**Από το προηγούμενο κεφάλαιο.
«Θέλω να σου πω κάτι. Με στοιχειώνει από το παρελθόν και συνεχίζει.» του λέω. Έφτασε η ώρα Θα του το πω.
«Για ποιο πράγμα;» ρωτάει.
«Για τον πρώην μου, τον Anthony.» προσθέτω. Θα του τα εξηγήσω όλα σήμερα. Τώρα.
**
Δεν μιλάει και παίρνω τη πρωτοβουλία να αρχίσω.
«Πριν 5 χρόνια, ήμουν σε σχέση με έναν μεγαλύτερο μου ,τον Anthony. Τα είχαμε πολύ καιρό και μου συμπεριφερόταν σαν να ήμουν η μόνη κοπέλα στο κόσμο.>> Σταματάω για να πάρω ανάσα .»Όμως ένα βράδυ, ήμασταν μαζί και με γυρνούσε με το αμάξι του. Μακριά από τη περιοχή, κάπου απόμερα σβήνει τη μηχανή και το πρόσωπο του άλλαξε .Φοβήθηκα τόσο πολύ...Βγήκε έξω από το αμάξι και με έβγαλε βίαια απέξω. Με έριξε στο έδαφος και...με βίασε χωρίς έλεος. Ούρλιαζα αλλά κανένας δεν με άκουγε.» δάκρυα κυλούν στα μάγουλα μου αναπολώντας στη χειρότερη μέρα της ζωής μου.
Δεν μιλάει, το στόμα του είναι μισάνοιχτο, τα μάτια του έχουν γουρλώσει .Δεν το πιστεύει.
«Πήγαμε ακόμα και στο δικαστήριο, καταδικάστηκε σε 8 χρόνια φυλάκιση αλλά μπορούσε να ζητήσει έφεση το καθίκι!» φωνάζω προς το τέλος. «Δυστυχώς βγήκε, είναι ελεύθερος και με βρήκε .Αυτός είναι που μου έκανε τη μελανιά.» του εξηγώ και με τη ματιά μου του το δείχνω.
Δεν λέει τίποτα. Με κοιτάζει σαστισμένος.
«Πες κάτι, σε παρακαλώ.» τον εκλιπαρώ και ακουμπάω το χέρι μου στο μάγουλο του.
«Μωρό μου.» λέει και πέφτει στην αγκαλιά μου. «Δεν μπορώ να το διανοηθώ πως σου έκανε τόσο κακό αυτός. Το κάθαρμα!. Θα τον βρω και θα τον σπάσω στο ξύλο.» τρίζει τα δόντια του από το θυμό. Πιάνει το πρόσωπο μου και με κοιτάζει με πονεμένα μάτια. Ω όχι ,δεν θέλω να με λυπάται.
«Δεν θα τον αφήσω να σου προκαλέσει κακό. Θα το πληρώσει που σε πλησίασε.» μου λέει. Αφαιρώ τα χέρια του από το πρόσωπο μου. Δεν θέλω οίκτο.
«Δεν θέλω να λυπάσαι για μένα ,Jason. Έκανα πολύ καιρό για να συνέλθω.» του λέω με λυγμούς.
«Γιατί δεν μου το έλεγες νωρίτερα Nadia;» με ρωτάει και από τη έκφραση του θέλει να μάθει. Σκουπίζω τα μάτια μου και τον κοιτάζω Νοιάζεται για μένα.
«Απλά...δεν μπορούσα .Το έχω πει μόνο στην Judie. Σε κανέναν άλλο πέρα από την οικογένεια μου φυσικά. Κάποιες φορές σκεφτόμουν πως αν το μάθαινες δεν θα με ήθελες.» του απαντάω.
«Ποτέ, ποτέ δεν θα έκανα τέτοιο πράγμα. Ξαφνιάστηκα τόσο πολύ όταν μου το είπες. Είχα μπει σε σκέψεις πως κάποιος σε απειλεί αλλά δεν ήθελα να σε πιέσω να μου πεις..» μου ψιθυρίζει.
«Με απειλεί, Jason. Τη μέρα που μου έκανε τη μελανιά μου είπε πως θα τον βρω μπροστά του και δεν θα είμαι σε θέση να αμυνθώ!» του λέω και το σώμα μου μυρμηγκιάζει στη θύμηση εκείνης της μέρας.
«Έι ,ηρέμησε. Θα κάνω τα πάντα για να μην πάθεις τίποτα.» μου κουνάει τους ώμους και με αγκαλιάζει. Τότε ,ξεσπάω. Κλαίω στον ώμο του και τα κλάματα μου πέφτουν πάνω του.
«Σσσ, όλα θα πάνε καλά.» μου ψιθυρίζει και χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Τραβάω το κεφάλι μου από τον ώμο του και ξαπλώνω δίπλα του.
«Κοιμήσου μωρό μου.» με διατάζει και ακολουθώ πιστά αυτό που μου λέει. Μπαίνω μέσα από τα παπλώματα και το ίδιο κάνει και αυτός. Με αγκαλιάζει και με σφίγγει με τα χέρια του. Κλείνω τα μάτια μου και ο ύπνος με πιάνει γρήγορα.
~Βρισκόμασταν στη μαύρη Cadillac του Anthony. Θα με γυρνούσε πίσω στο σπίτι μου. Ήταν 1 τα μεσάνυχτα και επικρατούσε σκοτεινιά στους δρόμου. Γυρίζω το βλέμμα μου στον Anthony και μου μισοχαμογελάει. Όλο το βράδυ σκεπτικός είναι...Ανοίγω το παράθυρο και βγάζω το κεφάλι μου έξω. Ο αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου και τα μαλλιά μου ανεμίζουν.
«Μπες μέσα Nadia! Θα κρυώσεις.» μου λέει και σταματάει το αυτοκίνητο. Με κοιτάζει με απειλητικό ύφος. Τι έκανα; Απλώς έβγαλα το κεφάλι μου έξω από το παράθυρο. Κακό είναι. Το ύφος του τα λέει όλα. Κοιτάζει τα πόδια μου επίμονα και ύστερα το στήθος μου. Ξεροκαταπίνω. Δεν καταλαβαίνω τι κάνει.
Ξαφνικά βγαίνει από το αυτοκίνητο, χτυπά με δύναμη τη πόρτα και έρχεται προς το μέρος μου. Το αίμα μου στραγγίζει. Έχω σοκαριστεί. Χριστέ μου, τι θα κάνει;...Όλοι οι φόβοι μου έρχονται στο μυαλό .Μου τραβάει το μπράτσο τόσο δυνατά που ουρλιάζω από το πόνο. Δεν μπορώ να αμυνθώ, δεν έχω τη τόση δύναμη απέναντι του. Με ρίχνει στο έδαφος και το πρόσωπο μου συγκρούεται με το χορτάρι.
«Τι κάνεις;;;;;. Γύρνα με σπίτι τώρα Anthony!!!!» φωνάζω. Κοιτάω πανικόβλητη γύρω-γύρω. Είναι ερημιά.
«Κανένας δεν θα σε σώσει, γλύκα.» μου φωνάζει και έρχεται προς τα πάνω μου. Πιάνει με τα χέρια του το πουκάμισο μου. Προσπαθώ να καλύψω τα κουμπιά αλλά μάταια. Σκίζει το πουκάμισο και μένω μπροστά του με το σουτιέν. «Άσεεεε με!!!!. Σε παρακαλώ..» τον εκλιπαρώ αλλά με χαστουκίζει δυνατά που το κεφάλι μου γύρισε από την άλλη πλευρά.
«Μη ξαναμιλήσεις σκύλα! Κάτσε φρόνιμη αλλιώς θα σε σκοτώσω!» μου λέει δείχνοντας απειλητικά το δείκτη του δάχτυλου του μπροστά στα μάτια μου. Βγάζει ένα μαντήλι και μου το δένει στο στόμα. Χριστέ μου, τώρα είμαι ανίκανη να του αντισταθώ. Κλαίω ασταμάτητα.
«Σταμάτα να κλαις, μυξιάρικο!» μου φωνάζει και με χαστουκίζει, ξανά. Ανεβάζει τη φούστα μου και σκίζει το εσώρουχο μου και κλείνω τα μάτια από ντροπή. Ανοίγει τη ζώνη του και κατεβάζει το παντελόνι του. Ξέρω τι θα συμβεί. Θα με βιάσει...Τρομοκρατούμαι στη σκέψη και σπρώχνω τα χέρια μου εναντίον του. Τα περιορίζει και τα βάζει πάνω από το κεφάλι μου. Με κοιτάζει και χωρίς να το περιμένω μπαίνει μέσα μου βίαια.. Ουρλιάζω από το πόνο.. Πονάω πολύ και συνεχίζει να κουνιέται...
Όχι -όχι -όχι.....~
«Όχι –όχι- όχι!» φωνάζω στον ύπνο μου παλεύοντας με κάτι.
«Μωρό μου, ξύπνα!» ακούω τον Jason να φωνάζει. Με ταρακουνάει και τα μάτια μου ανοίγουν αυτόματα. Κρύος ιδρώτας λούζει το μέτωπο μου. Κοιτάζω τρομοκρατημένα σε όλο το χώρο του δωματίου. Είμαι με τον Jason ,στο σπίτι του. Ήταν ένας εφιάλτης αλλά ήταν αληθινό. Κάθε μέρα εύχομαι να μην είχε γίνει ποτέ αυτό. Μου χαϊδεύει το μάγουλο μου.
«Ήταν ένας εφιάλτης μωρό μου. Σσς» με καθησυχάζει και πέφτω με δύναμη στην αγκαλιά του .Με κρατάει σφικτά πάνω του.
«Πες μου τι είδες. .Πρέπει να τα βγάλεις από μέσα σου.» μου λέει και τα πράσινα μάτια του με κοιτάζουν με συμπόνια.
«Ωραία, θα σου πω. Είναι η δεύτερη φορά που βλέπω τον ίδιο εφιάλτη...Βίωσα τον βιασμό μου ξανά ,Jason.» του λέω και τα δάκρυα μου ακολουθούν προς το λαιμό μου.
Με ψύχραιμη φωνή λέει « Έχεις πάει σε ψυχολόγο, να σου πει τη γνώμη του;»
«Έχω πάει και είμαι καλά. Πίστεψε με, αλλά όταν έμαθα πως είναι ελεύθερος ένιωσα τρόμο..» του απαντάω .Σηκώνομαι και βγαίνω στο μπαλκόνι του. Έχει υπέροχη θέα, με τα δάση να απλώνονται και τον πολιτισμό παραπέρα. Εισπνέω μεγάλη ποσότητα οξυγόνου και εκπνέω ξανά.. Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω τον ήλιο πάνω τους. Ακούω τα βήματα του Jason πίσω μου. Ακουμπάει τη μέση μου και μυρμηγκιάζω στο άγγιγμα του.
«Εγώ είμαι μωρό μου.» μου ψιθυρίζει στο αυτί μου και στέκεται πίσω μου.
«Είναι υπέροχα εδώ..» λέω.
«Πάμε μέσα, έχει λίγο υγρασία..» μου λέει και κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά. Γυρίζω και ακουμπάω το βάρος μου στο κάγκελο. Μισοκλείνει τα μάτια του και με πιάνει στην αγκαλιά του με αποτέλεσμα το κεφάλι μου να κοιτάει το έδαφος.
«Jason!!!.. Άσε με κάτω!» φωνάζω και τον χτυπάω στο γοφό. Ακούγεται σαν να του αρέσει αυτό. Κουνάω τα πόδια μου για να φύγω από το κράτημα του αλλά με κρατάει σφικτά.
«Έτσι είσαι ε;» μου λέει και με το χέρι του μου χτυπάει όχι πολύ τον γοφό μου.. Χαχανίζω φωναχτά ,με κάνει να ξεχνάω τα άσχημα γεγονότα που έχουν συμβεί.
Μπαίνουμε μέσα και με αφήνει στο κρεβάτι. Σηκώνω και τον αρπάζω από το κεφάλι του. Τον φιλάω παθιασμένα χωρίς σταματημό. Με σηκώνει και τα πόδια μου ακουμπούν στη μέση του. Πέφτουμε στο κρεβάτι χωρίς να διακόψουμε το φιλί μας. Εκείνος θα είναι που θα σταματήσει την επαφή μας.
«Όταν νιώσεις έτοιμη να προχωρήσουμε, πες το μου .Δεν θέλω να νιώθεις πιεσμένη, εντάξει;» με ρωτάει και τα πράσινα μάτια του στη μέρα του φωτός έχουν ανοιχτό χρώμα.
«Εντάξει.» του απαντάω και ξεκολλάει από πάνω μου Κατευθύνεται προς το μπάνιο και κλειδώνει τη πόρτα. Ακούω να ανοίγει τη μπανιέρα. Χμμ, κάνει μπάνιο. Ωσότου να τελειώσει μένω ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Επιτέλους, του το είπα. Κλείνω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ πως δεν έχω ενημερώσει την Annie. Σηκώνομαι όπως-όπως από το κρεβάτι και παραλίγο να χάσω την ισορροπία μου. Σκύβω στο πάτωμα και βρίσκω το τσαντάκι μου κάτω από το φόρεμα. Το ανοίγω και βγάζω το κινητό μου. Έχω 6 αναπάντητες κλήσεις από την Annie και 2 μηνύματα. Πληκτρολογώ στο προσφάτως καινούργιο κινητό μου
**Annie, είμαι καλά. Είμαι στο σπίτι του Jason .Δεν ξέρω πότε θα γυρίσω** της στέλνω και εκείνη την ώρα βγαίνει ο Jason με την πετσέτα γύρω από τη μέση του και είναι ακόμα βρεγμένος στο σώμα του. Η ματιά μου δεν φεύγει από αυτόν. Κοκκινίζω όταν καταλαβαίνει πως τον παρατηρώ. Έρχεται προς το μέρος μου και με φιλάει. Το βρεγμένο σώμα του ακουμπάει το δικό μου και με βρέχει λίγο. Ω χριστέ μου, είμαι ακόμα γυμνή από πάνω. Φοράω μόνο το πουκάμισο του...
«Εεε, θα ντυθώ αν δεν σε πειράζει..» του λέω και η φωνή μου ακούγεται κάπως βραχνιασμένη. Μαζεύω τα ρούχα μου από το πάτωμα και μπαίνω μέσα στο μπάνιο. Ντύνομαι γρήγορα, και βλέπω στον καθρέφτη πως έχω μάσκαρα στα μάτια μου. Ανοίγω ένα τυχαίο συρτάρι και βρίσκω ευτυχώς βαμβάκι. Κάτι κάνει και αυτό. Καθαρίζω τα μάτια μου και τώρα είμαι τελείως άβαφη. Βγαίνω και ο Jason είναι ήδη ντυμένος. Φοράει μία φόρμα με το σήμα της nike δεξιά και μία μπλούζα άσπρη που κάνει εμφανή τα μπράτσα του. Τα μαλλιά του είναι ακόμα υγρά.. Χμμ, θέλω να τα αγγίξω. Τα σκουπίζει με τη πετσέτα και πέφτουν στο πρόσωπο του. Πλησιάζω μπροστά του και απομακρύνω τα σχεδόν βρεγμένα μαλλιά του. Με κοιτάζει απορημένα λες και έκανα κάτι κακό.
«Μου αρέσουν τα μάτια σου. Μην τα κρύβεις.» του λέω και τον φιλάω πεταχτά στο μάγουλο.
«Πάμε κάτω αλλιώς θα κάτσουμε μέχρι το μεσημέρι εδώ.» μου λέει και το βλέμμα του πάει στο κομοδίνο. Κοιτάζω και φαίνεται πως είναι 9 παρά τέταρτο. Μμμ.. πέρασε γρήγορα η ώρα. Με πιάνει από το χέρι και βγαίνουμε από το πολυτελές υπνοδωμάτιο του.
«Καλημέρα Octavia! Μμμ ,μυρίζει θαυμάσια! Τι έχεις φτιάξει;»ρωτάει με ανυπομονησία και το βλέμμα του αλλάζει. Είναι τόσο παιδί, σκέφτομαι.
«Καλημέρα Jason και Νadia.» απευθύνεται σε μένα με τεράστιο χαμόγελο. Της το ανταποδίδω.
«Jason, έχω φτιάξει σπιτικά κρουασανάκια.» του λέει καθώς βάζει τη σοκολάτα μέσα σε ένα συρτάρι.
«Θέλετε να σας βοηθήσω με κάτι;» ρωτάω. Δεν μπορώ να κάθομαι άπραγη.
«Όχι καλή μου. Έχω τελειώσει. Καθίστε και θα σερβίρω.» λέει .Ο Jason βγάζει το γάλα από το ψυγείο και το τοποθετεί στο τραπέζι. Κάθομαι στη καρέκλα και χτυπάω νευρικά τα νύχια μου στο τραπέζι. Κάθεται δίπλα μου ο Jason και με κοιτάζει περίεργα.. Ε εντάξει, μου αρέσει να βοηθώ αλλά εδώ μέσα νιώθω κάπως ξένη. Μέσα σε λίγα λεπτά η Octavia φέρνει τα κρουασανάκια. Μυρίζουν....σπίτι. Θυμήθηκα τη μητέρα μου να μου φτιάχνει γλυκά καθημερινώς όταν ήμουν στην ηλικία των 7.Κάνω τη πρώτη δαγκωνιά και η σοκολάτα γεμίζει το στόμα μου. Χμμ, υπέροχη. Και ο Jason φαίνεται να το απολαμβάνει.
«Jason πρέπει να φύγω ,είπα στην Annie πως δεν θα αργήσω να γυρίσω.» του λέω και τα μάτια του φαίνονται θλιμμένα. Δεν θέλει να φύγω..
«Καλά. Θα πάρω το άλλο αυτοκίνητο μου.» λέει. Α χα! Ώστε έχει και άλλο αυτοκίνητο .Μα πόσα έχει τέλος πάντων; Είναι πλούσιος, έχει ότι θέλει μου υπενθυμίζει το υποσυνείδητό μου Παίρνει το χέρι μου και περπατάει προς την εξώπορτα .Χαιρετώ την Octavia η οποία στέκεται στη γωνία. Ανοίγει τη ντουλάπα και μου δίνει τη καμπαρτίνα μου. Α ναι, το είχα ξεχάσει πως τη φορούσα. Περιμένουμε στη νησίδα και έρχεται ένα ασημί Volvo. Ουάου. Είναι φανταστικό .
Μπαίνω μέσα και βουλιάζω στο κάθισμα.. Άνετο.
Φτάνει έξω από το διαμέρισμα και σβήνει τη μηχανή.
«Ήταν η καλύτερη βραδιά μας έως τώρα.» μου λέει και με φιλάει απαλά στα χείλη μου.
«Και μένα..» του απαντάω. Τον αγαπώ, το ξέρω ότι είναι νωρίς ,αλλά ναι τον αγαπώ! .Βγαίνω από το αυτοκίνητο και χωρίς να το σκεφτώ χτυπάω το παράθυρο. Το ανοίγει.
«Έγινε κάτι Nadia;» με ρωτάει. Ανοίγω το στόμα μου να του το πω, αλλά σταματώ.
«Τίποτα σημαντικό. Τα λέμε.» του λέω και φεύγει. Όταν το αυτοκίνητο έχει στρίψει ξεφυσάω.
«Σ αγαπώ Jason.» ψιθυρίζω άηχα χωρίς να το ακούσει...
Σας άρεσε το κεφάλαιο!; Ψηφίστε και σχολιάστε παρακαλώ!