ရှီရှန်း ႐ွီ႐ွန္း Book 1 Arc 1 To Arc 4

Arc 4.12

Unicode

ကောင်လေးသုံးယောက်လည်း လမ်းတစ်လျှောက် ကုနန်းကြောင့် အံအားသင့်ရတာ များများလာတယ်။ ပေါက်ကွဲစေနိုင်တဲ့ ခရမ်းရောင်အလုံးတွေအပြင် သူမမှာသံမဏိဓားတစ်ချောင်းလည်း ရှိသေးတယ်။ သံမဏိဓားနဲ့ zombieတွေကို ခုတ်ပစ်နေတာကသူမအတွက်တော့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်လှီးနေတဲ့အတိုင်းပဲ... ။ နောက်ဆုံးတော့ သူတို့လည်း ရှော့ခ့်ရစရာအခြေနေတွေနဲ့ နေသားကျသွားပြီဖြစ်တယ်။

သူတို့မသိသေးတဲ့အကြောင်းက လူချောလေးနဲ့သူမကြားက အပေးယူပဲဖြစ်တယ်။ သူတို့တွေ့ရ‌သလောက် လူချောလေးကဘာမှလုပ်စရာမလိုဘူး။ သူစားသောက်တဲ့အချိန်တောင် သူ့မျက်နှာမှာ ရွံရှာမှုအပြည့်...သူတို့စားတဲ့အစားစာတွေက စားကောင်းသောက်ဖွယ်မဟုတ်ပေမဲ့လည်း ရွံစရာတွေတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

ထိုလူချောဆီက စားစရာတွေကို ရွှံ့စရာတစ်ခုလိုမြင်နေတဲ့ မျက်နှာပေါ်လာတိုင်း သူတို့သုံးယောက်က ပြေးရိုက်ချင်‌စိတ်တွေ ပေါက်ပေါက်လာတယ်။

' ဒါခေတ်ပျက်ချိန်ကွ! ဒီချိန်မှာစားလို့ရတဲ့အရာဆိုတာ ဘယ်လောက်အဖိုးတန်လိုက်လဲ! အစာပြတ်လို့ လူဘယ်နှယောက်သေပြီးသွားပြီလဲဆိုတာ သိရဲ့လား စားစရာတစ်ခုအတွက်နဲ့ အသိစိတ်တွေပျောက်ပြီး အချင်းချင်းပြန်သတ်နေကြတာတွေရော သိရဲ့လား! '

သို့သော်လည်း ထိုလူချောလေးရဲ့ဦးနှောက်က ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိသွားခဲ့တဲ့အခါ သူတို့လည်း ဘေးမဲ့သာပေးထားလိုက်ကြတော့တယ်။ ကံကောင်းတာက သူတို့အတူတူခရီးထွက်ရတာ သိပ်မကြာလိုက်ရတာပဲ။Bမြို့က နီးလာပြီဖြစ်တယ်။ Bမြို့ရဲ့ အန္တရာယ်ကင်းဇုန်ဂိတ်ပေါက်ကိုမြင်ရဖို့အတွက် သုံးရက်သာကြာခဲ့တယ်။

သူတို့ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကမ္ဘာပျက်ကိန်းစပြီး၅၆ရက်မြောက်နေ့ ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် ဇုန်ဂိတ်၀င်ပေါက်စနစ်မှာလည်း သေချာတင်းကျပ်လေပြီ ။

" နင်တို့ကိုယ့်ဟာကို ဆက်သွားကြတော့မလား ငါ့နောက်ဆက်လိုက်ကြမှာလား "

ကုနန်းကျားဖြူရဲ့spaceထဲ လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတစ်ချို့ထည့်နေရင်း နောက်ခုံကသုံးယောက်ကို မေးလိုက်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးရက်လုံး သူမသူတို့ကိုအကဲခတ်နေခဲ့တာပဲဖြစ်တယ်။ သုံးယောက်လုံးရဲ့ အကျင့်တွေကဖြောင့်မတ်ကြတယ်။ သူမဆီမှာ အစားများစွာရှိတာ သိသွားကြတဲ့အခါ မျက်လုံးအရောင်တွေလက်ရုံသာလက်ပြီး လောဘတက်တာမျိုးမရှိခဲ့ကြပေ။ ဒါကြောင့် သူမနဲ့ဆက်နေမလား ကိုယ့်ဘာသာခရီးဆက်ကြမလား ရွေးချယ်မှုအပြည့်ဝပေးလိုက်တာဖြစ်တယ်။