Give Me Love

Chapter 33

**Από το προηγούμενο κεφάλαιο**

« Nadia, για μένα είσαι τα πάντα. Το ξέρεις έτσι;>> λέει αλλά έχω παγώσει. << Το ξέρω πως γνωριστήκαμε περίεργα αλλά δεν περίμενα να σε ερωτευτώ με αυτό τον τρόπο. Η εγκυμοσύνη είναι γεγονός πως μας τρομοκράτησε και ξέρεις πως πάντα ήθελα παιδιά. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να δώσει μία γυναίκα σε έναν άντρα. Και εσύ αυτό έκανες. Το ξέρω πως η σχέση μας δεν είναι πολύς καιρός αλλά έχω χάσει τον κόσμο μου μαζί σου. Για αυτό, όσο παράξενο και αν σου φαίνεται...» σταματάει και η ανάσα μου έχει εξαφανιστεί. Βγάζει από τη τσέπη του ένα κουτάκι και τα μάτια μου γουρλώνουν.

Ω όχι, δεν είναι αυτό που νομίζω...

Τα μάτια μου είναι εστιασμένα στο κουτί. Χριστέ μου, ξέρω τι θα ακολουθήσει τώρα.

« Παντρέψου με, Nadia. Ποτέ στην ζωή μου δεν ήμουν τόσο σίγουρος. Παντρέψου με, το ξέρω ότι είναι γρήγορο αλλά μπορώ να σου δώσω όσο χρόνο θέλεις για να το σκεφτείς.»ψιθυρίζει και ανοίγει το κουτί. Περιέχει ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι με μία πέτρα. Γάμος. Είναι λέξη που ποτέ δεν ήρθε στο μυαλό μου. Παίρνω βαθιές ανάσες και κοιτάζω αριστερά δεξιά. Ευτυχώς ο κόσμος δεν δίνει σημασία.

« Jason, δεν ξέρω τι να πω...Θέλω να το σκεφτώ. Δεν είναι όχι αλλά ούτε ναι.» του απαντάω ψύχραιμα και δείχνει να καταλαβαίνει. Βγάζει το δαχτυλίδι από το κουτί  και παίρνει το χέρι μου. Το βάζει στο δάχτυλο μου και το παρατηρώ. Είναι τεράστιο αλλά συνάμα υπέροχο. Τον κοιτάζω και σκέφτομαι την πρόταση του. Είναι ο μόνος άντρας που με έλκυσε με αυτόν τον περίεργο τρόπο και ο οποίος με έκανε να ξεχαστώ τις πιο πολλές φορές. Από την άλλη, δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη για γάμο. Τεντώνω τα δάχτυλα μου και σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Απορώ πόσα να πλήρωσε, σκέφτομαι και διώχνω την σκέψη αμέσως.

« Σου αρέσει;;» με ρωτάει και στηρίζει τους αγκώνες στο τραπέζι για να πλησιάζει κοντά μου.

«Ναι...είναι θαυμάσιο..» ψιθυρίζω ακόμα σοκαρισμένη. Πλησιάζω και τον φιλάω στην άκρη του χείλος του ύστερα φτάνω τα χείλη του φιλώντας τα με πάθος. Ακούω κάποιον να ξεροβήχει από πάνω μας και σταματάμε. Μας δίνει τα πιάτα και τον ευχαριστούμε. Κυριολεκτικά τα μάγουλα μου έχουν γίνει κόκκινα. Δοκιμάζω την Aματριτσιάνα και πρώτη φορά λάτρεψα τη συγκεκριμένη.

« Στους γονείς σου το έχεις πει;»  ρωτάω καθώς πιρουνίζω τα μακαρόνια.

<< Όχι και δεν με ενδιαφέρει τι θα πουν πλέον. Η μαμά πάντα ήταν υπέρ πρώτα του γάμου και μετά τα υπόλοιπα. Το ξέρω πως δεν θα της αρέσει, αλλά δεν θα με ενοχλήσει καθόλου.>> απαντάει και πίνει μία γουλιά από το κρασί. Χριστέ μου, μπορεί γι' αυτό να ήθελε να μιλήσουμε μετά την άφιξη τους από την Ελβετία.