-tamamlandı.-
"Bak şimdi efekt sonucunda bir sayı çıkacak ve sen bu sayı kimin forma numarasıyla denk olursa ona anonim olarak yazacaksın."
Kaşlarımı çatarak ona baktım. Tam bu sırada Çağıl'ın takımından Efe basket atmıştı. Alkışladıktan sonra İkra...
Uyandığımda Çağıl'ın arabasındaydım. Hava çoktan kararmış, ne kadar süre uyuduğumu anlayamamıştım. Kafamı camdan dışarıya çevirdiğimde eve yaklaştığımızı fark ettim.
"Uyandın mı?" Çağıl'ın sesiyle ona döndüm.
"Beni neden uyandırmadın?" diye sordum.
"Çok güzel uyuyordun kıyamadım." gözlerimi kırpıştırarak ona baktım. Saniyelik bana dönüp önüne geri dönmüştü.
"Şaka şaka, uyandırmaya çalıştım beni duymadın. Kış ayı da geçmişti halbuki." dediği şeyle ağzımdan "Hii!" diye bir ses çıktı. Yumruk yaptığım elimle ona vurdum.
"Yavaş kaza yapacağız şimdi." diyerek güldü.
"Bir de gülüyorsun ya. Sensin ayı!" kollarımı bağlayıp kafamı sağıma çevirdim.
"Hiç, aklıma birisi geldi." kaşlarım havaya kalktı.
"Kim geldi?"
Arabayı sağa çekerek durdurdu. Evimin önünde olduğumuzu yeni fark etmiştim.
"Aslında ben de kim olduğunu bilmiyorum."
"Nasıl yani? Dediğinden hiçbir şey anlamadım."
"Bana birisi yazıyor. Numaramı nerden buldu ya da kim hiç bilmiyorum." bana benden bahsediyordu!
"Anonimin mi var yani?"
"Sanırım öyle deniyor. Evet anonimim var."
Kafamı aşağı yukarı salladım "Anladım." dercesine.
"Peki ona karşı ne hissediyorsun?"
Birkaç saniye düşündü. Ona zaman tanıdım.
"Bunu bende bilmiyorum çünkü o kadar çok konuşmamız olmadı. Eğlenceli birisi olduğu kesin konuşurken eğleniyorum, güldürüyor."
"Bu iyi bir şey değil mi?" diye umutla ona sordum.
"İyi bir şey evet, iyi bir şey de."
"İyi bir şey de?"
"Aklımı karıştıran başka birisi var. Bu yüzden ona umut vermek istemiyorum."
Aklını karıştıran başka birisi vardı. Bozulan moralimi belli etmemeye çalışarak gülümsedim.
"O zaman bunu ona söylemelisin. Belki umut besliyordur sana karşı." kafasıyla beni onayladı.
"Bunu ona söyleyeceğim sadece kalbini kırmadan söylemek için zaman kolluyorum."
"Peki o zaman, sana bu yolda başarılar. İşin kolay değil." diyerek emniyet kemerimi çıkardım.
"Bekle." diyerek beni durdurdu.
"Efendim?"
"Sana bir şey aldım. Beğenir misin bilmiyorum ama görünce aklıma ilk sen geldin."
Bana hediye mi almıştı o? Şey, seni yiyebilir miyim?
"Bana hediye mi aldın sen?" kafasını aşağı yukarı sallayarak beni onayladı. Torpido gözünden küçük bir kutu çıkardı. Muhtemelen kolye ya da bileklikti.
"Umarım beğenirsin. Küçük bir şey ama."
O konuşurken çoktan kutuyu açmıştım. Bu çok güzeldi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Düşkapanını gerçekten çok seviyordum. Ben bu kolyeye resmen aşık olmuştum. Gözlerimi kolyeden alıp, Çağıl'a cevap verememiştim.
"Yoksa beğenmedin mi? İstersen değişti-" sözünü keserek ona kızdım.
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Çok bayıldım! Gerçekten çok güzel. Hiç gerek yoktu."
"Gerek olup olmadığını sormadım ki. İçimden geldi."
Anlık gelen cesaretle boynuna kollarımı sardım. "Çok teşekkür ederim."
Elini sırtımda hissettim, o da bana sarılmıştı. Ondan ayrıldım ve arkamı döndüm.
"Kolyeyi de sen takarsın artık."
Uzattığım kolyeyi elimden aldı, saçlarımı yukarıya kaldırarak takması için ona kolaylık sağladım. Taktığını anladığımda ona döndüm.
"Nasıl yakıştı mı?" gülümseyerek bana baktı.
"Çok yakıştı." güzele her şey yakışır canım.
"Bugün için çok teşekkür ederim." dedim.
Omuzlarını silkerek bana cevap verdi. "Hiçbir şey yapmadım ki."
"İyi geceler o halde. Dikkatli sür."
"İyi geceler, mükemmel bir sürücüyüm biliyorsun."
Gülerek arabadan indim, bahçeden içeri girdim. Arkama baktığımda hâlâ içeri girmemi bekliyordu. Elimi salladım, o da bana karşılık verdi.
Gülümseyerek apartmandan içeri girdim. Arabanın sesini duyunca gittiğini anladım.
Kolyemi elime alarak tekrar baktım.
"Çok güzelsin vicdansız."
**
Bölüm sonu.
Aslında kolye yerine çok güzel bir Pandora bileklik beğenmiştim dedim ki "Özlem dur bi." ldmwpwmwlwjlw
