een paar dagen extra.'