Chapter 4

8.5K 494 6
                                    

«Επιτέλους σε βρήκα» λέει τελειώνοντας τη φράση του με ένα είδος ανακούφισης.

«Jason.» λέω ξέπνοα. Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Νομίζω ότι βλέπω όνειρο.

Με κοιτάζει με ένα ύφος σαν να θέλει να επεξεργαστεί την έκφραση μου. Ανοίγει το στόμα του για να πει κάτι αλλά μετά το κλείνει. Με ξανακοιτάζει και λέει <<Νομίζω πως πρέπει να σε αποζημιώσω για το χαλασμένο κινητό σου>> λέει σμίγοντας τα φρύδια του. Το υποσυνείδητο μου λέει πως κάτι άλλο ήθελε να πει.

«Δεν χρειάζεται άλλωστε εγώ έπεσα πάνω σου.» λέω με επαγγελματικό ύφος αφού βρίσκομαι στο ταμείο .Λαμβάνει την απάντηση μου, γυρίζει το κεφάλι του προς τα πίσω και καταλαβαίνει πως έχω πολλή δουλειά. Βγάζει ένα χαρτί από τη τσέπη του και μου το δίνει.

«Αυτός είναι ο αριθμός μου. Τώρα είσαι απασχολημένη αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να σε αποζημιώσω.» λέει σοβαρά. Το παίρνω και αμέσως εισχωρεί στο σώμα μου αυτός ο συνηθισμένος αλλά παράξενος ηλεκτρισμός. «Οκεύ θα σου τηλεφωνήσω αν μπορώ» του λέω και ακούω κάποιες διαμαρτυρίες στην ουρά.

«Μάλλον πρέπει να φύγω. Ελπίζω να με πάρεις τηλέφωνο, Nadia» λέγοντας το όνομα μου τραβώντας τη λέξη. Φεύγει και αμέσως τον φωνάζω «Δεν θα πάρεις τα ρέστα σου;» του μιλάω με  ειρωνικό τόνο.

Αμέσως καταλαβαίνει τι έκανε και έρχεται να τα πάρει. Ανοίγει η πόρτα και πριν φύγει μου λέει «Γεια σου Nadia» και κλείνει η πόρτα χωρίς να ακούσει την απάντηση μου. Το μυαλό μου επέστρεψε κατευθείαν στη δουλειά. Ευτυχώς τα καρότσια δεν είχαν πολλά πράγματα και έτσι τελείωσα σε χρόνο μηδέν. Μόλις φεύγει ο τελευταίος πελάτης από το ταμείο μου, βγάζω το χαρτάκι που έχει το τηλέφωνο του και το κοιτάζω. Είμαι σε δίλημμα.Θέλω να τον πάρω ή όχι; Καλύτερα να το συζητήσω με την Annie. Πιστεύω να δώσει μία καλή συμβουλή. 

                                                                                  ***

«Δεν το πιστεύω Nadia! Τηλεφώνησε του τώρα! Μην το σκέφτεσαι πολύ ώρα.» λέει  χοροπηδώντας στον μεγάλο καναπέ. Δεν μπορώ να μη γελάσω έτσι όπως κάνει.

«Σίγουρα;» την ρωτάω με αμφιβολία αν κάνω το σωστό. Καλά-καλά δεν τον ξέρω. Η διαίσθηση μου λέει πως πρέπει να το πάρω.

«Βέβαια Nadia! Από όσα μου είπες φαίνεται πως σε έψαχνε.» λέει  διαπιστώνοντας. Αποκλείεται να με έψαχνε. Την κοιτάζω με βλέμμα ''ούτε ένα στο εκατομμύριο'' και μου απαντάει 

Give Me Love Where stories live. Discover now