Bijles, part two

Hoofdstuk 5

Hoofdstuk 5

Blij zijn voor mensen was lastig. Die nacht lag ik met een knoop in mijn maag in bed, een knoop die ik niet wilde hebben. Ik gunde het Cecilia echt, maar het herinnerde mij aan mijn diepste verlangen. Hoe graag wilde ik wel niet een broertje of zusjes voor Joe. Mijn diepste wens, mijn diepste verlangen, zou nooit werkelijkheid worden. Ik wilde een tweede kind met Finn, maar wist dat het hopeloos was. Dat het een hopeloze wens was, een droom zou blijven. Zuchtend verplaatste ik mij op mijn andere zij. De slaap kon ik toch niet te pakken krijgen, dacht ik. Ik staarde naar het zwarte plafond boven mijn hoofd en beeldde in hoe het zou zijn als wij een gezinnetje zouden zijn. Hoe trots ik zou zijn als iemand zei dat Joe op Finn leek. Nu zei niemand dat. De mensen die wisten dat Finn de vader was, hielden wijselijk hun monden dicht. Cecilia had mij nog laten beloven dat ik opzoek ging naar een andere man, wat tot op heden niet gelukt was. Niet dat ik iets had geprobeerd, nee. Ik was niet klaar voor een relatie. En met mijn werk leek dat ook geen slim plan. Wie wilde er nou een prostituee als vrouw? Uiteindelijk viel ik in een onrustige slaap. Met die laatste zin nog steeds helder voor geest.

Toen ik wakker werd spookte die zin meteen weer door mijn hoofd. Het maakte mij verdrietig. Mijn vuisten balden zich onbewust. Ik kon er ook niets aan doen. Ik had geld nodig voor mij en Joe. En wat Finn gaf was niet voldoende. Er was nooit een alimentatie regeling gesloten. Finn stortte vrijwillig elke maand een bedrag. Ik had nooit geklaagd over de hoeveelheid ervan. Ik hield de schijn op dat het prima met mij ging, en dat ik mijn eigen geld op een goede manier verdiende. Ik hoorde gestommel op de overloop en wist dat Joe onderweg was naar mijn kamer. Een paar seconden later werd de deur open gedaan en stak er een klein blond koppie door de deuropening heen. 'Ik ben al wakker Joe', zei ik terwijl dat eigenlijk overbodig was. Zijn ogen waren goed, dus die conclusie kon hij zelf ook wel trekken. Ik sloeg mijn benen over bed heen en hees mijzelf omhoog met ene diepe zucht. 'Wat is er mama?' Joe had diepe denkrimpels in zijn voorhoofd wat hem nog schattiger maakte dan hij al was. Ik glimlachte geruststellend naar hem. 'Mama heeft niet zo goed geslapen vannacht, jij wel?'

'Ja ik had een droom mama, over een haai. En papa was er en samen gingen we hem aaien en jij kwam ook nog ergens ik weet niet meer precies waar en toen gingen we zwemmen en toen gingen we op het strand liggen en werd ik wakker.' Hij ratelde aan een stuk door zonder adem te halen. Een nog bredere glimlach verscheen rondom mijn lippen toen ik over zijn droom hoorde. Maar meteen maakte het mij verdrietig. Ik wilde graag met Joe en Finn op het strand liggen. Mijn benen bewogen naar mijn kledingkast en ik besloot een jurkje aan te trekken. Vandaag zou het vast weer een warme dag worden. Ik stuurde Joe de kamer uit, met de opdracht dat hij alvast de tafel mocht gaan dekken. Joe's lievelingsklusje. Ik liet mijn nachtjapon van mijn lichaam afglijden en kon er niets aan doen dat mijn blik gevangen werd gehouden in mijn spiegelbeeld. Op mijn lip werd gebeten, ik proefde bloed. Zuchtend liet ik mijn lip weer los. Ik kon er niets aan doen dat ik vervreemd raakte van mijn eigen lichaam. Liever had ik een nieuw lichaam gehad. Nog onbetast door de vele mannen handen. Ik wendde mijn blik af en deed mijn lingerie setje aan, waarna ik vervolgens een licht geel jurkje over mijn lichaam liet glijden. De trap kraakte een beetje toen ik mijn weg vond naar beneden en Joe aan de keukentafel aantrof. Hij zat trots met het bestek voor zijn neus naar mij te kijken. 'Goed gedaan van mij en mama?'

'Ja bedankt Joe!' Zei ik en probeerde net zo enthousiast te klinken als hij was. Ik liep naar het aanrecht en smeerde een boterham voor mijzelf en twee voor Joe. Goed eten in de ochtend was belangrijk, en al helemaal voor de kleine man. Het bord zette ik voor zijn neus neer, waarna hij gretig boterham nummero 1 naar binnen begon te werken. Ik bekeek glimlachend het tafereel, totdat ik de deurbel ging. Met fronsende wenkbrauwen liep ik naar de deur toe. Wie zou dat nou zijn zo vroeg? Ik gokte mijn moeder, die een ochtend koffie kwam mee pikken. Ik opende de deur en wilde mijn zin al bijna met ''Hoi mam'' beginnen, maar mijn woorden bleven in mijn keel hangen toen ik zag wie het was. Ik slikte. Mijn lichaam begon gek genoeg te trillen en zenuwen gierden door mijn lichaam heen. 'Uhm hoi, kan ik iets voor je doen?' Vroeg ik maar.

'Nee ik kom even kijken hoe het met je gaat', zei zijn warme stem. Zijn stem was niet veranderd. Ik bekeek zijn kleren. Geen pak dit keer. Hij had een korte beige broek aan en daarover een donkergroen V-hals shirtje. Een zonnebril verborg zijn ogen, en hij leunde nonchalant tegen de muur aan. Om zijn pols had hij een leren armbandje zitten. Ik beet op mijn lip. Hij zag er verdomd goed uit. 'Uhm, kom binnen', zei ik maar en stapte voor hem opzij. Rowan betrad mijn huis en vond zijn weg meteen naar de keuken, waar Joe op mij zat te wachten. 'Joe dit is Rowan, een vriend van mama', stelde ik Rowan aan Joe voor.

'Hij lijkt op zijn vader', zei Rowan zonder enige emotie te tonen. Ik begon aan mijn nagels te frunniken en knikte maar. 'Kan ik even met je praten?' Rowan wendde zijn blik naar mij toe en schoof zijn zonnebril op zijn hoofd. Zijn donkere ogen keken mij bedroefd aan en ik slikte. Volgens mij wist ik wel waar dit heen ging. We liepen naar de woonkamer en Rowan liet zich op de bank zitten. Voor ik het wist liet ik mij naast hem neer ploffen. 'Je gaat me toch niet vertellen dat Finn niet voor jou en de kleine zorgt?' Zijn stem klonk hard. Vol haat jegens Finn. Ik slikte hoorbaar en schudde mijn hoofd. 'Hij zorgt prima voor ons.'

'Waarom werk je dan als een hoer Eva?'

'Een hoer? Mama wat is dat?' Joe's kleine hoofdje verscheen voor onze neuzen. De nieuwsgierige aap. Rowan pakte Joe op en zette hem op zijn schoot neer. 'Dat is belangrijk werk Joe, vraag mama er maar eens na als je wat ouder bent. Dan legt ze je alles uit', Rowan keek mij met een nadrukkelijke blik aan. 'Joe, ga maar buiten spelen', zei ik in een poging hem weg te krijgen. Ver weg van dit gesprek. Maar Joe maakte geen aanstalten om weg te gaan. 'Hoe is het met je vader Joe?' Vroeg Rowan en ik voelde mijn bloed bijna koken van woede. 'Rowan', zei ik dreigend.

'Goed goed, Joe ga maar buiten spelen zoals mama zei', zei Rowan en hij zette Joe op de grond neer.

'Kom je dadelijk mee voetballen?' Vroeg Joe aan de vreemdeling in zijn huis. Hij was voor niets of niemand bang en kende echt niet geen gevaar. Ik zuchtte en hoopte dat Rowan een antwoord zou zeggen waarmee ik tevreden mee kon zijn. Tot mijn opluchting deed hij dat ook. 'Nee sorry, ik heb het nog druk vandaag.' Joe rende na die woorden naar buiten toe.

'Wat kom je hier doen?' Vroeg ik Rowan.

'Kijken of alles wel goed gaat. Nogmaals mijn vraag, waarom werk je als hoer als Finn je goed betaald?'

'Ik moet geld hebben', zei ik en sloeg mijzelf daarna denkbeeldig voor mijn hoofd. Ik hoefde hierop geen antwoord te geven. Ik was hem geen antwoord verschuldigd. 'Rowan, ik zou het zeer op prijs stellen als je vertrekt.'

Rowan stond meteen op en een grijns sierde rondom zijn lippen. 'Ik zie je nog weleens Eva, waarschijnlijk daar. Ik ben met een projectje bezig met een van die mannen.'

'Nou en', zei ik op een bitchy toon en had daarna meteen spijt. 'Sorry.'

Rowan keek mij onderzoekend aan en liep richting de voordeur. 'Joe is een mooi kind Eva', zei hij peinzend. 'We hadden het samen zo goed kunnen hebben.'

—————————

Dus Rowan is nog steeds niet over Eva heen... Mmm.