**Το κεφάλαιο θα είναι από τη μεριά του Jason τη μέρα της γνωριμίας.
Θα συναντήσω τον πατέρα μου και έναν φίλο του σε μία καφετερία 2 τετράγωνα παρακάτω. Παίρνω τον αδελφό μου τον Caleb και ως συνήθως με καμία γκόμενα θα έχει μείνει πάλι. Βάζω το κινητό στη τσέπη και περνάω τον απέναντι δρόμο. Εκείνη τη στιγμή ακούω τον ήχο κλήσης του κινητού μου. Βλέπω πως είναι ο Caleb.
«Έλα ,τι με ήθελες;» ρωτάει νυσταγμένα...Σε γκόμενα θα είναι.
«Ήθελα να δω αν θα έρθεις στη συνάντηση που είπε ο πατέρας μας αλλά μάλλον θα είσαι σε σπίτι γκόμενας.» του μιλάω ξερά. Το ξέρει πως μου τη δίνει να κακομεταχειρίζεται κοπέλες.
«Ωωω έλα τώρα ρε Jason, μην αρχίζεις κήρυγμα πρωί-πρωί. Καλά θα έρθω. Τι ώρα έχουμε συνάντηση;» ρωτάει. Σώπα, θα έρθει;
«Έλα κατά τις 9.30.Τα λέμε, βλαμμένο.»του λέω και ακούω τη βρισιά του καθώς κλείνω το κινητό.Ώρες-ώρες μου τη δίνει στα νεύρα η συμπεριφορά του.
Τι να μας θέλει και τους δύο ο πατέρας μας στη καφετερία με τον φίλο του κιόλας; Όλο απορίες είναι αυτός ο άνθρωπος. Πριν όμως πάω στη καφετερία λέω να πάρω ένα ντόνατς. Γυρίζω και πέφτω πάνω σε μία κοπέλα. Γαμώτο, τη χτύπησα; Ανοίγω τη μάτια μου και βλέπω πως έχω πέσει πάνω της. Την κοιτάζω και παθαίνω σοκ. Είναι τόσο όμορφη .Έχει μεγάλα γαλάζια μάτια που σε μαγνητίζουν. Όμως έτσι όπως έπεσα μπορεί να την τραυμάτισα.
«Δεσποινίς είστε καλά; Εμμ, Συγγνώμη που έπεσα τόσο άτσαλα πάνω σας.. Μήπως χτυπήσατε;» ρωτάω και περιμένω την απάντηση της. Με κοιτάζει μες στα μάτια και απαντάει
«Εμμμμ ,ναι είμαι καλά. Μάλλον αφαιρέθηκα, Δεν νιώθω πουθενά πόνο.» ανακούφιση έρχεται όταν ακούω πως δεν πονάει. Είναι τόσο όμορφη έτσι όπως τη κοιτάζω. Όλα αυτά τα χρόνια με περιτριγυρίζουν γυναίκες αλλά σαν αυτήν ,ποτέ. Έχει κάτι το αθώο πάνω της. Συνειδητοποιώ πως είμαι άπω πάνω της ακόμα έτσι σηκώνομαι και προσπαθώ να ισιώσω τη πλάτη μου από το άτσαλο πέσιμο. Της δίνω το χέρι μου για να τη σηκώσω από το έδαφος. Όταν έχω τελικά την επαφή μαζί της μου συμβαίνει κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ. Ένας αλλόκοτος ηλεκτρισμός περνάει το σώμα μου και νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει και σε αυτή. Μα τι στο καλό γίνετε;
Χαμηλώνω το βλέμμα και βλέπω τα πεσμένα πράγματα της και το σπασμένο κινητό της. Τη ρωτάω αν είναι δικό της και με το κεφάλι της μου δείχνει ''ναι''. Τώρα που τη βλέπω όρθια την εξετάζω εξονυχιστικά και διαπιστώνω ο ίδιος πως είναι η ίδια η Ελληνίδα θεά του Έρωτα ,η Αφροδίτη. Έχει μακριά μαύρα μαλλιά με αυτά τα μαγεμένα γαλάζια μάτια και τα ελαφρώς κόκκινα χείλη. Ηλικιακά μοιάζει 20 με 21 χρονών και έχει επίσης σώμα με καμπύλες.. Έχω θαμπωθεί από την ομορφιά της.
«Πρέπει να φύγω, κύριε. Ειλικρινά ευχαριστώ για την καλοσύνη που μου δείξατε.» μου λέει και μία θλίψη με πιάνει .Δεν θέλω να φύγει. Θέλω να βλέπω για ώρες αυτά τα μάτια. Κάνει μεταβολή να φύγει και μηχανικά πιάνω το χέρι της .Μα τι κάνω ο ηλίθιος; Θα νομίζει πως είμαι κανένας ανώμαλος. Δεν ξέρει καν το όνομα μου. Ούτε και εγώ το δικό της.
«Το όνομα σας,δεσποινίς;» ρωτάω με έμφαση τη τελευταία λέξη.
«Nadia.» λέει κοφτά. Μμμμ ... Nadia, ωραίο όνομα για τόσο όμορφη κοπέλα. Της ταιριάζει.
«Το όνομα μου είναι Jason. Χάρηκα για την απροσδόκητη γνωριμία, Nadia.» Συστήνομαι και χαμογελώ στη ιδέα το πως γνωριστήκαμε έτσι. Με κοιτάζει και από ότι καταλαβαίνω έχει κάτι σημαντικό να κάνει. Χωρίς προειδοποίηση φεύγει και μένω ξεκρέμαστος να κοιτάζω τη πίσω θέα της ακαταμάχητης ομορφιάς της.. Γαμώτο, είναι κούκλα. Πως θα τη ξαναβρώ όμως; Θέλω να την ξαναδώ.
Βρίσκομαι στη καφετερία με τον πατέρα μου και τον φίλο του τον Benedict. Μιλάνε για τα πράγματα στο χρηματιστήριο. Πόσο τα βαριέμαι αυτά. Ψάχνω το κινητό μου και βρίσκω μία αναπάντητη κλήση από τον Caleb .Τι θέλει πάλι; Τον καλώ και απαντάει στο πρώτο χτύπημα.
«Θα έρθεις;» είναι το μόνο που του λέω.
«Ναι σε 5 λεπτά θα είμαι εκεί. Γεια.» λέει με σοβαρό τόνο,
«Γεια.» του λέω και το κλείνω. Ωραία τουλάχιστον θα έρθει και δεν θα είμαι μόνος να ακούω βαρετά πράγματα για τη δουλειά. Φτάνοντας ο Caleb στη καφετερία, χαιρετάει τον Benedict και τον πατέρα και κάθεται δίπλα μου .Δεν περίμενα καθόλου να πάει έτσι η εξέλιξη της συζήτησης. Ο πατέρας θα αποχωρήσει από τη επιχείρηση και είπε πως θα αναλάβουμε το 50% ο καθένας. Δεν έχω καμία σχέση με τη επιχείρηση και το ίδιο ο Caleb. Πως σκατά θα τα καταφέρουμε; Η ανακούφιση έρχεται μόλις είπε πως θα αυτό προσθέσει στη διαθήκη όταν πεθάνει. Ευτυχώς όχι τώρα. Δεν είμαι ακόμα έτοιμος να διοικήσω μία επιχείρηση και μάλιστα επιτυχημένη.
«Θα με πας σπίτι μου;» μου λέει ο Caleb, βγαίνοντας από τη καφετερία. Τώρα θυμήθηκα πως πρέπει να πάρω κάποια πράγματα από το σουπερμάρκετ για το σπίτι.
«Έλα.» είναι το μόνο που του λέω. Στο αυτοκίνητο του περιγράφω τι συνέβη σήμερα το πρωί. Τη συνάντηση μου με την Nadia...
«Όπα ρε, γνώρισες κοπέλα επιτέλους; Αυτό πρέπει να το γιορτάσουμε. Πως μοιάζει;» λέει με ενδιαφέρον. Αα όχι.
«Δεν θα σε αφήσω να την πέσεις και σε αυτήν, Caleb. Είναι διαφορετική από όλες τις γκόμενες που βγαίνεις. Άκου, έχει μαύρα μαλλιά, άσπρο δέρμα και μεγάλα γαλάζια μάτια..» του λέω νευριασμένα αρχικά αλλά όταν τη περιγράφω αλλάζει ο τόνος της φωνής μου,.
«Αδερφέ, την καψουρεύτηκες άγρια και θα γελάω γιατί δεν θα τη ξαναδείς ποτέ.» λέει με χαχανητό. Έχει δίκιο, δεν θα τη ξαναδώ .Θα την ψάξω όμως. Από ότι κατάλαβα κάπου εδώ τοπικά δουλεύει.
Παρκάρω το αυτοκίνητο και την βλέπω να μπαίνει στο σουπερμάρκετ και να κάθεται να μιλάει με μία υπάλληλο στο ταμείο. Με γελούν τα μάτια μου;; Ώστε εκεί δουλεύει. Χτυπάω δυνατά το χέρι του Caleb.
«Caleb ,αυτή είναι αυτή είναι που σου έλεγα ,η Nadia!» λέω φωνάζοντας λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε,
«Καλά ρε κάτσε να δω ποια είναι.Καλή γκομενίτσα. Μπράβο βρε.»μου λέει και μου κλείνει το μάτι. Του ρίχνω ένα χαστουκάκι απαλό για τη βλακεία που μόλις είπε.
«Πήγαινε μίλησε της τότε.» με συμβουλεύει. Να πάω τώρα; Θα φανεί πολύ στημένο.
«Κάποια άλλη φορά» του λέω. Θα την ξαναδώ αλλά πότε;