Give Me Love

Chapter 23

Καθόμαστε στο τραπέζι της κουζίνας και η Octavia μας σερβίρει τηγανίτες. Ομολογώ πως της έχω λατρέψει. O Jason κάθεται δίπλα μου διαβάζοντας εφημερίδα και σμίγοντας τα φρύδια του. Πού και πού πίνει καφέ δίχως να μιλήσει.

Μασουλάω αργά- αργά και προσπαθώ να του κεντρίσω τη προσοχή του. Η Octavia αποχωρεί από τη κουζίνα και κατευθύνεται προς τα πάνω. Ωραία.

Κατεβάζω το χέρι μου κάτω από το τραπέζι και το τοποθετώ στον ερεθισμό του. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Jason κατεβάζει τη εφημερίδα και με κοιτάζει με πάθος. Τον κοιτάζω απροκάλυπτα και συνεχίζω. Χαϊδεύω τον ερεθισμό του και αισθάνομαι να μεγαλώνει μέσα από το ύφασμα του παντελονιού. Χμμ, η επιρροή που έχω πάνω του με τρελαίνει. Δεν κάνει τίποτα, με κοιτάζει και όταν πιάνω τα μπαλάκια του τού ξεφεύγει μία σιγανή κραυγή.

«Nadia σταματά αλλιώς δεν θα με πειράξει καθόλου να σε στήσω στο τραπέζι.» μου ψιθυρίζει απειλητικά με το πρόσωπο του να χάσκει. Χαχανίζω και συνεχίζω το μαρτύριο του. Ακούω αμυδρά την ηλεκτρική σκούπα στα δωμάτια και συνειδητοποιώ πως η Octavia δεν θα μας ακούσει. Του σηκώνω το φρύδι ανοίγω το φερμουάρ του παντελονιού. Μόλις είμαι έτοιμη να ανοίξω τελείως το φερμουάρ σηκώνεται και με πιάνει από τα μπράτσα. Πιέζει τα χείλη του πάνω μου και μου ξεφεύγει ένας αναστεναγμός. Κρατώντας το μπράτσο μου με το ένα χέρι, το άλλο εξερευνάει το σώμα μου και σταματάει στον γοφό μου. Τον χαϊδεύει και ύστερα τον χουφτώνει. Κλείνω τα μάτια και όταν τα ανοίγω βρίσκομαι στο πάγκο της κουζίνας. Φιλιόμαστε δίχως σταμάτημα και προσπαθώ να ανοίξω τα κουμπιά του πουκάμισου του. Όταν το κάνω, ακούμε την Octavia.

«Jason, θα σφουγγαρίσω, δεν σε πειράζει έτσι γλυκέ μου;» ρωτάει και κατεβαίνω γρήγορα από τον πάγκο. Η Octavia δεν φαίνεται αλλά καταλαβαίνω πως βρίσκεται στο τέλος της σκάλας.

«Όχι, εξάλλου εμείς θα φύγουμε.» απαντάει και καθαρίζει το λαιμό του. Πλησιάζει τα χείλη του στο αυτί μου και δαγκώνει το λοβό.

«Εμείς θα συνεχίσουμε...μετά.» ολοκληρώνει και προχωράμε προς την εξώπορτα. Βγαίνουμε από το σπίτι και το πρώτο που αντικρίζω είναι η άσπρη Μercedes.

«Καλησπέρα, Annie!» λέω καθώς κλείνω τη πόρτα. Με ακολουθεί ο Jason και αφήνει λουλούδια στο κρεβάτι. Της πήραμε μία ανθοδέσμη με διάφορους χρωματισμούς από λουλούδια.

«Καλησπέρα παιδιά! Ω τι ωραίο! Ευχαριστώ.» απαντάει και παίρνει στα χέρια της την ανθοδέσμη, την μυρίζει και τα τοποθετεί δεξιά στο κομοδίνο. Προχωράω και κάθομαι δίπλα της, παίρνω το χέρι της και το τρίβω.