***Συνεχίζεται από το τέλος του προηγούμενου κεφαλαίου.
«Νadia τι είναι αυτό;» λέει θυμωμένα κοιτάζοντας προς το χέρι μου. Ακολουθώ το βλέμμα του και βλέπω τη μελανιά που μου προκάλεσε ο Anthony. Γαμώτο, το είδε. Τι θα του πω;
«Τίποτα.» απαντάω και προσπαθώ να το κρύψω .Παίρνει το χέρι μου και ακουμπάει τα δάχτυλα του πάνω στη μελανιά. Μορφάζω από το πόνο. Έχει έντονο μοβ χρώμα.
«Τίποτα; Ποιος σου το έκανε αυτό, Nadia; Πες μου.» μου λέει και περνάει τα χέρια του μέσα από τα ατημέλητα μαλλιά του .Δεν πρέπει να χαλάσει αυτή η μελανιά τη βραδιά μας.
«Σε παρακαλώ, Jason άστο για σήμερα .Θα σου εξηγήσω άλλη μέρα.» τον εκλιπαρώ. Φαίνεται να το σκέφτεται και το πρόσωπο του χαλαρώνει. Ευτυχώς που δεν το συνέχισε, δεν θα άντεχα να του εξηγήσω.
«Καλά αλλά θα μου υποσχεθείς πως θα μου το πεις εντάξει;; .Δεν θέλω να μου κρατάς μυστικά, Nadia.» λέει και με φιλάει στο μέτωπο.
«Εντάξει.» λέω και ακουμπάω το χέρι μου στο μάγουλο του και αυτόματα κλείνει τα μάτια του για να το απολαύσει. Χμμμ ,τον επηρεάζω.
«Είναι ώρα να φύγω.» ωω όχι μη φύγεις σε παρακαλώ όχι τώρα .Με ξαναφιλάει στο μέτωπο και κατευθύνεται προς τη πόρτα. Σκουπίζω τα χέρια μου και τον προλαβαίνω τη στιγμή που την ανοίγει.
«Μην φύγεις ,Jason. Σε θέλω εδώ. Θες να κοιμηθούμε μαζί;» τον ρωτάω και με τα μάτια μου τον εκλιπαρώ να δεχτεί.
«Που θα κοιμηθώ;» είναι το μόνο που ξεστομίζει.
«Μαζί μου βρε χαζούλη.» λέω ναζιάρικα και τσιμπάω τη μύτη του.
«Λοιπόν ύστερα από την επίμονη παράκληση σου να μείνω εδώ, θα δεχτώ.» λέει και με φιλάει βαθιά. Με το πόδι του κλείνει τη πόρτα και με σηκώνει στον αέρα. Ω, αυτό δεν το περίμενα καθόλου.
«Τι κάνεις Jason;;;» του λέω ψιθυριστά στο αυτί.
«Σας μεταφέρω στο κρεβάτι σας, δεσποινίς Hendricks. Μήπως θα μπορούσατε να μου πείτε ποιο είναι;»
«Στρίψτε δεξιά, το πρώτο δωμάτιο είναι το δικό μου, κύριε Harris.» αφού θέλει πληθυντικό θα τον έχει.
Κουβαλώντας με φτάνουμε έξω από το δωμάτιο μου. Η πόρτα είναι μισάνοιχτη. Σπρώχνει με το πόδι του τη πόρτα και κατευθύνεται στο κρεβάτι. Με αφήνει πάνω στο πάπλωμα και είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον. Κλείνει τη πόρτα και πλησιάζει προς το μέρος μου. Ξαπλώνει δίπλα μου και κοιταζόμαστε. Τα πράσινα μάτια του φαίνονται στο φως του φεγγαριού έντονα .Με το δεξί μου χέρι χαϊδεύω το μάγουλο του και το αφήνω να πέσει στα χείλη του. Έρχεται πιο κοντά μου και τώρα μπορώ να τον φιλήσω. Χωρίς να το περιμένει τον φιλάω παθιασμένα και οι γλώσσες ενώνονται για ένα ακόμη ξέφρενο χορό. Βρίσκεται από πάνω μου και με το δάχτυλο του κάνει μία αόρατη γραμμή στο μηρό μου. Τα χέρια μου είναι χωμένα μέσα στα μαλλιά του τραβώντας τα .Ανασηκώνει το κεφάλι του και σταματάει. Η ματιά του είναι επικεντρωμένη στη μελανιά .Ω όχι Jason, μη το κοιτάζεις. Σκέφτομαι.
«Όχι- όχι σήμερα. Θέλω να είσαι έτοιμη για αυτό.» λέει και φεύγει από πάνω μου.
Δεν λέω τίποτα. Τον κοιτάζω και συγκατανεύω. Αλλάζω πλευρό και κοιτάω έξω από το παράθυρο.Ο Jason κολλάει πάνω μου και με αγκαλιάζει. Μου φιλάει τα μαλλιά και μου ψιθυρίζει «Όνειρα γλυκά ,μωρό μου.» Είμαι προστατευμένη στη αγκαλιά του Jason.
Ξυπνάω και νιώθω το σώμα του Jason κολλημένο στο δικό μου. Είναι ακόμα εδώ. Κοιτάζω το ξυπνητήρι και είναι 8 το πρωί. Ακούω το χαμηλό ροχαλητό του Jason και γελάω χωρίς να ακουστώ. Γυρίζω πλευρά έτσι ώστε να έχω ως θέα το πρόσωπο του. Είναι σαν άγγελος όταν κοιμάται. Τα καστανά μαλλιά του πέφτουν στο μέτωπο του και παρόλο που είναι έτσι εμένα μου αρέσουν. Το στόμα του είναι μισάνοιχτο και μπαίνω στην ιδέα να το φιλήσω. Τον παρατηρώ για κάμποση ώρα, δεν ξέρω πόσο. Η ανάσα του αλλάζει ρυθμό και καταλαβαίνω πως θα ξυπνήσει. Ανοίγει τα μάτια του και συγκεντρώνει τη ματιά του στη δική μου. Τα πράσινα μάτια του λάμπουν από ευτυχία. Κάνει ένα χασμουρητό και με φιλάει τρυφερά.
«Καλημέρα όμορφη.» λέει και τεντώνει τα πόδια του.
«Καλημέρα όμορφε.» σηκώνομαι και βλέπω πως κοιμόμουν με τα ρούχα.
«Θα πάω στο μπάνιο. Μείνε εδώ δεν θα κάνω πολύ ώρα.>»τον πληροφορώ και μπαίνω κλείνοντας τη πόρτα απαλά. Βουρτσίζω τα δόντια μου, πλένω το πρόσωπο μου και βγαίνω από εκεί.
«Γρήγορα έκανες.» απαντάει με τη φωνή του να είναι πιο μπάσα..
Του χαμογελώ και του κάνω νόημά να έρθει προς τη κουζίνα. Προχωράμε χέρι- χέρι και βλέπω ξύπνια την Annie.
«Καλώς το ζευγαράκι! Ψήνω τοστ. Νadia φέρε από το ντουλάπι τις μαρμέλαδες και το μέλι.» λέει η Annie .Δείχνει χαρούμενη για μένα και τον Jason. Αποχωρίζομαι από το χέρι του και ανοίγω το ντουλάπι .Βγάζω τα βαζάκια στο τραπέζι και κάνω νεύμα του Jason να κάτσει .Η Annie φέρνει τα τοστ μαζί με 3 μαχαίρια. Βάζω πολύ μέλι στο τοστ και γίνομαι στη κυριολεξία χάλια. Ο Jason δεν μπορεί να σταματήσει να γελάει.
<<Τι έχω;>> λέω και δεν απαντάει κανένας τους με κοιτάζει η Annie και σηκώνει απολογητικά τους ώμους της γελώντας χωρίς να το θέλει. Μμμ ,νιώθω κάτι υγρό πάνω από τα χείλη μου και στη μύτη μου και καταλαβαίνω πως έχω μέλι εκεί. Παίρνω πετσέτα και ο Jason σταματάει τη κίνηση μου.
<<Θέλω να το καθαρίσω>> λέει και μαρμαρώνω. Πλησιάζει το σώμα του προς το δικό μου και με φιλάει στη μύτη αρχικά και μετά στα χείλη μου. Δεν μπορώ να κουνηθώ. Έχω κοκκινίσει, δεν μπορώ να δω την Αnnie αλλά μάλλον δεν θα το περίμενε αυτό.
«Έτοιμη.» λέει μπροστά από τα χείλη μου και με ξαναφιλάει. Η Annie ξεροβήχει και επιστρέφω πίσω στη πραγματικότητα.
«Nadia, θα πάω στην Ashley που με χρειάζεται κάτι. Θα λείπω όλη μέρα.» μου λέει η Annie. Πως θα πάω στη δουλειά μου; Κοιτάζω το ρολόι και ο δείκτης δείχνει και μισή.
«Πως θα πάω στη δουλειά μου, Annie; Γιατί δεν μου το είπες χθες;» λέω και η φωνή μου ακούγεται ψιλή,
«Μπορώ να σε πάω εγώ και να σε φέρω μετά.» λέει ο Jason και συνειδητοποιώ πως είναι και αυτός εδώ.
«Εντάξει ,περίμενέ να ντυθώ.» του λέω δίχως να κοιτάξω την Annie.
Ανοίγω τη ντουλάπα μου και βάζω το βυσσινί φόρεμα που είχα πάρει παλιότερα από τη τελευταία επίσκεψη μου στο Σικάγο. Βάζω τις μαύρες μου αρβύλες και βγαίνω έξω από το δωμάτιο μου.
«Πάμε.» λέω του Jason και εμφανίζεται στη πόρτα της κουζίνας.
«Μην είσαι θυμωμένη με την αδελφή σου, Nadia. To ξέχασε, ένα ανθρώπινο λάθος έκανε.» λέει και σταυρώνει τα χέρια του. Στρέφω το βλέμμα μου προς τα πάνω και μετά προς τον Jason. Νοιάζεται για σένα λέει το υποσυνείδητο μου. Προχωρώ προς το μέρος του και παίρνω το χέρι του.
«Την συγχωρώ αλλά αν ξυπνούσα πιο αργά αυτή τη στιγμή θα έχανα τη δουλειά μου!» του λέω και τον τραβάω για να πάμε στο αυτοκίνητο του. Κατεβαίνουμε τα σκαλιά και βλέπω τον θυρωρό να καθαρίζει τα τζάμια.
«Καλημέρα!» του λέω. Μένω εδώ παραπάνω από μια εβδομάδα και δεν ξέρω ακόμα το όνομα του.
«Καλημέρα Nadia! Καλή υπομονή στη δουλειά!» μου λέει και του χαμογελώ. Ανοίγω τη πόρτα και καθώς βγαίνουμε νιώθω τον Jason να τσιτώνεται.
«Ποιος είναι αυτός;» λέει με περιέργεια. Χμμμ, ζηλεύει.
«Ο θυρωρός της πολυκατοικίας.»
<<Ααα. Μπες στο αυτοκίνητο>> ζηλεύει, ζηλεύει, ζηλεύει!
Είμαστε και οι δύο μέσα και οδηγεί προς τη δουλειά μου. Δεν μιλάμε. Φαίνεται σκεπτικός με κάτι. Σταματάει έξω από το σουπερμάρκετ και σβήνει τη μηχανή.
«Θα σε πάρω στις 15.30,εντάξει;» μου λέει και με φιλάει στα χείλη.
«Εντάξει.» του απαντάω και βγαίνω από το αυτοκίνητο.
Η δουλειά κύλησε σε γρήγορους ρυθμούς και η βάρδια μου για σήμερα τελείωσε. Κοιτάζω έξω και αναγνωρίζω τη γνωστή Mercedes. Χαμογελώ, αποχαιρετώ την Judie και την Εlena και βγαίνω από εκεί. Κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο. Δεν είναι κανείς μέσα. Παίρνω τηλέφωνο στο κινητό του Jason και δεν το απαντάει.
«Εδώ είμαι.Μην ανησυχείς.» Είναι από πίσω μου, γυρίζοντας βλέπω να κρατά στα χέρια του μία ανθοδέσμη. Ηλιοτρόπια αυτή τη φορά.
«Αυτά είναι για σένα μωρό μου. Είσαι ξεχωριστή για μένα.» λέει και μου τα δίνει. Τα φέρνω στη μύτη μου και μυρίζουν υπέροχα. Έχω συγκινηθεί.
«Μωρό μου, είναι υπέροχα. Σε ευχαριστώ πολύ.» λέω μέσα από τη συγκίνηση μου. Τον αγκαλιάζω και βάζω το κεφάλι μου στους ώμους μου.
«Πρέπει να φύγουμε τώρα.» υπενθυμίζοντας μου πως είναι ώρα για το σπίτι. Ανοίγω τη πόρτα και κάθομαι στο κάθισμα.
«Σου αρέσουν;»ρωτάει με τα πράσινα μάτια του να ψάχνουν απάντηση.
«Βεβαίως ,τα λατρεύω.» του απαντάω και το χαμόγελο μου φτάνει στα ύψη. Τον αποχαιρετώ με φιλώντας τον και πηγαίνω να ανοίξω τη πόρτα. Ανεβαίνω τα σκαλιά και ο θυρωρός με σταματάει.
«Ήρθε ένα γράμμα για σένα, Nadia.» ποιος να είναι;
Το παίρνω και όταν το ανοίγω μου έρχεται ζαλάδα.
Έμαθα πως τα έφτιαξες με τον πλούσιο.
Μήπως σε πήδηξε ή όχι;
Δεν αναφέρει απο ποιον είναι αλλα κατάλαβα αμέσως.Το έγραψε ο Anthony.