***
-Μια εβδομάδα ακόμα! αναφώνησα γεμάτη χαρά και όλη η παρέα με κοίταξε.
-Μαλακες σοβαρά τώρα, αν βρουν τα ποτά που θα πάρουμε μαζί την βάψαμε, σχολίασε χαμηλόφωνα ο Μάριος.
-Τα έχουμε κανονίσει ρε συ! Ο καθένας τα έχει στην βαλίτσα του από δύο μπουκάλια ανάμεσα στα ρούχα όχι κάτω κάτω και όχι στις γωνιές. Και χυμούς θα τους πάρουμε κανονικά, επιτρέπονται άλλωστε, είπε ο Στάθης εξηγώντας για άλλη μια φορά το σχέδιο.
-Κάποιος να πάρει μαλιμπου και χυμούς ανανά ε, είναι γαματο, είπε η Φανή.
-Τι είναι αυτό; ρώτησα ακούγοντας για πρώτη φορά το όνομα.
-Είναι ποτό με γεύ
-Σύρμα, σκάσε, τις είπε γρήγορα η Αφροδίτη όταν πέρασε από δίπλα μας ένας καθηγητής που είχε εφημερία.
-Τέλος πάντων, θα δεις εκείνη την στιγμή. Ξέρετε κάτι, θα τα πάρω εγώ αυτά, προσφέρθηκε από μόνη της.
-Εγώ τι να φέρω; ρώτησε η Στέλλα.
-Φερε ουίσκι εσύ μωρό μου, της απάντησε ο Μάνος.
-Χαλιά είναι αυτό, σχολίασα. Εγώ θα πάρω μπύρες αν μπορέσω. Αλλά θα τα διασκορπισω μέσα στην βαλίτσα και ας ελπίσουμε να μην κουνηθουν πολύ...
-Μάγκες όμως κανονίστε. Αυτά που θα πάρουμε θα είναι και για τις τρεις μέρες. Μην γίνεται τύφλα και δεν μας μείνει τίποτα για μετά, είπε σοβαρός ο Γιάννης.
- Όχι ρε, ίσα ίσα να κάνουμε λίγο κεφάλι, είπε ο Αντρέας.
-Επίσης δεν θα καπνίσει κανείς σας αλλιώς θα σας καρυδωσω, είπα χαμογελαστή κοιτώντας ειδικά τον Αντρέα.
-Αφού το έχω κόψει ρε μωρό μου, μόνο εκείνη την μέρα έκανα ένα, παραπονέθηκε αναφερόμενος στην μέρα που ο Λαμπρόπουλος τον είχε βγάλει από τα ρούχα του.
-Καλά καλά... Απλά λέω γιατί αν μεθυσεις θα σε παρασύρουν αυτοί, αποκρίθηκα κοιτώντας τα αγόρια ένα ένα.
-Ε εμένα τι με κοιτάς, δεν καπνίζω! είπε ο Γιάννης.
-Ούτε εγώ, πετάχτηκε ο Μάριος.
-Έστω. Οι άλλοι δύο όμως; Η Αφροδίτη; ρώτησα κοιτώντας και την κοπέλα απέναντι μου.
-Εγώ μέσα στο ξενοδοχείο δεν θα καπνίσω, το έχω πει.
-Καλά, αφήστε τα αυτά και πάμε για μάθημα. Άντε, είπε η Στέλλα μόλις χτύπησε κουδούνι και κατευθυνθήκαμε όλοι προς τα μέσα.
***
Έκλεισα το ξυπνητήρι και σηκώθηκα σαν ελατήριο από το κρεβάτι. Υπάρχει μόνο μια μέρα του σχολικού έτους που σηκώνομαι νωρίς αλλά ορεξατη.
Θεσσαλονίκη σου έρχομαι!
Δεν μπορώ να το πιστέψω! Σε λίγες ώρες θα δω την Άννα μετά από τόσο καιρό που μιλάμε. Νιώθω τόσο ενθουσιασμένη και χαίρομαι τόσο πολύ που επιτέλους θα αγκαλιάσω την μικρούλα μου!
Ετοιμάστηκα πολύ γρήγορα και έριξα μια ματιά στην βαλίτσα.
Ανησυχώ για τις μπύρες. Ίσως δεν έπρεπε να πάρουμε γιατί θα ταρακουνηθουν αρκετά. Ελπίζω μόνο να μην ανοίξουν και γεμίσουν όλα μου τα ρούχα.
Επίσης ελπίζω να μην κάνουν έλεγχο στις τσάντες γιατί τότε την έβαψα.
Έκλεισα την βαλίτσα και την κατέβασα με προσοχή κάτω.
-Φεύγουμε; ρώτησα χαμογελώντας μόλις μπήκα στην κουζίνα.
-Κάτσε παιδί μου, ούτε μια καλημέρα δεν είπες, σχολίασε η μαμά.
-Καλημέρα, φεύγουμε; ρώτησα ακόμα έχοντας το μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο μου.
-Θα φύγουμε, κάτσε να φας το πρωινό σου, είπε σοβαρή δείχνοντας μου το μπολ με τα δημητριακά που είχε ήδη φτιάξει για μένα.
-Ο μπαμπάς;
-Κοιμάται. Πριν φύγουμε να πας να τον χαιρετήσεις ε!
-Ναι ναι, φυσικά!
Άρχισα να τρώω γρήγορα, σε σημείο που πρέπει να κόντεψα να πνιγώ τουλάχιστον τέσσερις φορές.
Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να προσπαθείς να μην δείξεις στην μαμά σου ότι πνίγεσαι επειδή θα σε αγριοκοιταξει;
Όταν επιτέλους άδειασε το μπολ, ήπια λίγο νερό, ανέβηκα στον επάνω όροφο και μπήκα στο δωμάτιο των γονιών μου για να ξυπνήσω τον μπαμπά μου.
-Μπαμπά; ρώτησα χαμηλόφωνα και κάθισα δίπλα του στο κρεβάτι. Μπαμπααα; ρώτησα ξανά και μουγκρισε. Φεύγω. Πάω Θεσσαλονίκη. Ήρθα να σε χαιρετήσω.
-Εντάξει κοριτσάκι μου. Καλά να περάσεις, είπε με βαριά, νυσταγμένη φωνή.
Τι; Ο πατέρας μου ήταν αυτός; Που έμεινε στο καλά να περάσεις και δεν είπε απολύτως τίποτα για τον Αντρέα και το σχέδιο; Ούτε για τον καιρό που περνάει γρήγορα; Ίσως πρέπει να του μιλάω μόνο όταν είναι μισοκοιμισμενος μπας και την γλυτώσω!
-Γεια! είπα και βγήκα από το δωμάτιο. Μαμα φεύγουμε! φώναξα μόλις κατέβηκα την σκάλα.
Μέσα σε λίγα λεπτά φτάσαμε έξω από το σχολείο όπου αρκετά παιδιά περίμεναν να έρθουν τα πούλμαν για να επιβιβαστούν.
-Δεν ξέχασες τίποτα έτσι; Φορτιστή πήρες; ρώτησε η μαμά μου.
-Ναι μαμά πήρα μην αγχώνεσαι.
-Εντάξει εντάξει. Και αγάπη μου προσοχή μεγάλη έτσι. Και με τον Αντρέα! Άμα βρείτε ευκαιρία να προσέχετε πολύ, είπε ανήσυχη και της χαμογέλασα.
-Μαμά μου θα προσέχω μην αγχώνεσαι. Θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις φτάσουμε, εντάξει; ρώτησα και εκείνη έγνεψε θετικά. Θα τα πούμε. Φιλάκια, είπα φιλώντας την στο μάγουλο.
-Γεια! με χαιρέτησε και εκείνη.
Έβγαλα την βαλίτσα από το πορτ-μπαγκάζ και αφού η μαμά έφυγε πλησίασα τον Στάθη που ήταν ο μόνος από την παρέα που είχε φτάσει.
Σύντομα έφτασαν και οι υπόλοιποι και πλέον το μόνο που έμενε ήταν να έρθουν τα πούλμαν για να μπούμε μέσα.
-Τρέμεις ολόκληρη, είπε στο αυτί μου ο Αντρέας που είχε τυλίξει το χέρι του γύρω μου.
-Από τον ενθουσιασμό είναι. Περιμένω να δω την Άννα σχεδόν δύο χρόνια, απάντησα σφίγγοντας το δικό μου χέρι γύρω του. Εσύ πώς νιώθεις;
-Σε σχέση με σένα είναι σαν να μου περνάει αδιάφορη η εκδρομή, σχολίασε και γέλασε.
-Όπα ρε σιγά μην δεν σε νοιάζει κιόλας, πετάχτηκε ο Μάνος που άκουσε την συζήτηση.
-Ναι δες την Κατερίνα πως πηγαίνει. Καρέκλα για μασάζ να ήταν πιο λίγο θα έτρεμε, αστιευτηκε και όλοι χαζογελασαν.
Παρατήρησα τους καθηγητές που πήγαιναν πέρα δώθε και συζητούσαν μεταξύ τους κάπως καχύποπτα.
Ωχ. Τι συμβαίνει; Δεν πιστεύω να συνέβη τίποτα με τα πούλμαν. Ή να έγινε κάτι με κάποιο παιδί. Ή οτιδήποτε που θα μπορούσε να εμποδίσει την εκδρομή τέλος πάντων. Σήμερα φεύγουμε για Θεσσαλονίκη και δεν ακούω κουβέντα.
-Λοιπόν παιδιά... Πρέπει να κάνουμε έλεγχο στις βαλίτσες σας. Οπότε με σειρά καταλόγου θα έρχεται ένας ένας και θα ανοίγουμε την βαλίτσα σας, είπε η μια καθηγήτρια και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά γρηγορότερα.
-Μάγκες την βάψαμε. Τι κάνουμε; ρώτησε Η Φανή και κοιταχτήκαμε μεταξύ μας.
-Αρχικά μην πανικοβάλλεστε γιατί θα μας καταλάβουν. Θα δούμε μέχρι να έρθει η σειρά μας, τσιλαρετε, είπε ο Μάνος χωρίς να αφήσει το χέρι της Στέλλας από το δικό του.
-Εύκολο να το λες, μίλησε ανήσυχη η Αφροδίτη.
-Υπομονή. Ακόμα είναι στο πρώτο άτομο όλης της Β τάξης. Μέχρι να φτάσει στα τμήματα μας θα σκεφτούμε κάτι, είπε αυτή την φορά ο Γιάννης.
Έτσι και μου χαλάσουν την τετραήμερη οι καθηγητές και οι έλεγχοι τους θα γίνει της πουτανας.
Γειαααααα σαςςςςςςς
Τι κάνετε;
Ελπίζω να είστε καλά😁
Σήμερα θα ξεκινήσω με μια ερώτηση. Τα επόμενα κεφάλαια όπως καταλαβαίνετε θα αφορούν την τετραήμερη. Προτιμάτε να ανεβάσω μεγάλα κεφάλαια, ένα για την κάθε ημέρα της τετραήμερης αλλά να ανέβουν οπότε τα τελειώσω και όχι σύμφωνα με το πρόγραμμα, ή προτιμάτε να ανεβάζω σύμφωνα με το πρόγραμμα και να είναι κεφάλαια 1000 λέξεων όπως πάντα μόνο που θα είναι πολλά που θα αφορούν τις 4 μέρες στην Θεσσαλονίκη;
Σε περίπτωση που σκέφτεστε ότι αφού δεν απαντάω στα σχόλια των κεφαλαίων τότε δεν τα διαβάζω γενικά, να σας ενημερώσω ότι τα διαβάζω απλά δεν προλαβαίνω να απαντήσω σε όλα οπότε απλά δεν απαντάω σε κανένα για να μην παρεξηγηθεί καμία σας ότι απαντάω σε άλλες αλλά όχι σε εσάς.
Θα με βοηθήσατε πολύ αν μου απαντούσατε γιατί είμαι λιγάκι σε δίλλημα αυτή την στιγμή.
Να ξέρετε αν δεν πάρω απαντήσεις ή αν ψηφίσετε ισοπαλία θα κάνω πραγματικά ότι μου έρθει😂
Λοιπόν, σχετικά με το κεφάλαιο, ήρθε επιτέλους η μέρα της πολυπόθητη πολυήμερης. Η οποία στην πραγματική ζωή δεν συνέβη:(
Και το πρώτο πρόβλημα μπήκε στον δρόμο.
Πως λέτε να το αντιμετωπίσουν τα παιδιά;
Πατήστε ☆ και κάντε και ένα 💬 για να μου πείτε την γνώμη σας για το κεφάλαιο.
Τα λέμε!⏳
Φιλιααα😘