***
-Σοβαρά τώρα; Το τέλειο δώρο που σκέφτηκες ήταν αυτό; ρώτησε κοιτώντας απαξιωτικά αυτά που κρατούσα.
-Δεν μετράει τόσο το δώρο, αλλά η σημασία του! Τα βλέπεις αυτά εδώ; ρώτησα ενθουσιασμένη δείχνοντάς της τα πράγματα που είχα στα χέρια μου.
-Εννοείς το ένα μπρελόκ που γράφει buddies και το άλλο που γράφει drunk; Ναι το βλέπω και σαν φίλη σου σε συμβουλεύω να μην κάνεις δώρο στο αγόρι σου δύο μπρελόκ!
-Μα το ένα θα το κρατήσω εγώ!
-Α ακόμα χειρότερα δηλαδή!
-Άκουσε με, ξεφυσιξα και της έδειξα το σημείο που τα μπρελόκ ενώνονται σχηματίζοντας το "drunk buddies". Μια φορά που είχαμε ψιλομεθυσει με τον Αντρέα, εκείνος ήθελε να πάμε να κάνουμε τατουάζ, από αυτά που έχει μισό ο ένας και μισό ο άλλος και όταν είναι μαζί είναι σαν να ενώνονται και τα τατουάζ. Και εγώ έχοντας ακόμα τα λογικά μου του πρότεινα να βρούμε κάποια άλλη στιγμή κάτι παρόμοιο που δεν θα ήταν τόσο μόνιμο. Οπότε, ορίστε! Δύο μπρελόκ που μας περιγράφουν μιας και έχουμε μεθύσει μαζί, και την μια μάλιστα ήταν μοιραίο, και είναι κάτι που θα μοιραζόμαστε και θα ενώνεται μόνο όταν εμείς οι δύο είμαστε μαζί! της εξήγησα ενθουσιασμένη.
Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και ανασηκωσε τους ώμους της.
-Οκευ, εσύ ξέρεις! Μόνο βιάσου γιατί θα χάσουμε τον προαστιακό.
***
-Πάντως περίμενα να αργήσει το δώρο σου. Εχθές μου έλεγες ότι δεν είχες σκεφτεί τίποτα, είπε παίρνοντας την μικρή σακούλα από τα χέρια μου.
-Ναι αλλά είχα κανονίσει με την Στέλλα να πάμε mall και είχα μια ιδέα. Είναι μικρό αλλά... Θα δεις θα δεις! αναφώνησα ξαφνικά χωρίς να θέλω να καθυστερήσει άλλο.
Έβγαλε τα μπρελόκ από το σακουλάκι και με κοίταξε παραξενεμενος.
-Με έβαλες friendzone επειδή πίνω; ρώτησε δείχνοντάς μου τα και αμέσως γουρλωσα τα μάτια μου.
-Τι; Όχι όχι, δεν κατάλαβες! Εγώ απλά
-Σταμάτα ρε χαζή, πλάκα κάνω, είπε αρχίζοντας να γελάει και άφησα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης να βγει από τα χείλη μου. Είναι τέλειο, είπε ενώνοντας τα κομμάτια.
-Άρα θυμάσαι
-Που είχαμε μεθύσει και σου έλεγα να χτυπήσουμε τατου; Ναι το θυμάμαι, είπε γελώντας και με κοίταξε. Εγώ θέλω το drunk. Οπότε εσύ θα πάρεις το buddies, είπε δίνοντας μου το μπρελόκ.
Μόλις το πήρα στα χέρια μου εκείνος σηκώθηκε ψάχνοντας για κάτι. Τον είδα να πιάνει τα κλειδιά του και να περνάει σε αυτά το μπρελόκ.
Ενθουσιασμένη χτύπησα παλαμάκια και σηκώθηκα για να τον αγκαλιάσω.
-Χαίρομαι τόσο πολύ που σ'αρέσει! αναφώνησα και τον έσφιξα χαμογελώντας όσο περισσότερο μπορούσα.
-Τώρα σειρά σου! είπε τραγουδιστα και με έβγαλε από την αγκαλιά του για να μου δώσει την σακούλα που είχε αφήσει δίπλα από το κομοδίνο του.
Πρώτα έβγαλα ένα μικρό λευκό τετράδιο με χρυσές λεπτομέρειες και ένα βιβλίο.
Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι.
-Πρόσεξα τα ράφια στο στο γραφείο σου που ήταν γεμάτα βιβλία και είπα να σου πάρω ένα. Αν και δεν σε έχω ακούσει να μιλάς ποτέ για κάποιο βιβλίο ούτε σε έχω δει να διαβάζεις, είπε και τον κοίταξα.
-Η αλήθεια είναι ότι έχω πολύ καιρό να διαβάσω. Από το καλοκαίρι, ίσως και από πιο πριν, απάντησα ανασηκωνοντας τους ώμους μου, επεξεργάζοντας το βιβλίο.
-Ε λοιπόν, τώρα που έχεις και λίγο παραπάνω χρόνο μπορείς να διαβάσεις αυτό.
Ενδιαφέρον. Η ιστορία μιλάει για πέντε αδερφές οι οποίες ζουν σε ένα σπίτι δίπλα στο ποτάμι, όπως λέει και ο τίτλος αλλά θέλουν απελπισμένα να φύγουν. Αλλά όταν το καταφέρνουν δεν θα ζήσουν αυτό που περίμεναν.
-Ανυπομονώ, είπα κοιτώντας την εικόνα που απεικονίζεται στο εξώφυλλο.
-Δες και το άλλο! είπε δείχνοντάς μου το άσπρο τετράδιο που έβγαλα πρώτο από την σακούλα.
Άνοιξα την πρώτη σελίδα στην οποία ήταν κολλημένες δύο μικρές φωτογραφίες με εμένα και τον Αντρέα, η μια στην πάνω γωνία αριστερά και η άλλη στην κάτω γωνία δεξιά.
Δίπλα στην κάθε μία έγραφε την ημερομηνία που τραβήχτηκε και τι συνέβη εκείνη την μέρα.
Στην πρώτη είμαστε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι του, γυμνοί και καλυμμένοι μόνο με τα σεντόνια του. Εκείνος μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και εγώ έχω κλείσει τα μάτια μου.
25 - 10 -2019
Η μέρα που τα φτιάξαμε.
Στην αμέσως επόμενη είμαστε στο σχολείο.
Βγάζαμε κρυφά φωτογραφίες στο προαύλιο την ώρα του διαλείμματος. Κάναμε και οι δύο ντακφεις αλλά ενώ εκείνος κοιτούσε στην κάμερα εγώ κοιτούσα κάπου πάνω από το κινητό. Νομίζω κοιτούσα τα παιδιά που μας έβλεπαν και δεν κατάλαβα ότι ο Αντρέας πρόλαβε και τράβηξε την φωτογραφία.
28 - 10 - 2019
Η πρώτη Δευτέρα που δεν ήταν τόσο απαίσια.
Χαμογέλασα και τον κοίταξα που περίμενε την αντίδραση μου με αγωνία.
-Είναι υπέροχο, είπα ειλικρινά και εκείνος χαμογέλασε και κάθισε δίπλα μου. Με φίλησε πεταχτά στο μάγουλο και γύρισε την σελίδα στο τετραδιακι.
Το μοτίβο ήταν ακριβώς το ίδιο με αυτό της πρώτης σελίδας.
Στην πάνω αριστερή φωτογραφία ήμουν μόνη και κοιτούσα έξω από το παράθυρο του προαστιακού.
2 - 11 - 2019
Το πρώτο μας ραντεβού για ταινία, αν και δεν είδαμε ταινία.
Γέλασα πνιχτα και τον κοίταξα κλείνοντας το μικρό άλμπουμ που μου είχε ετοιμάσει.
-Θα δω το υπόλοιπο στο σπίτι, είπα και ανέβηκα πάνω του ενώνοντας τα χείλη μας.
***
-Λοιπόν, είπα ανασαινοντας ακόμα βαριά και ξαπλώνοντας το σώμα μου δίπλα του. Μισώ την περίοδο, είπα αναμμένη μετά από τόση ώρα που φιλιομασταν.
-Και εγώ το ίδιο μωρό μου, αλλά τι να κάνουμε; ρώτησε γελώντας και τον κοίταξα στενευοντας τα μάτια μου.
-Έχεις ακόμα αυτές τις σοκολάτες από χθες; ρώτησα και άρχισε να γελάει ακόμα πιο δυνατά.
-Ναι τις έχω, απάντησε βάζοντας τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του.
Τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω που καθόταν χαλαρός και με κοιτούσε με αυτό το μικρό γελάκι κολλημένο στην μούρη του.
-Τότε τι περιμένεις;! Πήγαινε φερτες μου! φώναξα αυταρχικά κάνοντας τον να γελάσει για τρίτη φορά μέσα σε ένα λεπτό.
-Καλά, καλά μην νευριάζεις μωρό μου! αναφώνησε φιλώντας με πεταχτά στο στόμα και σηκώθηκε από το κρεβάτι.
-Όσο είσαι υπάκουος δούλος δεν νευριάζω, είπα ήρεμα με βλέμμα σαδιστή και τον κοίταξα περιμένοντας να βγει από το δωμάτιο για να μου φέρει τις σοκολάτες μου.
-Τι θα κάνω με εσένα, μου λες; ρώτησε και καλά αγανακτισμένος, ανοίγοντας την πόρτα και περπατώντας έξω.
-Υπομονή! φώναξα για να με ακούσει και γέλασα πνιχτα καθώς τον φανταζόμουν να στριφογυρίζει τα μάτια του και κατέβαινε την σκάλα.
Γειααααα σαςςςςςς
Τι κάνετε;
Ελπίζω να είστε καλά😁
Για τα παιδιά επιτέλους έφτασαν τα Χριστούγεννα και η επέτειος τους😍
Πως σας φάνηκε το δώρο της Κατερίνας;
Και τι έχετε να πείτε για το δώρο του Αντρέα;
Πείτε μου εδώ πόσο στα 10 βαθμολογείτε το κεφάλαιο💭
Πατήστε ☆ και κάντε και ένα 💬 για να μου πείτε την γνώμη σας για το κεφάλαιο.
Τα λέμε!⏳
Φιλιααα😘