**Από το προηγούμενο κεφάλαιο**
« Nadia, για μένα είσαι τα πάντα. Το ξέρεις έτσι;>> λέει αλλά έχω παγώσει. << Το ξέρω πως γνωριστήκαμε περίεργα αλλά δεν περίμενα να σε ερωτευτώ με αυτό τον τρόπο. Η εγκυμοσύνη είναι γεγονός πως μας τρομοκράτησε και ξέρεις πως πάντα ήθελα παιδιά. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει μία γυναίκα σε έναν άντρα. Και εσύ αυτό έκανες. Το ξέρω πως η σχέση μας δεν είναι πολύς καιρός αλλά έχω χάσει τον κόσμο μου μαζί σου. Για αυτό, όσο παράξενο και αν σου φαίνεται...» σταματάει και η ανάσα μου έχει εξαφανιστεί. Βγάζει από τη τσέπη του ένα κουτάκι και τα μάτια μου γουρλώνουν.
Ω όχι, δεν είναι αυτό που νομίζω...
Τα μάτια μου είναι εστιασμένα στο κουτί. Χριστέ μου, ξέρω τι θα ακολουθήσει τώρα.
« Παντρέψου με, Nadia. Ποτέ στην ζωή μου δεν ήμουν τόσο σίγουρος. Παντρέψου με, το ξέρω ότι είναι γρήγορο αλλά μπορώ να σου δώσω όσο χρόνο θέλεις για να το σκεφτείς.»ψιθυρίζει και ανοίγει το κουτί. Περιέχει ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι με μία πέτρα. Γάμος. Είναι λέξη που ποτέ δεν ήρθε στο μυαλό μου. Παίρνω βαθιές ανάσες και κοιτάζω αριστερά δεξιά. Ευτυχώς ο κόσμος δεν δίνει σημασία.
« Jason, δεν ξέρω τι να πω...Θέλω να το σκεφτώ. Δεν είναι όχι αλλά ούτε ναι.» του απαντάω ψύχραιμα και δείχνει να καταλαβαίνει. Βγάζει το δαχτυλίδι από το κουτί και παίρνει το χέρι μου. Το βάζει στο δάχτυλο μου και το παρατηρώ. Είναι τεράστιο αλλά συνάμα υπέροχο. Τον κοιτάζω και σκέφτομαι την πρόταση του. Είναι ο μόνος άντρας που με έλκυσε με αυτόν τον περίεργο τρόπο και ο οποίος με έκανε να ξεχαστώ τις πιο πολλές φορές. Από την άλλη, δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη για γάμο. Τεντώνω τα δάχτυλα μου και σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Απορώ πόσα να πλήρωσε, σκέφτομαι και διώχνω την σκέψη αμέσως.
« Σου αρέσει;;» με ρωτάει και στηρίζει τους αγκώνες στο τραπέζι για να πλησιάζει κοντά μου.
«Ναι...είναι θαυμάσιο..» ψιθυρίζω ακόμα σοκαρισμένη. Πλησιάζω και τον φιλάω στην άκρη του χείλος του ύστερα φτάνω τα χείλη του φιλώντας τα με πάθος. Ακούω κάποιον να ξεροβήχει από πάνω μας και σταματάμε. Μας δίνει τα πιάτα και τον ευχαριστούμε. Κυριολεκτικά τα μάγουλα μου έχουν γίνει κόκκινα. Δοκιμάζω την Aματριτσιάνα και πρώτη φορά λάτρεψα τη συγκεκριμένη.
« Στους γονείς σου το έχεις πει;» ρωτάω καθώς πιρουνίζω τα μακαρόνια.
<< Όχι και δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν πλέον. Η μαμά πάντα ήταν υπέρ πρώτα του γάμου και μετά τα υπόλοιπα. Το ξέρω πως δεν θα της αρέσει, αλλά δεν θα με ενοχλήσει καθόλου.>> απαντάει και πίνει μία γουλιά από το κρασί. Χριστέ μου, μπορεί γι' αυτό να ήθελε να μιλήσουμε μετά την άφιξη τους από την Ελβετία.
Κατά τη διάρκεια του φαγητού, ξεκινάει ένα συγκρότημα να τραγουδάει και αμέσως κόσμος σηκώθηκε για να χορέψει. Ανασηκώνω το κεφάλι μου και αντικρίζω τον Jason να με κοιτάζει. Χμ, θέλει να χορέψουμε. Σηκώνεται και τείνει το χέρι του προς τη μεριά μου.
« Τι θα έλεγες για έναν χορό, δεσποινίς Hendricks;;» με ρωτάει και τα μάτια του λάμπουν.
« Μετά χαράς, κύριε Harris.» απαντάω και πιάνω το χέρι του. Προχωράμε προς τη μικρή πίστα και ευτυχώς βρίσκουμε χώρο για να χορέψουμε. Τοποθετεί τα χέρια του στη μέση μου και κινούμαστε με το ρυθμό της μουσικής. Ακουμπάω το χέρι μου στο στήθος του ενώ το άλλο βρίσκεται στον αυχένα του. Καθώς χορεύουμε τα φώτα χαμηλώνουν και ακολουθεί μία ελαφριά και ήρεμη μουσική. Χμμ..
Οι πιο πολλοί αποχωρούν μένοντας λίγοι πάνω στη πίστα. Κινούμαστε κυκλικά και το μόνο που κοιτάζω είναι τα μάτια του. Το χέρι του ταξιδεύει προς το γοφό μου και μένει εκεί. Ψηλαφίζω το μάγουλο του και το πρόσωπο του σχηματίζει λακκάκια. Πιέζω τα χείλη μου στα δικά του και όσο το κάνω αυτό σκέφτομαι την πρόταση του. Δεν μπορώ να τον βασανίζω για πολύ. Πρέπει να πάρω μία απόφαση. Διακόπτω το φιλί μας και τον παρατηρώ για χιλιοστή φορά. Δεν μπορώ να αντέξω ούτε για 1 μέρα μακριά του χωρίς να δω το πρόσωπο του, να ακούσω την φωνή του. Χριστέ μου, αυτόν τον άντρα τον αγαπώ και για πρώτη φορά στη ζωή μου είμαι διατεθειμένη να τον παντρευτώ. Σταματάω το χορό και πιάνω τα χέρια του. Ω είμαι δειλή να το πω. Ηρέμησε Nadia μου φωνάζει το υποσυνείδητο μου.
« Nαι... θα σε παντρευτώ, Jason.» ψελλίζω χαμηλόφωνα κοιτάζοντας τον. Τα μάτια του συγκινούνται και με αγκαλιάζει σφικτά.
« Μωρό μου, μωρό μου. δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνεις!!» μου λέει φιλώντας με παντού. Πιάνει το πρόσωπο μου και με φιλάει βίαια.
« Είσαι σίγουρη, Nadia;; Ξέρεις ότι δεν ήθελα να σε πιέσω.»μου ψιθυρίζει και τα μάτια του ψάχνουν βεβαιότητα.
« Nαι , Jason. Το σκεφτόμουν όλη τη βραδιά.» του απαντάω και κοιτάω αριστερά δεξιά. Γαμώτο, μας βλέπουν όλοι. Κοκκινίζω και παίρνω το χέρι του για να κάτσουμε στις θέσεις μας. Έκανα σωστά που δέχτηκα;;, Ναι, είναι για το μόνο που δεν ανησυχώ τώρα.
Πληρώνουμε και βγαίνουμε από το εστιατόριο. Ποιος να το φανταζόταν πως θα εξελισσόταν έτσι η βραδιά, αναρωτιέμαι και ακουμπάω το κεφάλι μου στο μπράτσο του.
« Είναι νωρίς ακόμα. Τι θα έλεγες να πάμε μία βόλτα;;» ρωτάει και συγκατανεύω. Περπατάμε για πολύ ώρα πιασμένοι χέρι-χέρι, σαν να μην είναι κανένας άλλος δίπλα μας.
« Κύριε, θέλετε ένα τριαντάφυλλο;» μας απευθύνεται ένα μικρό αγοράκι, πρέπει να είναι γύρω 4 ή 5 χρονών και τα ρούχα του φαίνονται εξαθλιωμένα. Η καρδιά μου με πιάνει, δεν μπορώ να βλέπω έτσι αυτά τα παιδιά. O Jason τον κοιτάζει και βγάζει από τη τσέπη 200 δολάρια.
« Φέρε μου τα όλα, μικρέ.» του απαντάει και το αγοράκι κοκαλώνει. Δίνει διστακτικά όλα τα τριαντάφυλλα στον Jason.
« Ε-ευχαριστώ κύριε. Είστε πολύ καλός.» απαντάει και πιάνει τα λεφτά λες και είναι το μόνο πράγμα στη Γη. Ο Jason σκύβει και τώρα βρίσκεται στο ίδιο ύψος με το μικρό. Τι κάνει;;. Το αγοράκι οπισθοχωρεί αλλά δεν φεύγει. Μμ, μου φαίνεται τρομοκρατημένος.
« Έι, μη φοβάσαι μικρέ. Ποιο είναι το όνομα σου;» ρωτάει με γλυκιά φωνή και τοποθετώ το χέρι μου στον ώμο του.
« Stefan, κύριε.» απαντάει χαμηλόφωνα και παρατηρώ ένα αμυδρό τραύμα στο κεφάλι του.
«Jason, δες το τραύμα του. Νομίζω πως τρέχει.»του λέω και φαίνεται να το προσέχει. Ο μικρός προσπαθεί να κρύψει το πρόσωπο του μέσα στα χέρια του αλλά ο Jason δεν τον αφήνει.
« Ποιος το έκανε αυτό, Stefan;» ρωτάει αλλά ο μικρός φαίνεται να μην θέλει να απαντήσει. Γαμώτο, τα χέρια του μαζεύουν αίμα και το πρόσωπο μου ασπρίζει. Πρέπει να τον πάμε κάπου, επειγόντως.
« Ένας κακός άνθρωπος...» απαντάει μέσα στους λυγμούς. Ο Jason δίχως σκέψη τον παίρνει στην αγκαλιά του και με το βλέμμα του καταλαβαίνω πως πρέπει να πάρω ταξί.
« Που έχει νοσοκομείο εδώ, Nadia;;» με ρωτάει καθώς ο Stefan βάζει το πρόσωπο του στον ώμο του Jason.
«Δύο τετράγωνα πιο κάτω. Δεν είναι μακριά.» του απαντάω και ξεκινάμε να περπατάμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Φτάνουμε μετά από δέκα λεπτά και μπαίνουμε στο νοσοκομείο.
« Γεια σας. Εε, ένα αγοράκι έχει ένα τραύμα στο κεφάλι του.» απευθύνομαι στην νοσοκόμα και φαίνεται να εξετάζει με μεγάλη προσοχή το τραύμα του.
« Ελάτε από εδώ.» μας λέει και την ακολουθούμε. Χτυπάει τη πόρτα και μας κάνει νόημα να περιμένουμε. Κοιτάζω το τραύμα, γαμώτο χρειάζεται ράμματα.
« Μπείτε μέσα. Ο γιατρός είναι διαθέσιμος.» μας λέει και σηκωνόμαστε για να δούμε τον γιατρό.
Εξετάζει τον μικρό Stefan ενώ εμείς περιμένουμε στις καρέκλες. Πιάνω το χέρι του Jason και χαϊδεύω απαλά τον αντιχείρα του. Ηρέμησε, μωρό μου. Ακούμε τις μικρές σκληριές του μικρού και καταλαβαίνω πως του κάνει ράμματα. Βγαίνει και ο μικρός τρέχει προς το μέρος μας. Τώρα μέσα στο φως του νοσοκομείου μπορώ να τον παρατηρήσω. Είναι μικροκαμωμένο, με λερωμένα ξανθά μαλλιά και τα μάτια του έχουν ένα βαθύ σοκολατένιο χρώμα. Τα ρούχα του είναι βρώμικα όπως σχεδόν όλο το σώμα του. Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε εδώ.
« Γεια σας γιατρέ.» λέει ο Jason καθώς καθαρίζει το λαιμό του.
« Γεια σας κύριε Harris. Ο μικρός από ότι μου είπε τον φέρατε εδώ. Δυστυχώς χρειάστηκε να κάνει ράμματα.» απαντάει.
« Μάθατε εάν έχει οικογένεια;» ρωτάει ο Jason και κοιτάζω τον μικρό. Κάθεται στο πάτωμα και παίζει με τα παιχνίδια που είναι δίπλα από τη καρέκλα.
« Όχι, αλλά συνέχεια ανέφερε για έναν άντρα. Σίγουρα πάντως, τον διαχειρίζονται για να παίρνουν λεφτά. Ίσως μπορέσετε να τον βάλετε για υιοθεσία ή να τον παραδώσετε στην αστυνομία.» μας λέει ο γιατρός.
Βγαίνοντας από το νοσοκομείο, παρατηρώ κάμποσα ταξί. Κάνω νόημα και έρχεται μπροστά μας. Μπαίνουμε μέσα και ξεφωνίζω την διεύθυνση του σπιτιού, Αν δει η μαμά τον μικρό ίσως να μην της αρέσει αρχικά αλλά την ξέρω καλά. Της αρέσει να βοηθάει και τώρα που δεν έχει να κάνει κάτι..
Ο μικρός κάθεται ανάμεσα μας και κανένας μας δεν μιλάει. Κοιτάζω τον Jason. Είναι ο πιο αγαθός και καλόκαρδος άνθρωπος στον κόσμο.
Φτάνοντας έξω από το σπίτι, ο Jason δίνει το φιλοδώρημα και προχωράμε στην εξώπορτα. Χτυπάω το κουδούνι και η μαμά μου εμφανίζεται.
« Ω, ήρθατε. Ποιο είναι αυτό το παιδάκι;» ρωτάει και κοιτάζει με συμπόνια τον μικρό.
« Πουλούσε τριαντάφυλλα και παρατηρήσαμε τη πληγή.» απαντάει ο Jason και μπαίνουμε μέσα. Αφήνουμε τον μικρό στο καναπέ και η μαμά μας κάνει νόημα να έρθουμε.
«Δεν έχει συγγενή;;»ψιθυρίζει χαμηλόφωνα για να μην μας ακούσει. Κουνάμε αρνητικά το κεφάλι μας και βάζει το δείκτη του δάχτυλου της στο πιγούνι.
«Μαμά, σκέφτηκα αν θέλεις να τον φροντίσεις. Μέχρι κάποιος να θέλει να τον υιοθετήσει. Τα κανονίσαμε όλα.» της λέω και νεύει.
« Δεν χρειάζεται. Θα τον μεγαλώσω. Πες με τρελή, Nadia αλλά μόνη μου εδώ θα φουντάρω. Αν έχω ένα στόμα να ταΐσω θα έχω κάτι σημαντικό να κάνω πέρα από το να κεντάω.» απαντάει και βάζω το χέρι μου στο στόμα μου. Δεν περίμενα να δεχτεί τόσο εύκολα.
« Σε ευχαριστούμε, Sandra.» λέει ο Jason και την αγκαλιάζει. Τα μάτια της μαμάς μου γουρλώνουν και η προσοχή της είναι επικεντρωμένη στο χέρι μου. Α ναι, το μονόπετρο.
« Δεν το πιστεύω!! Πες μου ότι θα παντρευτείς, Nadia.» λέει κάπως φωναχτά και χτυπάει παλαμάκια.
«Ναι, μαμά. Μου έκανε πρόταση γάμου ο Jason.» της απαντά χαρούμενα και τα μάτια μου συγκινούνται.
« Ω, δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη με κάνεις, Nadia. Λοιπόν, πάω να κάνω ένα γερό γεύμα για τον μικρό.» μας ενημερώνει και φεύγει.
Κάθομαι δίπλα από τον μικρό ο οποίος έχει τα χέρια του σταυρωμένα. Χμμ, νομίζω πως ντρέπεται. Ο Jason έρχεται κρατώντας ένα ποτήρι νερό. Το δίνει στον Stefan και το πίνει μέσα σε δευτερόλεπτα.
« Ευχαριστώ.» ψιθυρίζει διστακτικά και κοιτάζει σε όλο το χώρο. Σηκώνεται και κάθεται δίπλα στο τζάκι, κουνώντας το μικρό σώμα του για να ζεσταθεί. Ω, χριστέ μου, έμενε έξω. O Jason τον πλησιάζει και κάθεται δίπλα του.
« Έχεις οικογένεια, Stefan;» τον ρωτάει και περνάει τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του.
« Όχι, κύριε.» απαντάει και νομίζω πως είναι έτοιμος να κλάψει. Ω, καλό μου.
Η μαμά μου έρχεται και αφήνει στο τραπεζάκι σοκολατούχο γάλα και δύο τοστ. Ο μικρός τρέχει και πιάνει με μεγάλη ευθυμία το τοστ. Μμ, πρέπει να πεινάει πολύ.
«Ευχαριστώ πολύ κυρία.» λέει καθώς γεμίζει το στόμα του με τοστ.
« Παρακαλώ, Stefan.» απαντάει η μαμά μου και κάθεται στη πολυθρόνα. Ο Jason σηκώνεται και κάθεται δίπλα μου. Περνάει το χέρι του στον ώμο μου και νιώθω την καυτή ανάσα του να με γαργαλάει στο αυτί.
«Λατρεύω την μαμά σου, να το ξέρεις αυτό.» μου ψιθυρίζει καθώς βλέπουμε την μαμά μου να παίζει τώρα με το φαγητό του Stefan. Χαμογελάω και γυρίζω το κεφάλι μου προς το μέρος του.
« Τον συμπάθησες ή μου φαίνεται;» τον ρωτάω χαμηλόφωνα σηκώνοντας το φρύδι μου. Το στόμα του χάσκει και νεύει,
«Ναι, τον συμπαθώ, δεν αξίζει τέτοια ζωή.» μου απαντάει και δέχομαι την απάντηση του. Βάζω το χέρι μου στο πόδι του και το χαϊδεύω απαλά. Χασμουριέμαι και καταλαβαίνω πως χρειάζομαι ύπνο ούτε σι άλλως είναι 12.30.
«Πάμε πάνω.» μου ψιθυρίζει στο αυτί και συγκατανεύω. Σηκωνόμαστε, καληνυχτίζουμε τον μικρό Stefan και την μαμά.
Κλειδώνω τη πόρτα του μπάνιου και κοιτάζομαι στον καθρέπτη. Κάτι φανταχτερό γυαλίζει στο χέρι μου, α ναι το μονόπετρο. Συνεχώς ξεχνάω πως το φοράω. Γυρίζω κυκλικά το δαχτυλίδι και αναθεωρώ την απόφαση μου. Ναι, θα το έλεγα ξανά αν με ρωτούσε τώρα. Αλλάζω το φόρεμα και βάζω ένα μαύρο νυχτικό. Βγαίνω από το μπάνιο και αντικρίζω τον Jason να διαβάζει στο κινητό. Χμ, τι να είναι άραγε;;
« Ουαού, σου πάει πολύ, μωρό μου.» μου λέει και βαδίζω προς το κρεβάτι.
« Έχω να σου ανακοινώσω κάτι αλλά δεν ξέρω πως θα το πάρεις.» ξεκινάει και προσπαθώ να μαντέψω τι θα πει. Χμ, ελπίζω να είναι καλό νέο.
« Πες μου. Είναι καλό ή άσχημο;»τον ρωτάω και βάζω το πόδι μου πάνω στα δικά του.
« Καλό.» λέει αρχικά. « Θα έρθουν οι γονείς μου στο Σικάγο.» ανακοινώνει και το σώμα μου παγώνει.
« Θα μείνουν εδώ ή σε ξενοδοχείο;» ρωτάω. Χμ, γιατί να έρθουν εδώ;;
«Σε ξενοδοχείο αλλά έχω εξηγήσει ότι είμαι στο πατρικό σου. Θέλουν να γνωρίσουν τους γονείς σου, Nadia.» μου απαντάει και τα μάτια μου γουρλώνουν.
« Jason, νομίζω ότι δεν είναι καλή ιδέα. Ας τους πούμε πρώτα ότι παντρευόμαστε και μετά την εγκυμοσύνη. Θα πάθουν σοκ αν τα μάθουν μονομιάς!» του λέω και φαίνεται να το σκέφτεται.
« Έχεις δίκιο. μωρό μου. Έχουν συμβεί τόσα πολλά.. δεν θέλω να φύγω ακόμα. Θέλω πρώτα να τακτοποιηθεί ο Stefan και μετά.»μου λέει και κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. Γυρίζω μεριά και έχω ως θέα το συνηθισμένο γραφείο μου. Κλείνω τα μάτια μου και αισθάνομαι το σώμα του Jason πάνω μου. Ο ερεθισμός του φτάνει στην μέση μου κάνοντας με να μου ξεφύγει ένα αναστεναγμός.
« Σου αρέσει να με βασανίζεις ε;» τον ρωτάω και ακούω το σιγανό χαχανητό πίσω μου. Μμμ, το διασκεδάζει λοιπόν..
« Δεν ξέρεις πόσο...» ψιθυρίζει και το χέρι του ταξιδεύει στη περιοχή μου. Τα δάχτυλα του ψηλαφίζουν τη δαντέλα και ύστερα χαϊδεύει τη περιοχή μου. Χριστέ μου, τα μάτια μου άνοιξαν από τη κίνηση του. Συνεχίζει γρήγορα και η ανάσα μου επιταχύνεται.
« Jason, σταμάτα..» είναι το μόνο που μπορώ να πω. Δεν σταματάει, συνεχίζει και ξαφνικά το χέρι του μετακινείται και χαϊδεύει το στήθος μου.
« Μμ.. όσο πάει και μεγαλώνει..» λέει και φιλάει το λαιμό μου. Μμμ.. Χωρίς να το περιμένω σταματάει τις κινήσεις του και ξεκολλάει από πάνω μου. Τι έκανε μόλις τώρα; Με άναψε και τώρα τι;
Γυρίζω το σώμα μου και τον βλέπω να κλείνει τα μάτια του. Ω, θα μου το πληρώσετε αυτό, κύριε Harris. Χασμουριέμαι και προσπαθώ να ηρεμήσω.
Το πρωί ξυπνάω από τις φωνές στο δρόμο. Σηκώνομαι και αντικρίζω τον Jason να κοιμάται. Μπαίνω στο μπάνιο και μέσα σε 15 λεπτά έχω τελειώσει. Βάζω ένα ανοιχτό γαλάζιο φόρεμα και φτιάχνω τα μαλλιά μου σε μία ωραία γαλλική πλεξούδα. Ω, δεν θέλω να τον ξυπνήσω ακόμα.
Κατεβαίνω τις σκάλες και ακούω τα χαρούμενα χαχανητά του Stefan.
« Καλημέρα!!» αναφωνώ με χαρούμενο τόνο και ο Stefan με κοιτάζει με χαμόγελο. Τώρα, έχει καθαρά ρούχα, απορώ που τα βρήκε η μαμά, τα μαλλιά του λάμπουν στο φως της ημέρας και τα ράμματα είναι το μόνο που φαίνεται άσχημο στο όμορφο προσωπάκι του.
« Καλημέρα, Nadia. Κάθισε έχω φτιάξει πρωινό. Ο Jason δεν θα έρθει;» απευθύνεται η μαμά καθώς γεμίζει τα ποτήρια με γάλα. Του Stefan είναι σοκολατούχο σε σχέση με το δικό μου. Χμ,
«Κοιμάται ακόμα.» της λέω αλλά φαίνεται να μην το ακούει. Κάθομαι δίπλα στον Stefan ο οποίος ασχολείται με τα δημητριακά του.
« Κυρία Nadia, έχετε παιδάκι στην κοιλίτσα σας;» με ρωτάει και ξαφνιάζομαι. Δεν μου είχε απευθυνθεί χθες καθόλου.
«Ναι, Stefan. Πως το κατάλαβες;» τον ρωτάω με περιέργεια.
« Είναι πιο μεγάλη από τους άλλους.» απαντάει και γελάμε εγώ και η μαμά. Αχ, είναι τόσο καλό. Απορώ γιατί τον παράτησαν. Όχι, όχι, μην το σκέφτεσαι αυτό.
« Επ, τι γίνεται εδώ;;» ακούω τον Jason ο οποίος εμφανίζεται στην πόρτα της κουζίνας. To προσωπάκι του Stefan φωτίζεται και ο Jason κάθεται δίπλα του.
« Καλημέρα, Stefan. Πως κοιμήθηκες;;» τον ρωτάει και του γεμίζει το σοκολατούχο γάλα.
« Τέλεια!!» απαντάει και χτυπάει παλαμάκια.
Καθόμαστε όλοι στο τραπέζι και ο Jason ενημερώνει την μαμά μου για την άφιξη των γονιών του στο Σικάγο.
« Nadia, θα πάω ψώνια με τον Stefan. Δεν θα αργήσουμε πολύ.» μου λέει και σηκώνεται. Με φιλάει στο μέτωπο και αποχωρεί από την κουζίνα. Ο Stefan σηκώνεται και τρέχει προς το μέρος του.
Ακούω τη πόρτα να κλείνει και τώρα έχουμε μείνει μόνες μας.
«Φαίνεται πως αρχίζεις και το αγαπάς τον Stefan, μαμά.» της λέω και πίνω το γάλα μου. Χαμογελάει και κοιτάει έξω από το παράθυρο.
«Δεν περίμενα πως θα φτάσω σε αυτήν την ηλικία να φροντίζω ακόμα παιδιά. Δεν με ενοχλεί καθόλου.» μου λέει και αμέσως κατσουφιάζω.
«Μαμά, δεν είσαι πολύ μεγάλη και έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση.» της απαντάω.
« Για πες μου, για το γάμο, δεν περίμενα να σου κάνει πρόταση.» φανερώνει τη σκέψη της και με κοιτάζει με βλέμμα απορίας.
« Ούτε και εγώ το περίμενα. Δεν του απάντησα αμέσως, το σκεφτόμουν όλη την ώρα μέχρι που αποφάσισα και ελπίζω να είναι το σωστό.» της λέω και πιάνει τα χέρια μου για στήριξη.
« Μαμά, δεν ξέρω πως θα το δεχτούν οι γονείς του. Δεν τους έχουμε πει για την εγκυμοσύνη και τώρα με τον γάμο ίσως να θεωρήσουν ακατάλληλη για τον γιό τους.» της λέω τον φόβο μου.
« Αποκλείεται να το σκεφτούν αυτό!» μου φωνάζει και χαϊδεύει τα χέρια μου.
Κάθομαι στο λάπτοπ και συνομιλώ μέσω Skype με την Annie. Η εγκυμοσύνη της προχωράει φυσιολογικά και όλα πηγαίνουν υπέροχα στη ζωή της.
« Σου έκανε πρόταση γάμου!!;; Πες μου ότι δέχτηκες σε παρακαλώ. Ποτέ δεν ήσουν υπέρ του γάμου..» φωνάζει μέσα από το λάπτοπ με αποτέλεσμα να ακουστεί παντού.
« Ναι, Annie, δέχτηκα και σε παρακαλώ μη φωνάζεις. Η μαμά θέλει να σου μιλήσει.» της λέω και το χαμόγελο της είναι εμφανή στην οθόνη του λάπτοπ. Αφήνω το λάπτοπ και της αφήνω μόνες να μιλήσουν.
Η κοιλιά μου γουργουρίζει και κατευθύνομαι στο ψυγείο. Μμμ, τι να φάω;; Επεξεργάζομαι το ψυγείο και βρίσκω μία σοκολάτα κρυμμένη πίσω - πίσω. Μμ.. Την ώρα που είμαι έτοιμη να τη δαγκώσω εμφανίζεται ο Stefan και ο Jason. Γαμώτο.
«Μωρό μου..» λέει ο Jason και έρχεται προς το μέρος μου. Με φιλάει στα χείλη και παρατηρώ πως κουρεύτηκε. Βυθίζω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του και τα τραβάω. Μμ, είναι απαλά.
« Σου αρέσει; Πήγαμε μαζί με τον Stefan σε κομμωτήριο και ύστερα ψωνίσαμε κάποια πράγματα.»μου λέει και βλέπω τον Stefan να φοράει μοδάτα ρούχα της ηλικίας του.
« Ναι, σου πάνε μωρό μου. Καλορίζικα τα ρούχα, Stefan!» του λέω και σκύβω για να έρθει κοντά μου. Πλησιάζει και με αγκαλιάζει. Φαντάζομαι τον Jason να ασχολείται με το παιδί μας. Ω ναι, θα ασχολείται όλη μέρα με το παιδί.
« Stefan, πάμε πάνω να αφήσουμε τα ψώνια;» τον ρωτάει και ο Stefan χοροπηδάει από την χαρά του. Του πιάνει το χεράκι και κατευθύνονται προς τα επάνω. Κρατάω ακόμα στο χέρι μου τη σοκολάτα και τελικά την τρώω.
Το απόγευμα ο Stefan κοιμάται όπως και η μαμά μου. Καθόμαστε με τον Jason στο σαλόνι και βλέπουμε μία ταινία στη τηλεόραση. Ξαφνικά ακούγεται το τηλέφωνο του Jason κάνοντας την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Σηκώνεται αφήνοντας με μόνη μου. Η συνομιλία τελειώνει γρήγορα και έρχεται προς το μέρος μου.
« Έγινε κάτι;;» τον ρωτάω.
« Οι γονείς μου θέλουν να πάμε μαζί τους για δείπνο.» με ενημερώνει. Χμ, δεν περίμενα να έρθουν τόσο νωρίς.