2 hafta sonra..
"Abi..." kapalı olan göz kapaklarım sesten rahatsız olsa da yavaşça açıldı.Göğsümde uyuyan Asya'yı fark ettiğimde kollarımı daha çok sardım küçük sırtına.Tepemde dikilen Semih'e kısık gözlerimle baktığımda Asya'nın uyanmamasına dikkat edip "Ne var lan?" dedim.Üzerimize örttüğüm ince battaniyeyi Asya'nın sırtına kadar örttüm.
"Senin telefon sarjdayken yine aradı."
"Açaydın.." gözlerimi iyice açmak adına bir kaç kere kırpıştırdım."Ne haddime.Burada küfürlerin ustası duruyorken.."
"Lagaluga yapma da ver şu telefonu" elimi vermesi için sallarken durmadan elime tutuşturup ayağa kalktım."Ender teyze yine fenalaşmış.Hastaneye götürmüşler.."
"Boşver babam var yanında." annesinden çok daha önemli bir konu olunca hic bir şey umrumda olmuyor...
Asyayı odasına yatırıp hafize ablaya emanet ettim.Salona yeniden gelirken numarayı tuşlayıp hoparlöre verdim.
"Telefonlarımı açmamak da ne demek Bulut? Valla darıldım."
"Ananın amına çam ağacı dikerim.Gölgesinde sülaleni sikerim Alp duydun mu?"
"Sikersin sikersin doğru. Bende bu gün karınla harika fantaziler yapmayı düşünüyordum ama..Kısmet bu gün ölüm günüymüş.."
"Ne dedin lan sen!!!"
"Doğru duydun Bulut.Yani biraz ekşınlı olsun istedim.Son kez karının sesini duy istedim.Ama sen..Küfür ettin bana.Çok üzüldüm." yalandan ağlayan sesi içimdeki tazvanya canavarını çıkartmaya kafa koymuştu.Çok geçti.Dönüştüm bile.
"Alp...Allahıma geliyom bak bırak!! Seni ilk bulduğum yerde domaltıp sikmezsem en adi şerefsizim ben."
"Poyraz!!!" dedi haykıran kadınım.Sesini duydugum anda tepemden aşağı buzlu su döküldüğünde bekletmeden "Güzelim...Bebeğim aşkım herşeyim.Dayan tamam mı? Ben geliyorum buldum seni.."
"Eğer..." dedi hıçkırıklarının ardından.Mavi kadar gökyüzü gözlerinin ağladığı hayalini kurduğumda içim yanmıştı.Kavrulmuştu...
"Eğer bana bir şey olursa..Asya sana eman-"
tetiğin çekilme sesiyle güçlü bir ses kulağımı deştiğinde Denizin yarım kalan cümlesi hayatımı söndürmüştü.Kalbimde yanan mumlar üfledigim anda hepsi söndüğün de gözümden akan bir damla yaş ölüm feryadım olmuştu.
Ne anlamı kaldı şimdi benim hayatta olmam...Ne anlamı var şimdi onsuz yaşamak..Sevdiğim ikinci kadını da mı kaybettim ben.. Yine mi boşuna gitti seni seviyorum demem...Yine mi küsecektim hayata..Beni aydınlatan kadın yeniden mi gece hayatına sokacaktı beni..
O zaman bende yokum..O olmadan bende olmam..Onun tabutunun arkasından benimkiside gelirdi o zaman...
"Bu kadar kolay mı lan!!!!! Ölmek bu kadar kolay mı!!!"
Semih'in buz kesmiş suratına döndüğümde,"Bensiz devam edin!!" diye haykırdım...Yaşam bulduğum kalbimdi o benim..Onda hayat buldum ben!
Onun hayatı benimse..Bitmişse..bende biterim...
Elimin tersiyle silince göz yaşımı koşturarak hızlı bir şekilde merdivenleri çıktım...
Yoktu...O yoktu..Bitti...
Yatak odasına girdiğimde tereddüt bile etmeden çekmecede duran babamın silahını aldım elime.Aynanın karşısına geçtiğimde şimdiden ölü bulduğum bedenime veda ettim.
Artık bir Poyraz yoktu..
Artık Denizin Poyrazı yoktu...
O da yoktu..
Bende Yoktum..
Şimdi ise Yokuz..
İğrenç suratıma son kez bakıp silahı başıma dayadım.Hic tereddütsüz tettiği bende çekerken İçeri aniden gelen Semih kolumu tavana çevirince kurşun tavana isabet etti.
"Abi Nabıyon Sen Manyak Mısın!!!!" patlama sesiyle beraber Asya'nın çığlıklarla dolu haykırışına "Yeter Lan!!!" diye bağırdım.
Neden engel oldu!
Neden engel oldu???!!
Ya da az önce ben yapmıştım? Çocuğumu bırakıp da nereye giderdim ben!!
Asyanın odasına koşturdum.Hiç durmadan kollarımın arasına alarak kucağıma aldım."Ölmedi Asya..Anne ölmedi..Yaşıyor.Bekliyor bizi hadi gidelim yanına..." başından tutup göğsüme bastırdım.Semih kapının ağzında görünür görünmez "Gidelim" dedi. "Gökhan vurmuş Alpi.Yeri belli oldu.Deniz hayatta!" Semih'in ağzından çıkan kelimelere inanmak istedim.Ne yapacağımı şaşırdım o an.Elim ayağım birbirine girdi.Düğümlendi dudaklarım bir şey diyemedi.Belki bir umut diye kucağımda asyayla birlikte hızlıca merdivenleri indim.
Deniz yaşıyordu..
Karım...Hayatta.
Sakin ol Poyraz..
İlk defa içimdeki hayvanlarımın dışarıya çıktığını ve debelleştiğini hissettim.Sevinçten mi dans ediyorlardı yoksa başka bir sebebepten mi bilmiyorum.Ama tek bir gerçek var.Denizimin mavi gözümün hayatta olmasıydı...
********
''Daha hızlı kullan şu arbayı!!'' diye bağırdım Semih'e yolda son sürat giderken.Daha hızlı gitmeliydi.Daha hızlı kullanmalıydı.Asya ağlıyordu.Günlerdir göz yaşları dinmemişti yanaklarından.O da hissediyordu her şeyi.Annesini istiyordu...Biliyorum.Baba olunca anladım her şeyi.Çocuğumun bile neler hissettiğini anlıyordum sanki.
Asyayı her ne kadar yatıştırmaya çalışsam da başaramadım.Onu niye yanıma aldım bilmiyorum.Ah heyecandan ne yaptığımı biliyor muyum ben? yol boyunca yorulmuş gibi derin derin nefesler alıp verdim hep.Asya susmaya başlayınca kafasını omzuma yasladım.''Anneyi almaya gidiyoruz bebeğim..Bitti her şey bitti.O bizim artık..'' başına ardı ardına 2,3 öpücük bıraktım.Hasta olmuştum artık iyice.Halsizdim.Deniz olmadan bitiktim.Ama bu gün,hasta olmamı sağlayacak hiç bir engel çıkmamıştı önüme.Kendimi öldürmek isteyerek büyük bir hata yapmış olabilirdim,çocuğumu bırakıp gitmek,o an nasıl bir kafayla doluştuysam,Silahın sesi ve Denizin yarım çıkan sözcükleri tamamen bu hayata veda etme isteğimi uyandırmıştı.
Ama hayır yok.Deniz yaralansa bile onu ben iyileştireceğim..
**
''Abi burası'' dedi Semih.İndim hemen arabadan.Eski yıkık bir depo ve önünde bir sürü adamlarımın arabaları.Çok şükür dedim içten içe.Allahım sana çok şükür..
Görüş alanıma kapıdan kamburlaşan vücudu ile çıkan Denizi gördüğümde adımlarımı daha da hızlandırarak koşturdum.Gökhanla birlikte çıktığı an solmuş gözleri birden parladı beni görünce.Üzerindeki ince battaniyesini atıp bana koşarak geldiğinde birbirimize sarılır sarılmaz saçlarını doya doya öpüp kokladım.Allahım bu nasıl bir özlemdir..bi insan karısını nasıl bu kadar şiddetle özleyebilir..
Onun tenini hissettikçe dokundukça Yeşerdi bütün tohumlarım.Sanki iç organlarımı çıkarmışlar da yerlerine çiçek böcek sevinçle öten kuşları koymuşlardı.Hiç bu kadar mutlu olmamıştım hayatta.Hiç bu kadar heyecanlanmamıştım ona kavuşurken.Kalbim bile,yeniden temiz kanlarını pompalamaya başlamıştı.
Benden ayrılınca Asyayı aldı kucağımdan.Ona sıkıca sarılırken Asya birden tatlı bir ses tonuyla 'Anniii' deyiverince kendimi onların yanında yok gibi hissettim.Ben onları hayranlıkla izleyen bir seyirci gibiydim.
Gözlerim üstünü süzünce çatılıverdi kaşlarım.Üzerindeki beyaz bluzunun sırt kısmının büyük bir bölümü yırtılmış ve kirlenmişti.En önemli şey ise sırtındaki darp yaralarının olması...
Bütün sinir hücrelerim yanaklarıma toplandı o an.Gözüm Denizin sırtındaki yaralardan hiç ayrılmadı.Yine öyle bir sinirlenmiştim ki, İçerdekilere yapacaklarım işkencelerin iki katını düşünmeye başladım.Nasıl acıtabilirdi canını? Nasıl dokunabildi ona...Hangi yüzle? Hangi cesaretle! Bu kadar zor mu acı vermek..
Denizin karşısına geçip yanaklarını avuçladım.Gözlerindeki özlemi gördüğümde gülümsedim.Buruk bir gülümseme...Dolan mavi gözler..İçimi bir kez daha parçalamaya yetti.
''Sevgilim...Sen şimdi eve git.Güzelce dinlen bi duş al.Annende senin kaçırıldığını duyunca fenalaşmış.Şu sırtındaki yaralarının sana çektirdiği acılarının her birini hesabını ödettirip senin yanına geleceğim tamam mı? Her şey bitti.Bundan sonra üzülmek ağlamak yok.Bu işi kökten halledeceğim tamam mı? Sırtına-'' yeniden dolan gözlerimi hava kaldırıp gökyüzüne diktim.
Adamsan ağlama Poyraz...
''Sırtını elleme.Gelince ben halledeceğim.Bedenini temizle tamam mı?'' başını sallayınca göz yaşlarını baş parmaklarımla silip günlerdir hasret kaldığım dolgun dudaklarını öptüm.Dudaklarımı ayırdıktan sonra ''Hadi '' dedim.Kucağında Asyayla birlikte arabaya doğru yürüdü.Adamlarımdan birisi şoför koltuğuna geçtiğinde derin bir nefes alıp küflenmiş demir kapıya doğru ilerledim.
''Denizi nasıl buldun?'' diye sordum Gökhan'a karşın.Şaşırmıştım henüz daha bir iz bile bulamamışken.''Kuzey arayıp yeri söyledi. İlk baş inanmamıştım ama Alp'in Denize çok acı çektirdiğini dayanamadığını söyleyince pes ettim..Topladım adamları geldim.Yapacak bir şeyim yoktu.'' kasılan çenemi iki yana oynatıp Gökhan'ın sırtına hafifçe vurdum.''Sağ olasın..''
Sıra Alp'e gelince sandalyede bağlı bir şekilde oturduğunu gördüm.Denizimi.. Ruhumu besleyen kadınımı burada çöplükte barındırmıştı 2 hafta öyle mi...Desenize şu an işim yeni başlıyor..
Hadi bakalım Poyraz..Göster şu içindeki tazvanya canavarını.Tüm alem anlasın senin sahibine dokunulmayacağını..
Bir sandalye çekip oturdum karşısına.Gülümsüyordu.Bende gülümsedim.Masum ama bir o kadar şeytan bir gülüş.
''Soyun şunu... Bi kova dolusu da kaynar su istiyorum...'' dedim rahatlıkla.Arkama yaslanıp kollarımı göğsüme kavuşturdum.Benimle kalan bir kaç adamlar dışarıya çıkınca içeride sadece Gökhan ben ve Semih kalmıştık...Ayağa kalkıp belimdeki kemerimi çıkarıp gömleğimin kollarını dirseklerime kadar sıyırdım.Mafya adamı olmak herkese nasip olmaz...
Çarpık bir gülüşle ipleri çözülen Alp'e baktım.Kemerimin bir kısmını avucumun içine dolamaya başlayınca dudaklarımdan sadiste andıran ses tonumla birlikte cümlelerim dökülüvermişti...
''Bu akşam kollarımın arasında sana cehennemimi yaşatmaya var mısın Alp.? Tıpkı Denize acı çektirdiğinin iki katına hemde..Aslında acı olan ne biliyor musun?'' diye sorduğumda üzerindeki bluzu yırtarcasına çıkarmıştı Semih.
Alp'e doğru eğildim.''Adana kebap...İşte o çok acı...''
*************
Sonuna koptum mk kdhsdsdıoJsdj
Yetiştirmek için elimden geleni yapan ben,siz biz yorumlarınızı esirgiyorsunuz benden.Normalde yorum sayısı seksene doksana çıkarken 5. bölümde 50lilerde.Sizi zorlayıp da yorum kısıtlaması yapmak istemiyorum.Normalde diğer yazarlar sınırı geçince bölüm yayınlıyor.Ama ben öyle değilim...Tek istediğim..
YORUM YAPIN!!!
AÖSDADSIHD hadi hadi yorumlar??