Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA7-

MEDYA Poyraz..

Sözleri,Nefesi,Kokusu,Yakın oluşu.. Beynimin her tarafına işkence eder gibi giriyordu.Her lafının altında da bir şeyler yatıyordu..Kendimden geçmiştim adeta.Ne söyleyeceğimi bile bilemiyorum.Sadece..sesli bir şekilde yutkunup tuttuğum nefesimi yavaşça aralık olan agzımdan verdim.Böylelikle kalkmış olan göğsümde iniyordu..O da rahat bir nefes verip kafasını boynumdan çekmeyerek "Bu oda sen kok istiyorum." gelde nefesini tutma şimdi."Bu oda yalnızca sen kokmalı" diye üstüne basa basa tekrar söylemişti."Anlaşıldı mı??" başını çekerek yüzüme sabitledi.Titrekçe başımı salladım..."Şimdi uyu" diyerek kolunu çekti ve arkasına dönmeden kapıya ilerleyip çıkıp gitmişti. Hala kendine gelememiş Denizi arkasında bırakıp gitmişti.

Bu neydi böyle?? Kalbim lütfen sakinleş..her şey yolunda..şöyle hızlı atmaktan vazgeç.Göğüs kafeslerimi deldin yemin ediyorum..içimden kalbime seslenmeye başladım..Delirmistim herhalde...

Hala daha soğuk duvarda dayalı olduğumu yeni anlayarak,kendime geldim ve yatağıma ilerledim.Yavaşça uzanıp cenin pozisyonu alırken gözlerimi kapatıp uykuya daldım.

************************

Deli bir şekilde yattığımı gördüm yatakta.Ayaklarım başka yerde,kafam ise her an yataktan düşecekti...Hemen doğrulup saate baktım.

12:30..

Yuh..sığır gibi uyumuşum mübarek. Kalktigim gibi bonyoma girerek kısa bir duş aldım.Kurulanıp iç çamaşırlarımı giydim.Su yeşili şortumu üstüme ise kalın askılı siyah bir bluz geçirip adidas ayakkabılarımı da ayağıma geçirdim.Saçlarımı ise gevşek bir şekilde kılçık örerek eyelinerımı gözlerime çektim ve sırt çantamla aşağı indim.

Bu gün Fakülteye gitme vakti...

Poyraz geldi aklıma.Evet ismini duyunca bile yanaklarımın elmadan farkı olmuyordu...

Anlayana..

Önüme bakarak birazda utangaç tavırlarımla arka bahçeye doğru ilerledim.Önüme düşen kırpmamın ardından Poyraza baktım.

Bana hic bakmıyordu ve kahvesini yudumluyordu..

Duygusuz herif!!

"Günaydın Denizcim" Yekta amca tüm samimiyetiyle bana bakıyordu. Hafiften gülümseyip bende "Günaydın diyerek sofraya oturdum.Oturduğum an gözleri beni bulmuştu...

Bakma bana ya öyle..

Dudaklarımı aralayıp gözlerimi kaçırdım ve kahvaltıma döndüm.

"Baba ben kalkıyorum.Toplantı var biliyorsun.Geç kalmayayım"Poyraz sofradan kalkıp telefonunu ve bir kaç kâğıtlarını düzeltti." Tamam oğlum bende geliyorum birazdan." Poyraz bana son bir bakış atıp yanımdan ayrılırken,bana doğru yaptığı rüzgarı tüm kokusunu hissetirmeme sebep olmuştu..

Ve Deniz Soysal'ın kalbi yeniden hızlı atmaya başlar..

Bir kaç bir şey daha atıştırdım ve ardından bende kalktım."Bende gitsem iyi olacak.Hoşçakalın" diyerek evden ayrıldım..

"Bin şu arabaya" sakin ve birazda emir dolu tanıdık sesi duymuştum..

Akşam o kadar laf ediyor, sonra hic bir şey olmamış gibi emir dolu sözcüklerine devam ediyor.

Nasıl bir adamdı bu?? "Bu gün yürüyeceğim toplantın varmış hem.Git sen!" kaldırımda yavaş adımlarımla yürürken o da arabayı yavaş sürerek hizama getirip sürüyordu."Bir daha söylemeyecegim Maviş.Bin şu arabaya." durup bekledim.O an oda fren yaparak durdu ve bana bakmaya devam etti."İstemiyorum diyorum anlamıyo musun gittt!!"