Give Me Love

Chapter 9

Μία καινούργια μέρα ξεκινά. Ξυπνάω και το κεφάλι έχει ξεπονέσει. Σηκώνω τη μπλούζα και αντικρίζω τη μελανιά. Πως θα το καλύψω;. Τι θα πω στον Jason αν το δει;. Είναι 8 και δεν θέλω να πάω στη δουλειά. Παίρνω τη απόφαση να σηκωθώ από το κρεβάτι και πηγαίνω προς το μπάνιο .Κοιτάζομαι στο καθρέφτη για κάμποση ώρα. Τα μαλλιά μου είναι φριζαρισμένα και τα μάτια μου έχουν ξεπρηστεί όμως από κάτω έχουν σακούλες. Φαίνομαι μεγαλύτερη από την ηλικία μου. Ξεπλένω το πρόσωπο μου με νερό και ετοιμάζομαι για τη δουλειά. Ανοίγω τη πόρτα του μπάνιου και ψάχνω ρούχα στη ντουλάπα. Τελικά μετά από πολύ ψάξιμο βρίσκω μία κόκκινη αμάνικη μπλούζα και ένα Κάπρι τζιν. Βάζω τα συνηθισμένα σταράκια μου και ξαναμπαίνω στο μπάνιο. Βάζω μία κρέμα και οι σακούλες καλύπτονται κάπως. Πιάνω το μαλλιά μου κότσο αφήνοντας τη φράντζα ελεύθερη.

Αποχωρώ από το δωμάτιο χωρίς να πω τίποτα στην Annie η οποία  κοιμάται. Δεν έχω όρεξη να φάω. Κατεβαίνω τα σκαλοπάτια με βιασύνη καλημερίζω τον θυρωρό και μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο. Καθώς οδηγώ προς τη δουλειά το στομάχι μου διαμαρτύρεται. Σταματάω και παίρνω μία τυρόπιτα από ένα μαγαζί. Το τρώω γρήγορα και ξεκινάω τη διαδρομή μου. 

«Καλημέρα!!!» λέει κεφάτα η Elena .Την καλημερίζω και κάθομαι στο ταμείο μου. Είναι τόσο βαρετά σήμερα, ζωγραφίζω κάτι ασυναρτησίες στο τετράδιο μου χτυπώντας το στυλό στο ξύλο για το τι θα κάνω τις επόμενες ώρες. Το κινητό μου δονείται μέσα στη τσέπη μου και το βγάζω όπως -όπως. Είναι ο Jason. Πρέπει να πάρω μια απόφαση αν θα του το πω. Χτυπάει κάποιες φορές και το απαντάω. «Καλημέρα, Nadia μου.» λέει με τρυφερότητα. Με είπε ''μου'', αχ έχω τύψεις που δεν του το λέω αλλά δεν είμαι έτοιμη.

«Καλημέρα.» είναι το μόνο που ξεστομίζω.

«Έχεις κάτι;»λέει και το καταλαβαίνει από τον τρόπο που μίλησα. Δεν γίνεται να του το πω στο τηλέφωνο.

«Εμ, όχι. Είμαι κουρασμένη, αυτό είναι όλο.» απαντάω και χασμουριέμαι. Νιώθω τα βλέφαρα μου να κλείνουν. Είμαι ανήμπορη να κρατήσω τα μάτια μου κλειστά.

«Ωω μωρό μου, χρειάζεσαι ύπνο. Πάρε άδεια και πήγαινε σπίτι. Θες να έρθω;» ρωτάει και θέλει πολύ να έρθει σπίτι όμως δεν θέλω να τον αντικρίσω ακόμα.

«Καλά, θα ζητήσω άδεια αλλά δεν θέλω να έρθεις. Θέλω να κοιμηθώ.» του λέω .Επίσης χρειάζομαι χρόνο να σκεφτώ, συμπληρώνω αθόρυβα τη πρόταση μου χωρίς να ακούσει κανείς.