Chapter 42

4.6K 285 19
                                    

Ανακτώ την ψυχραιμία μου και απομακρύνομαι από την μαμά και τον Stefan. Πλησιάζω προς το μέρος του Jason, ο οποίος μιλάει τώρα με τον Caleb. Τον σκουντάω στο μπράτσο και αμέσως γυρίζει το κεφάλι του σε εμένα.

« Μωρό μου, μπορώ να σου μιλήσω;» τον ρωτάω ψιθυριστά και έρχεται κοντά μου.

« Τι έγινε;» με ρωτάει ανήσυχα και τα μάτια του ψάχνουν απάντηση στα δικά μου.

« Δες.» απαντάω ξερά δίνοντας το κινητό μου. Το παίρνει στο χέρι του και διαβάσει το μήνυμα. Σφίγγει το πιγούνι και καταλαβαίνω πως είναι θυμωμένος.

« Το κάθαρμα. Μωρό μου, μην στεναχωριέσαι στην ημέρα των γενεθλίων σου.» ψιθυρίζει καθώς χαϊδεύει το μάγουλο μου. Αναστενάζω στο άγγιγμα του και το χέρι μου απλώνεται στην κοιλιά μου. Γαμώτο, πότε θα σταματήσει να με καταδιώκει;;.

Η Octavia εμφανίζεται και μας ενημερώνει πως το φαγητό είναι έτοιμο. Όλοι καθόμαστε στην τεράστια τραπεζαρία και κάθομαι δίπλα από τον Jason. Το στόμα μου ξεραίνεται στην θέα των φαγητών. Πριν πιάσουν όλοι τα πιρούνια, σηκώνομαι και όλοι σταματούν την κίνηση τους.

« Ευχαριστώ πολύ που ήρθατε σήμερα.  Η αλήθεια είναι πως εξεπλάγην διότι δεν περίμενα να διοργανώσει κάτι τέτοιο ο Jason.» λέω και του χαμογελάω καθώς τελειώνω την πρόταση μου.  Κάθομαι ξανά και με φιλάει πεταχτά στο μάγουλο.

« Σου έχω ένα δώρο μετά..» ψιθυρίζει στο αυτί μου και το δαγκώνει ελαφρά. Κοιτάζω τριγύρω να δω αν μας είδαν. Κοκκινίζω και βήχω σιγανά προσπαθώντας να κρύψω το κοκκίνισμα μου. Δίπλα μου κάθεται η μαμά μου η οποία έχει πιάσει κουβέντα με την Annie.

« Πότε με το καλό θα έρθει το μωρό;» ρωτάει η μητέρα του Jason διακόπτοντας την ηρεμία.

« Εεε.. τέλος Ιανουαρίου.» απαντάω χαμηλόφωνα και ασυναίσθητα ακουμπάω την κοιλιά μου.

« Ω τι κρίμα, πρώτα θα γεννήσω εγώ;» ρωτάει κατσουφιάζοντας η Annie και σταυρώνει τα χέρια της μπροστά από την κοιλιά της. Γελάμε όλοι και συνεχίζουμε να τρώμε. Ξαφνικά, χτυπάει το κουδούνι και κοιταζόμαστε με τον Jason απορημένα. Ποιος να είναι άραγε;;. Ο Jason σηκώνεται και κατευθύνεται στη πόρτα. Επειδή είναι μακριά δεν μπορώ να ακούσω καθαρά και έτσι σηκώνομαι.

« Κόρη μου.» ακούω την βραχνή φωνή του μπαμπά μου όταν εμφανίζεται στο τέλος του διαδρόμου. Σχεδόν τρέχει προς το μέρος μου και με αγκαλιάζει.

« Μπαμπά, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω.» λέω συγκινημένη.

« Χρόνια πολλά, κοριτσάκι μου.» λέει εμφανίζοντας μία σακούλα από το πουθενά. Μαζεύω τα δάκρυα μου από τα μάγουλα μου και τον φιλώ στο μάγουλο.

Give Me Love Where stories live. Discover now