***
-Ο Μάριος και η Αφροδίτη είναι στον κατάλογο πριν από όλους μας. Οπότε μπείτε πίσω μας, ανοίξτε τις βαλίτσες και χωστε όλα τα ποτά στην βαλίτσα του Γιάννη που είναι τελευταίος. Και εσύ Αντρέα, που είσαι δεύτερος. Μόλις γυρίσετε εσείς οι δύο θα βάλουμε στις βαλίτσες σας τα δικά μας ποτά μέχρι να κάνουν τον έλεγχο και να πάρει ο καθένας αυτά που είχε, πρότεινε ο Στάθης.
-Τι λες ρε μαλακα, θα μας δουν! είπε αμέσως η Φανή ταραγμένη.
-Όχι δεν θα μας δουν. Οι υπόλοιποι θα κάνουμε ένα τείχος και κάθε φορά ένας ένας απλά θα ανοίγει διακριτικά τις βαλίτσες και θα κάνει τις αλλαγές. Ελάτε όλοι δίπλα μου, μας πρόσταξε. Μαριε και Αφροδίτη μπείτε πίσω μας και πάρτε μαζί σας διακριτικά και την βαλίτσα του Γιάννη. Αντρέα μόλις τελειώσουν θα έρθουν δίπλα μας και θα πας εσύ. Γρηγόρα.
Κολλήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο με τις βαλίτσες μας για να μπορέσουμε να καλύψουμε τα παιδιά από πίσω μας.
Ευτυχώς τα παιδιά που μας έβλεπαν δεν ήταν άτομα που καρφώνουν και μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μας.
-Έτοιμοι, είπε ο Μάριος και τότε ο Αντρέας με ήρεμες κινήσεις, έφυγε από δίπλα μου και πήγε πίσω μας.
Αφού έκανε και εκείνος την δουλειά του περιμέναμε υπομονετικά.
Ο χρόνος πέρασε και ήρθε η σειρά των διδύμων. Πρώτα η Αφροδίτη και μετά ο Μάριος πήγαν για έλεγχο.
Όταν επέστρεψαν έκαναν την αλλαγή και από τις βαλίτσες όλων μας πήραν τα ποτά με πολύ ήσυχο και διακριτικό τρόπο. Για πότε έπαιρναν την μια βαλίτσα και άφηναν την άλλη δεν το καταλάβαινες.
Σχεδόν μισή ώρα αργότερα όλοι περάσαμε στον έλεγχο. Αφού επιστρέψαμε τα μπουκάλια στην βαλίτσα που ήταν εξαρχής, χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι οι καθηγητές ηρεμησαμε όλοι.
-Τι θα γίνει με αυτά τα πούλμαν, θα έρθουν; ρώτησε ένα παιδί από το Β1.
-Ηρεμία παιδιά. Σε δέκα λεπτά θα είναι εδώ και θα επιβιβαστείτε, είπε ένας από τους καθηγητές και ξεφυσιξα.
-Υπομονή μωρό μου. Σε λίγο φεύγουμε, ψιθύρισε ο Αντρέας στο αυτί μου και χαμογέλασα.
Όντως, δέκα λεπτά μετά τα πούλμαν έφτασαν και αφού φορτώσαμε τις βαλίτσες μπήκαμε μέσα.
-Σου την έκλεψα χα χα! κορόιδεψε η Στέλλα, που καθόταν δίπλα μου, τον Αντρέα, που καθόταν πίσω μας, δίπλα στον Μάνο.
-Και εγώ στον έκλεψα χα χα χα! είπε στον ίδιο τόνο ο Αντρέας και της έκανε κωλοδαχτυλο.
-Κατερίνα μάζεψε τον γκόμενο σου! στριγγλισε η κολλητή μου.
-Μάγκες σκάστε γιατί θέλω να κοιμηθώ, είπε ο Γιάννης που καθόταν γαλαρία μαζί με την Αφροδίτη, τον Μάριο, τον Στάθη και την Φανή.
Κάθισα κανονικά το κάθισμα μου όπως και η Στέλλα και ακούμπησα στον ώμο της νιώθοντας την μηχανή του πούλμαν να ανάβει.
-Φεύγουμε, αναφώνησα και αγκάλιασα το μπράτσο της.
***
-Γαμάτο ε; ρώτησα όλο ενθουσιασμό την Στέλλα μπαίνοντας στο δωμάτιο.
Έμπαινες σε ένα μικρό διάδρομο με ένα μπάνιο, στο τέλος του διαδρόμου είχε μια μεγάλη ντουλάπα και όταν πλησίαζες προς τα μέσα το δωμάτιο γινόταν ευρύχωρο με δύο υπερμονα κρεβάτια κολλητά το ένα με το άλλο στα αριστερά. Δίπλα από κάθε κρεβάτι είχε ένα κομοδίνο και απέναντι ένα μεγάλο καθρέφτη με ένα γραφείο και ένα γωνιακό ψυγείο. Απέναντι από τον διάδρομο ήταν το παράθυρο με μπεζ κουρτίνες.
Οι τοίχοι είχαν επίσης ένα απαλό μπεζ χρώμα και τα κρεβάτια ήταν στρωμένα με κόκκινα προς μπορντό παπλώματα.
-Γαμάτο δεν λες τίποτα. Έλα να αδειάσουμε τις βαλίτσες στα γρήγορα γιατί θα φύγουμε να πάμε να φάμε, απάντησε η κολλητή μου.
-ΑΧΧΧΧΧ ΘΑ ΔΩ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ, τσιριξα πηδώντας πάνω κάτω και η Στέλλα με κοίταξε λες και είμαι τρελή.
-Εσύ έχεις τρελαθεί τελείως, σχολίασε και προχώρησε προς τα μέσα τραβώντας την βαλίτσα της.
***
Λοιπόν θα σας βάλω σε ένα σενάριο. Έχετε δει ποτέ αυτά τα σαχλα βιντεάκια, στα οποία δύο φίλες βλέπουν η μια την άλλη για πρώτη φορά και τρέχουν η μια προς την άλλη με τέτοια φορά, που όταν αγκαλιάζονται πέφτουν κάτω;
Ε ναι, αυτό ακριβώς έγινε μόλις τώρα.
-ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ! ούρλιαξε στο αυτί μου η Άννα κρατώντας με αγκαλιά όσο είμασταν πεσμένες κάτω.
-ΜΙΚΡΟΎΛΑ ΜΟΎ ΣΟΥ ΉΡΘΑ!
-ΤΟ ΞΕΡΩ ΣΕ ΒΛΈΠΩ! φώναξε και γελάσαμε.
Μείναμε για λίγο κάτω, αγκαλιάζοντας η μια την άλλη και γελώντας αλλά στην συνέχεια σηκωθηκαμε και αγκαλιασαμε ξανά η μια την άλλη με δύναμη.
-Άντε ρε να πάμε να φάμε κιόλας, δεν θα προλάβουμε! σχολίασε ο Αντρέας και του έκανα κωλοδαχτυλο.
-Ω κάνε άκρη μωρή, έχω να γνωρίσω και το boyfriend, αναφώνησε η Άννα σπρώχνοντας με και πλησίασε τον Αντρέα. Γεια σου τι κάνεις με λένε Άννα χαίρομαι που σε γνωρίζω έχω ακούσει πολλά για σένα αν την πληγώσεις θα σου στραμπουλιξω το πουλί αυτά χάρηκα, είπε γρήγορα αφού του είχε πιάσει το χέρι και το κουνούσε πάνω κάτω.
Μόλις τελείωσε όσα έλεγε, άφησε τον Αντρέα που χαζογελούσε από το σοκ και πλησίασε την Στέλλα.
-Γεια σου Στέλλα! Και για σένα έχω ακούσει πάρα πολλά, χαίρομαι που σε γνωρίζω! της είπε με ήρεμη φωνή καθώς την αγκάλιασε.
-Και εγώ έχω ακούσει πολλά για σένα και χαίρομαι που σε γνωρίζω! Λοιπόν, πάμε για φαΐ; Πεινάω, απάντησε η Στέλλα μόλις η αγκαλιά έσπασε.
-Ναι αμέ. Πάμε.
***
-Νιώθω λίγο άσχημα που δεν σε αφήνω να μιλάς με τους φίλους σου, είπε ανήσυχη η Άννα κοιτώντας προς την παρέα.
Τρώγαμε σε ένα ωραίο μαγαζί στο κέντρο και εγώ όπως ήταν φυσικό μιλούσα περισσότερο με την Άννα παρά με τα υπόλοιπα παιδιά που γνώρισε και εκείνη πριν από λίγο.
-Έλα ρε συ, φυσικό δεν είναι; Σε βλέπω πρώτη φορά από κοντά!
-Μαλακα. Μα τω θεώ, δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είσαι όντως εδώ, γέλασε και με αγκάλιασε.
-Ούτε εγώ. Είναι περίεργο να ακούω την φωνή σου live και όχι σε κλήση ή σε φωνητικό. Με την καλή έννοια περίεργο, σχολίασα. Μικρούλα, αναφώνησα ανακατεύοντας τα μαλλιά της.
-Μωρή πουτανα τι κάνεις; ρώτησε φωναχτά κοπανωντας μου το χέρι για να σταματήσω και έστρωσε πάλι τα μαλλιά της.
-Ρεεεε και αυτό είναι περίεργο να το ακούω από κοντά! είπα γελώντας και εκείνη μου έκανε κωλοδαχτυλο.
-Πάντως, είπε χαμηλόφωνα γέρνοντας προς το μέρος μου. Ωραίος ο Αντρέας. Οι φωτογραφίες που μου έχεις στείλει τον αδικούν, σχολίασε και στριφογυρισα τα μάτια μου κοιτώντας προς το αγόρι μου.
-Είναι τέλειος, δεν είναι;
-Τι θα κάνεις;
Ξεφυσιξα και χαμήλωσα το κεφάλι μου.
-Περνάνε οι μέρες. Λιγοστεύουν επικίνδυνα. Δεν μπορώ να αποφασίσω Άννα, ότι και να γίνει θα είναι επώδυνο για εκείνον. Και για μένα που θα ξέρω ότι τον πλήγωσα τόσο πολύ.
-Ακόμα ακολουθείς την τακτική "περνάω όσο πιο καλά μπορώ μαζί του μέχρι να έρθει η ώρα να αποφασίσω"; ρώτησε επαναλαμβάνοντας ακριβώς τα ίδια λόγια που της είχα στείλει σε μήνυμα όταν πήρα αυτή την απόφαση.
-Ναι... Δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο, ξεφυσιξα και το βλέμμα μου ξαναεπεσε πάνω του την ώρα που εκείνος γέλαγε με κάτι που του είπαν τα παιδιά.
Μ'αρέσει όταν γελάει. Το ένα λακακι που έχει στο δεξί μάγουλο κάνει την εμφάνισή του, η μύτη του μαζεύει ελάχιστα και τα μάτια του λάμπουν.
Ποσό τον αγαπάω...
***
-Ρε συ πολύ καλή κοπέλα η Άννα, την συμπάθησα, σχολίασε η Στέλλα όσο βαφομασταν στο μπάνιο για την νυχτερινή έξοδο.
-Γαμάτη είναι, το ξέρω. Ελπίζω να πάμε ξανά κέντρο αύριο για να της πω να έρθει. Δεν μπορεί να πηγαίνει παντού και αυτή...
-Είσαι έτοιμη; ρώτησε αλλάζοντας θέμα όταν με είδε να βάζω στην θέση τους τα καλλυντικά μου.
-Ναιπ.
-Περίμενε, σε μισό λεπτακι τελειώνω και εγώ.
Λίγα λεπτά αργότερα συγκεντρωθήκαμε όλοι στο λόμπι του ξενοδοχείου για να μπούμε στα πούλμαν.
Όταν φτάσαμε στο μπαράκι πήραμε όλοι σειρά για να μπούμε μέσα.
-Πάλι καλά που φέραμε ποτά μαζί μας. Εδώ μόνο κόκα κολες μπορούμε να πάρουμε, σχολίασε ο Αντρέας.
-Ναι γιατί εσύ χωρίς ποτό δεν περνάς καλά! τον κορόιδεψα.
-Μπααα...
-Άντε ρε, θα μπούμε; φώναξε ο Γιάννης πίσω μας και η καθηγήτρια τον αγριοκοιταξε.
-Χριστόπουλε ήρεμα μην σε στείλω τελευταίο στην σειρά!
-Μα τελευταίος είμαι κυρία, πόσο πιο πίσω θα με πάτε; γκρίνιαξε και εγώ γέλασα.
Όταν επιτέλους μπήκαμε στο μπαρ παρατήρησα όσο μπορούσα τον χώρο.
Δεν μπορούσες να διακρίνεις πολλά πράγματα πέρα από το ότι ήταν σχετικά μικρό και μας χωρούσε ίσα ίσα και ότι αν ήταν πιο μικρό θα είμασταν κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο.
Τα τραγούδια που έπαιζε στην αρχή ήταν τα ξενέρωτα τα ξένα και όλοι απλά είχαν χωριστεί σε παρέες και μιλούσαν.
Μέχρι που άρχισε να παίζει κομματάρα και το κέφι ανέβηκε αμέσως.
-ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΕ ΠΑΕΙ ΌΤΑΝ ΜΕ ΚΡΑΤΆΕΙ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΦΕΡΘΕΙ, ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΟΥ ΠΕΙ ΜΟΥ ΠΑΕΙ.
-Άμα αρχίσεις να τραγουδάς έτσι από τώρα εγώ θα γυρίσω στο ξενοδοχείο κουφός και εσύ το λιγότερο βραχνιασμενη, σχολίασε ο Αντρέας στο αυτί μου πειραζοντας με.
-Αυτό το τραγουδάκι είναι αφιερωμένο, πρέπει να το τραγουδήσω, απάντησα και του έκλεισα το μάτι.
-Μπορείς να μου το δείξεις αλλιώς ότι σε πάω στον Θεό, χωρίς να μου αφιερώνεις τραγούδια, είπε πονηρά τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από την μέση μου και αρχίζοντας σιγά σιγά να τα κατεβάζει προς τα κάτω.
-Μωρό μου ήρεμα εδώ μέσα, θα μας δει κανένας καθηγητής και θα μας βάλουν να καθόμαστε σε απόσταση δύο μέτρων, του έκανα παρατήρηση και ανέβασα τα χέρια του πάλι στην μέση μου.
Εκείνος ξεφυσιξε και με αγκάλιασε κουνώντας το σώμα του στον ρυθμό της μουσικής και εγώ τυλιξα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.
-Μου έχεις λείψει. Έχουμε καιρό να κάνουμε κάτι παραπάνω από φάση. Μην το πάρεις στραβά, δεν λέω πως πρέπει οπωσδήποτε να το κάνουμε επειδή έχουμε καιρό, ούτε ότι με νοιάζει αν θα το κάνουμε ή όχι. Απλά ξέρεις θα μου άρεσε να σε άκουγα να αναστενάζεις το όνομα μου από κάτω μου, είπε αισθησιακά.
-Υπομονή να γυρίσουμε σπίτι μας για κάτι τέτοιο. Γιατί αν μας πιάσουν να κάνουμε ειδικά κάτι τέτοιο θα μας στείλουν πακέτο στην Αθήνα, απάντησε προσπαθώντας να μην ενδωσω στον πειρασμό να τον συρω μέχρι τις τουαλέτες επιτόπου.
-Θα έρθεις να μείνεις σπίτι μου το βράδυ που θα γυρίσουμε; Ούτως ή άλλως δεν θα πάμε την επόμενη μέρα σχολείο.
-Θα έρθω μωρό μου. Υπομονή, του χαμογέλασα και τον φίλησα απαλά στο στόμα.
***
-Ελάτε ρε μαλακες να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια! Όποιος αρνηθεί να κάνει αυτό που του λέμε θα πίνει μια γουλιά ποτό, λέει η Φανή και καθόμαστε όλοι σε τυχαία σημεία.
Δεν έχουμε πιεί πολύ, είμαι αρκετά σίγουρη πως κανένας μας δεν έχει κάνει καν κεφάλι. Αν όμως αρχίσουμε τα θάρρος ή αλήθεια και πίνουμε κάθε φορά που κάποιος δεν θα θέλει να κάνει ή να πει κάτι θα γίνουμε λιώμα.
-Ξεκινάω πρώτος! Λοιπόν Στέλλα, θάρρος ή αλήθεια; πετάγεται ο Γιάννης.
-Θάρρος.
-Τρέχα κάτω στο λόμπι και ζητά να έρθει καθαρίστρια να σου αλλάξει σεντόνια γιατί κατουρηθηκες.
Όλοι μένουν με το στόμα ανοιχτό και εγώ αρχίζω να γελάω υστερικά στην όψη της κολλητής μου να γουρλωνει τα μάτια και να κοκκινίζει από ντροπή.
-Έλα κοριτσάρα μου, έλα πιες, είπα βάζοντας σε ένα ποτηράκι λίγο βότκα και το αραιωσα με χυμό πορτοκάλι πριν της το δώσω.
-Πώς με ξέρεις, σχολίασε και το ήπιε μονορούφι. Μωρό μου. Θάρρος ή αλήθεια; γύρισε και κοίταξε τον Μάνο.
-Ωχ. Ερώτηση παγίδα. Ότι και να επιλέξω θα με ντροπιάσει αφάνταστα, συνειδητοποίησε εκείνος.
-Και τι σε πειράζει αφού μπορείς να πιεις, απάντησε η κοπέλα του καχύποπτη.
-Καλά. Εμ αλήθεια...
-Πες στους φίλους σου τι μου είπες το πρωί, χαμογέλασε εκείνη αθώα και σταύρωσε τα χέρια της κάτω από το στήθος της.
-Τι της είπες το πρωί; πετάχτηκε αμέσως ο Στάθης.
-Έλα ρε Στέλλα, τώρα, ακόμα και αν πιω, θα μου πρηξουν όλοι τον πούτσο να τους πω! γκρίνιαξε εκείνος.
-Το ξέρω, απάντησε η Στέλλα γελώντας σατανικά και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο αφού πήγε δίπλα του. Τώρα πες.
-Πωωω... Είπα... Είπα ότι μετά τις πανελλήνιες... Θέλω να πάω διακοπές με την Στέλλα.
-Τι;! ρώτησε ο Αντρέας.
-Ε μαλακα, είπαμε διακοπές θα πάμε μόνοι μας τα αγόρια, είπε ο Στάθης.
-Μην κάνεις μαλακιες ρε! Bros before the hoes! προσθέτει ο Γιάννης.
-Βλέπετε, για αυτό δεν ήθελα να το πω! Γιατί θα ξεκινήσει φασαρία τώρα! αναφώνησε ο Μάνος.
Πέντε λεπτά τώρα το μόνο που ακουγόταν στο δωμάτιο ήταν τα αγόρια που τσακώνονταν για την αλήθεια που είπε ο Μάνος. Πάλι καλά δεν φώναζαν και δεν μας πήρε χαμπάρι κανένας καθηγητής.
-Δεν μου λες... Δεν τους αφήνουμε αυτούς εδώ να πλακώνονται και να πάμε εμείς στο δωμάτιο σου να κάνουμε αυτό που λέγαμε στο κλαμπ; ρώτησε στο αυτί μου ο Αντρέας και επίτηδες φίλησε το σημείο κάτω από το αυτί μου.
-Μμμ... Μ'αρέσει η ιδέα, σχολίασα και δαγκωσα το κάτω χείλος μου.
33 μέρες μέχρι το τέλος μας...
Γειαααααα σαςςςςςς
Τι κάνετε;
Ελπίζω να είστε καλά😁
Εσείς κάνετε κατάληψη; Το δικό μου σχολείο κάνει😂
Ευτυχώς τα παιδιά στην ιστορία ζουν σε ένα ιδανικό 2020, στο οποίο δεν υπάρχει κορωνοϊός και μπορούν να πάνε πολυήμερη.
Όπως σας είπα και στο προηγούμενο κεφάλαιο, θα ανεβάζω ένα κεφάλαιο για κάθε μέρα της τετραήμερης αλλά δεν θα τηρώ το πρόγραμμα των ανανεωσεων.
Ελπίζω να μην βαρεθήκατε πολύ διαβάζοντας το κεφάλαιο:(
Πατήστε ☆ και κάντε και ένα 💬 για να μου πείτε την γνώμη σας για το κεφάλαιο.
Τα λέμε!⏳
Φιλιααα😘