Daylight 30 - Who

2.3K 35 25
                                    

Daylight (30)

Euphoria.

That's how I felt when we were kissing. I was in a state of extreme intensity, happiness and excitement. It felt like I'm lost in the clouds. I never knew that kissing someone you like felt this good.

Biglang nawala sa akin kung ano ba ang tama at ang mali. Hindi ko mahanap ang dahilan para tumigil. I just let my body rule over me. For the first time in my life, I left my brain somewhere else.

"A-Ash..." she said in between our kisses.

"Hmm."

"N-Nahihilo ako."

Even though I don't want to, I let go of her lips after hearing that.

Hinihingal pa rin kaming dalawa. Lasing pa rin siya. Ako naman, lasing pa rin sa kanya.

To be honest, I don't know what just happened to me. I was so sure I don't want to take advantage of her, but then I ended up kissing her nonstop. And worse, I don't even feel like regretting it at all.

Napapikit ako ng mariin at ginulo ang aking buhok nang unti-unting luminaw sa akin ang nangyari at ang ginawa namin. I've lost all my control. And it's so not me.

Everything that is happening to myself is all new to me. And everything that is new to me, always involves Yanisa.

"This dream felt so real," she uttered, caressing my cheeks again.

"It is real," I whispered.

Dahil na rin siguro sa hilo niya, bumagsak ang ulo niya sa aking dibdib. Awtomatiko ko siyang niyakap at hinalikan sa ulo. Kahit na nakabaon sa dibdib ko ang mukha niya, naramdaman ko pa rin ang pag-ngiti niya.

Sa ngayon, punong-puno pa rin ako sa emosyon. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat at bawal. Hindi ko alam kung gusto ko na bang umalis kami rito o gusto kong dito lang kami. Hindi ko alam lahat. My mind is clouded by her lips alone.

I want us to stay like this all night. I want to kiss her again, and again. 

But I've done enough. I bit my lip and held onto whatever is right - although it's a bit too late.

I keep on telling myself that she's drunk and we have to go back now.

I sighed and brushed her hair with my fingers.

Even though we somehow confessed our feelings tonight, it's still not the right time. Not the right place. And not the right moment. I have to hear it again from her when she's sober.

"I'm sorry," I said.

"For what?" she mumbled.

"For kissing you. I shouldn't have done that. I lost my control."

"It's okay. I liked it."

Natawa ako ng kaunti. Nakasandal pa rin ang ulo niya sa aking dibdib nang niyakap niya akong pabalik.

"You won't like it when you're sober," I whispered on her ear.

"I will!" she gave me her sweetest drunken smile.

Natawa nalang ako ulit. Kahit namumula at mukhang sabog na 'to, ang ganda pa rin.

Inayos ko ang pagkakaupo niya bago ko siya binitawan. Niligpit ko yung mga baso at yung wine basketeer. Nakangiti at nakatingin lang siya sa akin habang ginagawa ko 'yun. Napailing nalang ako. 

Sana, ganyan rin siya ngumiti sa akin kapag hindi na siya lasing. 

Siguro, pagkatapos ng apat na buwan, kapag graduate na siya, at kapag pwede ko na siyang ligawan, baka maging ganyan na rin ang ngiti niya sa akin. I suddenly can't wait for that day to come.

Midnight Stalker (Completed)Where stories live. Discover now