Elleri, iki göğüs oluğuma yaslı durdu. Kafasını, boynuma doğru indirdi ve omzuma kondurdu. Sıcak, solukları elbisemin üzerinden bile tenimi yakmaya devam ediyordu. Kor gibi yanan vücudum kendi ekseninde paralel bir şekilde dönüyordu. Onunla beraber...
İçime esen yer bir seher vaktinde düştü yüreğime. O gözlerde ilk o zaman acıyı gördüm. Gecenin demsiz bir vaktinde elinde tütün dört bir tarafa savrulan dumanı... Ölüm ansızın gelip, ansızın çekip gittiğini o an anladım. Çaresiz bir yüreğin kulu olmadığını... Katî bir suretle içime konan sızıya mani olamıyordum.
"Acısa geçer be Seyit! Bu yara öldürmüyo amma nefes aldırmıyo"
Sesi puslu bir gecenin içine karışan sisti. O sisin içinde herhangi bir canlılık belirtisi olduğu aşikardı.
Seyit ağabeyim derin bir nefes aldı.
"Geçecek diyemem gardaşım güçlü olacan! Tek başına değilsen çocuğun var, biz varız"
Mahir'in dudaklarından bir gülme peyda oldu. Acı, içinde bir sesti bu. Biraz daha pencere yaslandım. Suretine inen ay ışığı yüreğimi yaktı. Ölen onun duyguları değildi. Ölen onun yandığı canı kadar yanan canımdı.
"Odamıza giremiyom ben! Olurda kokusuna kokum karışır da kokusu da beni terk eder diye"
Sesi, titremiş idi. Koca adamın sesi hiç titrer miydi?
Gözümden bir damla yaş aktı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Nasıl unutayım nasıl gem vurayım yüreğime! Ben ona unutmak içi sevdalanmadım ben onu kendi içimden sakındım da sevdim"
Tık
Tık
"En kötüsü de ne biliyon mu gardaşım eve gidecem bana kapıyı o açmayacak. Bu acıya nasıl dayanılır, babam öldüğünde bile yıkılmadı kolum, kanadım, yar acısı çok başka imiş"
Yüreğime saplanan sızıların dili olsa da konuşsaydı. Artık ona bakamıyor idim. Gözlerimden akan yaşlar durmuyordu. Onun çektiği acıya yüreğim dayanmıyordu. Tüm vücudum duvardan aşağıya doğru süzüldü. Dudaklarımı koluma yasladım. Hıçkırıklarım durmuyordu. Sevdam acıyordu.
"Bana eyvallah gardaşım bir yere sığamıyom"
Gidiyordu.
Kapının kapanma sesi duyuldu kulaklarıma sonra ağabeyimin kısa, kısa iç çekişleri savruldu geceye
Buna yürek dayanılır mıydı!
🔗
Gözlerimi açtığım vakit duvarın dibinde uyuyakaldığımı anladım. Her yerim tutulmuştu. Başımdan omuzlarıma düşen yazmamı kenara ittim. Gözyaşım suretimde kalın bir tabaka oluşturmuştu. Gün ışığı pencereme vuruyordu. Tüm vücudumu yerden kaldırdım. Veranda'ya çıktığım zaman gözlerim ilk önce Mahir'in gece oturduğu sedire kaydı. Gün ışığı oraya az vuruyor olsa da ayaz bir sis bulutu gibi üzerinde duruyordu.
