Give Me Love

Chapter 28

Ω γαμώτο.

Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό. Ω όχι, όχι, όχι. Κρατάω το τεστ και το παρατηρώ για κάμποση ώρα. Αισθάνομαι τα πόδια μου να ριζώνουν στο πάτωμα. Το οξυγόνο έχει εξαφανιστεί από τα πνευμόνια μου. Ανοίγω το μικρό κάδο και το πετάω. Δεν θέλω να το κοιτάζω, όχι. Ρίχνω μπόλικο νερό στο πρόσωπο μου προσπαθώντας να ηρεμήσω. Γιατί, γιατί, γιατί;; αναρωτιέμαι και κοιτάζομαι στο καθρέπτη. Βλέπω μία φιγούρα με μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια να κοιτάζουν με απόγνωση και φόβο. Ναι, αυτή είμαι εγώ.

Ακουμπώ τα δάχτυλα μου στη κοιλιά μου και ανατριχιάζω. Συνειδητοποιώ πως πρέπει να το πω στον Jason αλλά φοβάμαι για την αντίδραση του. Όχι τώρα, δεν είμαι έτοιμη για να το ανακοινώσω. Πρέπει να σιγουρευτώ ότι είμαι έγκυος και μετά. Βγαίνω από το δωμάτιο και αέρας γεμίζει  μέσα μου. Ευτυχώς δεν είναι εδώ. Ωραία, δεν θέλω να του μιλήσω ακόμα. Μπορεί να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Παίρνω τηλέφωνο την Annie και το απαντάει στο δευτερόλεπτο.

« Αδελφούλα μου!! Πως είσαι;;.» με ρωτάει και καταλαβαίνω πως τρώει κάτι. Στην σκέψη αυτή η κοιλιά μου γουργουρίζει.

«Annie, πρέπει να βρεθούμε. Θέλω να με συμβουλέψεις για κάτι αλλά όχι από εδώ. Θα περάσω από το σπίτι.» της λέω και μου έρχεται αναγούλα.

« Εμ, εντάξει. Θα διώξω τον Max.» μου λέει και την αποχαιρετώ. Αυτήν τη στιγμή θέλω την αδελφή μου.

Παίρνω την τσάντα μου και προχωράω προς τα κάτω. Γαμώτο, πρέπει να ενημερώσω τον Jason. Χτυπάω τη πόρτα του γραφείου του και χωρίς την έγκριση του μπαίνω. Τον αντικρίζω να στέκεται στο παράθυρό. Χμμ, σκεπτικός..

«Μωρό μου, πάω να δω την Annie, εντάξει; Δεν θα αργήσω.» του αποκρίνομαι και γυρίζει προς το μέρος μου. Έρχεται με γρήγορο βηματισμό, με πιάνει από τη μέση και πιέζει τα χείλη του στα δικά μου. Τον σταματώ και τον φιλάω στο μάγουλο.

«Πήγαινε, Nadia. Θα κάτσω εδώ να κάνω κάποιες δουλειές.» μου λέει και τα πράσινα μάτια του φαίνονται κουρασμένα. Κλείνω τη πόρτα και δάκρυα έρχονται στα μάτια μου. Ίσως να μην θέλει αυτή τη εγκυμοσύνη. Μαζεύω τα δάκρυα μου και κατεβαίνω τις σκάλες.

Ενημερώνω τον Peter να φέρει το αυτοκίνητο και με κοιτάζει με ανήσυχη έκφραση. Μα τόσο εμφανές είναι;.

Οδηγώ προς το διαμέρισμα της Annie και παρκάρω έξω από τη πόρτα. Ανεβαίνω τις σκάλες γρήγορα και χτυπάω πολλή ώρα το κουδούνι. Ανοίγει η Annie και με κοιτάζει αγχωμένα.