Η ανάσα μου επιταχύνεται, ο φόβος κυριεύει το σώμα μου. Ανεβαίνω με μεγάλη ταχύτητα τις σκάλες και φτάνω λαχανιασμένη στη πόρτα. Είναι 11 παρά τέταρτο λογικά η Annie θα είναι ξύπνια. Ξεκλειδώνω τη πόρτα αθόρυβα και τη βλέπω καθισμένη στο καναπέ με μπολ ποκ-κορν στα χέρια της. Χμμ, από τη προσήλωση της στη τηλεόραση μάλλον βλέπει ταινία Κλείνω τη πόρτα χωρίς να κάνω θόρυβο και κατευθύνομαι προς τη Annie .Πρέπει να τα μάθει όλα εκτός από το τελευταίο .Δηλαδή ότι είδα τον Anthony έξω από το σπίτι. Υπάρχει βέβαια πιθανότητα να μην είναι αυτός.
«Βρε βρε,πως πήγε το ραντεβουδάκι με τον Jason;» λέει γεμάτη περιέργεια .Πάντα θέλει να τα μαθαίνει όλα και αυτό είναι κάπως εκνευριστικό αλλά το κατανοώ. Ανησυχεί για μένα. Βάζω τη τσάντα πάνω στο τραπέζι και κάθομαι ακριβώς δίπλα της. Σκέφτομαι τι θα της πω.
«Θα μου πεις ή θα με σκάσεις;» λέει ανυπομονώντας να τα μάθει όλα!. «Μίλα ,Νadia .Μήπως δεν πήγε καλά το ραντεβού;» προσπαθεί να με κάνει να μιλήσω και παίρνω μια βαθιά ανάσα και ξεκινάω να της περιγράφω τη βραδιά εκτός από αυτό που έγινε έξω από το σπίτι.
«Δεν το καταλαβαίνεις; Του αρέσεις και σε έχει ερωτευτεί παράφορα. Μπορεί να σου φαίνεται τρελό αλλά οι κεραυνοβόλοι έρωτες υπάρχουν.» Να του αρέσω ;Αποκλείεται ,Ίσως να του αρέσει η παρέα μου αλλά δεν νομίζω κιόλας να με έχει ερωτευτεί .Εμένα. Τραβάω τη προσοχή μου προς τη ταινία η οποία μου είναι αδιάφορη τώρα, δεν ξέρω τι να κάνω. Από τη μία υπάρχει ο Jason με τον οποίο φέρεται να πηγαίνει καλά και από την άλλη είναι ο Anthony. Δεν ξέρω τι θέλει και μάλλον δεν έχω ξεκαθαρίσει μαζί του. Πάντως κακό σημάδι είναι να με παρακολουθεί.
Όταν τελειώνει η ταινία απευθύνομαι στη Annie για τον Jason.
«Αnnie, θέλω να μου δώσεις μία συμβουλή.» ξεκινάω και βλέπω να προσπαθεί να διερμηνεύσει τα λόγια μου.
«Συμβουλή για ποιο πράγμα;» Πως να της το πω..
«Σήμερα που μιλούσαμε στο αυτοκίνητο με τον Jason μου ήρθε η επιθυμία να του πω για το παρελθόν μου αλλά σταμάτησα. Θεώρησα πως δεν είναι ακόμα σημαντικό.» λέω και κλείνω τα μάτια για να μη δω την έκφραση της Annie.
«Καλύτερα που δεν το είπες. Είναι ακόμα αρχή, δεν χρειάζεται να το λες στον οποιοδήποτε. Αλλά από αυτά που ακούω φαίνεται σοβαρός νέος και πιστεύω πως αν του το πεις ποτέ θα σε κατανοήσει.» λέει ακουμπώντας το χέρι της στον ώμο μου.
Την κοιτάζω και ακόμα δεν ξέρω αν πρέπει να της πω για τον Anthony. Δαγκώνω το κάτω χείλος μου. Είναι η αδελφή μου και πρέπει να ξέρει τι συμβαίνει. Ούτε σι άλλως αυτά γίνονται έξω από το σπίτι της.
«Annie έχω να σου πω ένα σοβαρό νέο .Εξαρχής, δεν ήθελα να στο πω αλλά θεώρησα ότι πρέπει. Όταν με άφησε εδώ ο Jason είδα τη γνωστή φιγούρα που σου έλεγα προχθές. Και παρατήρησα το κόκκινο καπέλο που φορούσε ο Anthony στο Λύκειο όταν τα είχαμε τότε.»με κοιτάζει με το στόμα ανοιχτό και κάνει κάποια ώρα να απαντήσει. Αυτό το καπέλο το είχα πάρει εγώ.
***Flashback***
Πιστεύω να του αρέσει το δώρο που διάλεξα. Τον βλέπω να παίζει με τους φίλους του στη μπασκέτα. Έχω πολύ άγχος. Αν δεν του αρέσει; Προχωράω διστακτικά και περιμένω στη άκρη του γηπέδου.
Κάποιος από τους φίλους του με βλέπει και του κάνει νόημα ότι είμαι εδώ. Γυρίζει το κεφάλι του και με βλέπει με ευτυχία. Σταματάει και τρέχει προς το μέρος του. Τα ξανθά μαλλιά του είναι μέσα στον ιδρώτα όπως και η μπλούζα του. Τα γαλάζια μάτια του με κοιτάζουν με αγάπη και λιώνω όταν τα βλέπω .Κάνω ένα βήμα μπροστά και με φιλάει αρπάζοντας με από τη μέση. Ξαφνιάστηκα και παραλίγο να πέσει το δώρο του. Διακόπτω το φιλί μας και του δίνω τη τσάντα.
«Τι είναι αυτό, μωρό μου;» λέει με περιέργεια.
«Μη το ανοίξεις ακόμα.» του λέω δαγκώνοντας το χείλος μου.
«Είναι ένα δώρο για σένα. Για τον 1 χρόνο επέτειο. Άνοιξε το.» του λέω γλυκά και τον ξαναφιλάω στα πεταχτά. Ανοίγει τη τσάντα και βγάζει το καπέλο που είχαμε δει τις προάλλες σε ένα κατάστημα. Είπε πως το ήθελε και το αγόρασα.
«Μωρό μου, δεν έπρεπε να ξοδευτείς για ένα καπέλο. Σε ευχαριστώ.» λέει και με ξαναφιλάει πιο βαθιά αυτή τη φόρα.
«Θα το φοράω για πάντα.»
***
«Σίγουρα είναι αυτός;» είναι η μόνη απάντηση που λαμβάνω από την Annie. Φαίνεται εξίσου σοκαρισμένη σαν και εμένα.
«Δεν είμαι 100% σίγουρη αλλά μάλλον ναι.» λέω τη διαπίστωση μου. Με ξανακοιτάζει και αυτή τη φόρα με αγκαλιάζει σφιχτά, μου συμπαραστέκεται. Δεν θέλω να κλάψω πάλι αλλά θα κρατηθώ. Γιατί πολύ απλά δεν φτιάχνει τη ζωή του, αφήνοντας με ήσυχη να ζήσω τη δικιά μου; Γιατί;
«Πήγαινε να κοιμηθείς ,Nadia. Το πρωί δεν θα είμαι εδώ θα πάω σε μία φίλη μου Αν συμβεί κάτι, πάρε με από το καινούργιο σου κινητό.» λέει δείχνοντας με τη ματιά της το galaxy note 3. Της κουνάω καταφατικά το κεφάλι και σηκώνεται να πάει προς το δωμάτιο της. Μένω μόνη μου στο σαλόνι. Κοιτάζω το παράθυρο και παίρνω το θάρρος να κοιτάξω αν περιμένει στο πεζοδρόμιο. Όταν ανοίγω τη κουρτίνα βλέπω πως δεν είναι κανένας εκεί. 'Ίσως το φαντάζομαι .
Κάνω μεταβολή και οδεύω προς το κρεβάτι μου .Βγάζω τα ρούχα ,τα διπλώνω και τα βάζω στο γραφείο. Βάζω τις πιτζάμες μου τις χνουδωτές και μπαίνω κάτω από τα παπλώματα. Νιώθω τη κούραση όταν είμαι ξαπλωμένη και σε δευτερόλεπτα με παίρνει ο ύπνος.
***Flashback***
Αναμένεται η απόφαση του δικαστηρίου. Στην αίθουσα επικρατεί ησυχία. Οι γονείς μου κάθονται από πίσω μου και η αδελφή μου .Δίπλα μου είναι ο δικηγόρος μου. Νιώθω ψυχικά διαλυμένη. Οι γονείς μού μου πρότειναν να δω ψυχολόγο αλλά δεν συμφωνώ. Άραγε τι θα αποφασίσει ο δικαστής; Δεν τον θέλω ελεύθερο αυτόν τον κρετίνο. Κοιτάζω προς τη μεριά του και το μόνο που βλέπω είναι αυτόν να κοιτάζει στο πουθενά. Τον παρατηρώ, φοράει τη συνηθισμένη πορτοκαλί στολή και μοιάζει πολύ μεγαλύτερος από τη ηλικία του. Γιατί, Anthony, γιατί; Τι έκανα και με κατέστρεψες σωματικά αλλά και ίσως ψυχικά; Δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος που με βίασε. Αλλά δεν θέλω καν να το θυμάμαι. Ντρέπομαι τόσο πολύ .Δεν μπορώ να κοιτάξω στα μάτια τους γονείς μου.
Ο δικαστής μπαίνει στην αίθουσα και κάθεται στη καρέκλα του. Όλοι σηκωνόμαστε για να ακούσουμε την ετυμηγορία του. Οι ένορκοι επίσης είναι και αυτοί όρθιοι. Νιώθω τον οίκτο τους.
'<<Σύμφωνα με την απόφαση των ενόρκων και τη δική μου ,o Anthony Whitmore καταδικάζεται ένοχος σε 8 χρόνια φυλάκιση με δικαίωμα έφεσης στα 5 χρόνια. Η υπόθεση έκλεισε.>> είναι τα μόνα λόγια που λέει .Οι γονείς μου ξεσπάνε σε χαρές το ίδιο και η αδελφή μου. Τουλάχιστον θα σαπίσει στη φυλακή. ,Το αξίζει. Καθώς αποχωρούμε από το δικαστήριο τον βλέπω που τον βάζουν στο περιπολικό για να μεταφερθεί στη φυλακή. Πριν μπει όμως, γυρίζει το κεφάλι του και με κοιτάζει. Με ένα είδος μίσους και εκδίκησης μαζί.
***
O ήχος των αυτοκινήτων κάτω στο δρόμο είναι ο λόγος που ξυπνάω. Πονάει το κεφάλι μου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πηγαίνω προς τη κουζίνα. Φτιάχνω ένα σάντουιτς και το τρώω λαίμαργα. Μετά βάζω ένα αναβράζον στο ποτήρι για να λιώσει. Το πίνω και μετά από λίγο νιώθω τη δράση του ντεπόν. Καθαρίζω τα πιάτα και την ώρα που φεύγω βλέπω ένα γράμμα κάτω από τη πόρτα. Την ανοίγω αλλά δεν βλέπω κανέναν. Σκύβω και ο χρόνος σταματάει.
Το γράμμα λέει τα αρχικά A .W. δηλαδή= Anthony Whitmore.