Give Me Love

Chapter 37

Αισθάνομαι κρύα χέρια στα μαλλιά μου και μορφάζω. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και η ματιά μου πέφτει στο καταγάλανο ουρανό. Μμ, ωραία μέρα σήμερα. Ξεφυσάω με ευχάριστο τόνο και γυρίζω το σώμα μου συναντώντας τον Jason δίπλα μου.

« Καλημέρα, Nadia μου.» ψιθυρίζει γλυκά και με φιλάει πεταχτά στα χείλη. Χαμογελάω και το ίδιο κάνει και αυτός.

« Πολύ όρεξη έχεις, βλέπω..» λέω χαχανίζοντας και πλησιάζει στο πρόσωπο μου δαγκώνοντας το αυτί μου. Μμ..

«Πάντα μωρό μου. Είσαι πολύ γλυκιά όταν κοιμάσαι..» ψιθυρίζει και τοποθετεί μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου. Το στόμα μου χάσκει από αυτό που είπε.

« Με παρακολουθείς την ώρα που κοιμάμαι;» τον ρωτάω με κάπως δυνατή φωνή και κουνάει καταφατικά το κεφάλι του. Χριστέ μου, πόση ώρα με παρακολουθεί;

« Είπα κάτι στον ύπνο μου; Η μαμά μου μού έλεγε ότι παλιότερα μιλούσα στον ύπνο μου.»λέω και φαίνεται να το σκέφτεται πολύ. Ω όχι, όντως κάτι είπα.

« Είπες αλλά δεν πρόκειται να στο αποκαλύψω.» λέει και τον χτυπώ ελαφρά στο μπράτσο. Χμ, θα μείνω με την απορία. Σηκώνομαι και συνειδητοποιώ πως είναι 11.30. Ο Jason έρχεται προς το μέρος μου με αργά βήματα και τοποθετεί τα δάχτυλα του στο ύφασμα του ψηλόμεσου εσωρούχου μου.

« Δεν ξέρεις πόσο με ανάβουν αυτά, μωρό μου..» ψιθυρίζει χαμηλόφωνα κοντά στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω. Ακουμπάει το χέρι του στην κοιλιά μου και την χαϊδεύει απαλά. Χωρίς να το βλέπω, καταλαβαίνω πως χαμογελάει.

« Εεε.. πρέπει να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες. Σήμερα δεν θα φύγουμε;» τον ρωτάω και περνάω νευρικά τα δάχτυλα μου μέσα από τα μαλλιά μου.

« Εμ, ναι. Θα κλείσω εισιτήρια τώρα και θα κάνω ένα τηλέφωνο στον ντέντεκτιβ.» λέει και η έκφραση του σκληραίνει.

« Εντάξει, θα μπω στο μπάνιο για λίγο.» τον ενημερώνω και καθώς προχωράω από δίπλα του, με χουφτώνει στον γοφό και του βγάζω την γλώσσα μου έξω. Κλειδώνω την πόρτα και ξεκινάω να πλένω το πρόσωπο μου. Μόλις τελειώνω με αυτό, συνεχίζω με το βούρτσισμα των δοντιών. Καθώς βουρτσίζω τα δόντια μου, ακούω τον Jason να φωνάζει και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Γαμώτο, δεν τον έχω ξανακούσει έτσι και δεν θέλω ποτέ να το κάνει αυτό. Σκουπίζω το στόμα μου με την πετσέτα, και αρνούμαι να βγω έξω. Προχωράω διστακτικά προς τη πόρτα και πιάνω το πόμολο. Την ανοίγω πολύ σιγά έτσι ώστε να μην με καταλάβει. Τον αντικρίζω να ωρύεται και να φωνάζει σηκώνοντας πολλές φορές το αριστερό χέρι του. Ξεροκαταπίνω και κάθομαι εκεί ακίνητη δίχως να κάνω κάτι. Μόλις γυρίζει το σώμα του με κοιτάζει και το βλέμμα του αλλάζει έκφραση, γίνεται πιο γλυκό.