Sightless Love [COMPLETE]

Chapter 38: The Message

CHAPTER 38: THE MESSAGE

We travelled by land which is why it took us about three days to arrive in Manila. We can't travel by air obviously because of our company which include rebels and because of the heavy weapons that they're carrying. Pinahiram sila sa'min ni Apo Herman na hanggang ngayon ay misteryo pa rin sa'kin. Ang dali kasi ng nangyari.

Apo Herman and Chief Verzosa seemed not to be in such good terms when the latter left Batanes to be able to stand to his belief in transforming the country from within and not from a rebellious way. Base sa kwento sa'kin ni Chief Verzosa, paniguradong may kinikimkim pa rin na sama ng loob si Apo Herman dahil sa ginawang pag-iiwan nito sa kanya. Kaya nagtataka ako kung bakit naging madali para kay Apo Herman na ipahiram ang mga sundalo niya sa'min.

Pagdating sa Manila, sumakay kami sa kotse na magdadala sa'min sa headquarters.

"Thank you for your service." I heard Chief Verzosa said before he ignited the engine.

"Wala pa kaming ginagawa." asserted the man who has a seemingly low, rusty voice. "Tandaan mo ang deal mo sa amin."

A deal.

"I agreed with your deal. Respect mine."

That's it! Binanggit nga 'yun ni Chief Verzosa nung kausap niya si Apo Herman.

"Alam ko. Tatawagan na lang namin kayo kung may aberya o kaya kung kikilos na." Chief Versoza said with equal fervor. Pagkatapos nun ay pinaharurot na niya ang sasakyan.

No one is telling me about that deal. Hindi rin siya nabanggit sa'kin ni Chief Verzosa noong nag-uusap kami. That's why I have this gut feeling na kusa nilang tinatago iyon sa'kin. Kung ano man 'yung deal na 'yun, gagawa ako ng paraan para malaman 'yun and one way of doing that is...

"Harvey," kumapit ako sa braso niya at hinanap ng daliri ko ang tenga niya. Naramdaman ko ang biglang pag-tense ng balikat niya. "May itatanong ako sa'yo mamaya."

"O-okay."

Harvey is protective, that's a fact, but he surely can't lie nor hide a secret from me. Iyon ang pagkakaiba nila ni Martin. Martin is overprotective to the point na itatago niya ang sikretong makakapanakit sa'kin o makakapagpaalala sa'kin. Buti na nga lang nasa passenger seat siya ngayon at ang katabi ko sa back seat ay si Harvey. Mas naging madali ang mga bagay.

Nang huminto na ang sasakyan, inalalayan ako ni Harvey sa pagbaba. The moment I stepped out of the car, my nose instantly caught something weird... smoke? ash? I couldn't distinguish because the smell is fainting in the air. Humawak na lang ako sa braso ni Harvey at ipinulupot ang kamay ko rito. I heard the jingling of the keys and the forceful opening of the metallic gate.

It all came too sudden. Si Harvey na biglang hinawakan ng mahigpit ang kamay ko sa braso niya. Si Martin na agad na pumunta sa tabi ko. At ang pagmumura ni Chief Verzosa.