Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA5-

Medya Deniz..

*****

"Bunu bana yapamazsın Anne!!"

"Bal gibi de yaparım.Artık babanla görüşmene asla izin vermiyorum Deniz!!"

"Anne..Ben babamı görmeden yapamam.Bunu bana söyleme.Lütfen.."

"Bitti Deniz.Bu günden sonra babanı kesinlikle ve kattiyen  görüşmene izin vermiyorum"

Sinirlenmiştim iyice.Yekta amca ve Poyraz da koltuklara yerleşmiş ikimize  bakıyorlardı."Ya senden gizli dışarı çıkıp babamla görüşürsem.Buna bir şey diyebilir misin peki??" kızıl saçlarını geriye doğru atıp "Evden hatta odana kapatır okuluna bile gidemezsin Deniz!!" inanmıyorum!!

Bu benim annem değildi.Yerine bambaşka bir insan gelmişti sanki.Ağlamaktan yüzüm kan çanağı olmuşken sinirden komidinde duran çini işlemeli vazoyu da elimle kavrayıp duvara firlattim.

Bu yaptığıma şaşırmıştı.Yeter artik!! Hayatımın kısıtlanmasına izin veremezdim."Anne ne olursun bunu bana yapma.!!" yere diz çöküp ellerimle yüzümü kapatarak ağlamaya başladım.Babam benim bu hayatta tek yoldaşım tek can dostum ve tek sevgilimdi. İkimizin arasındaki ilişki kısıtlanırsa ben bu hayatta yoktum  bir kere...

Ölmüştüm..Yaşama sebebi olan babamı asla görmeden edemezdim. ."Her şeyi yıkıp dokmekle babanı geri  alabileceğini mi sanıyorsun Deniz??" hala daha bana kafa tutuyordu."Ender tamam artik hayatım.Gitme fazla üstüne.Fatma hanım temizleyin Şuraları" Yekta amca son derece de sakin ve rahattı.

Bu durumda nasıl rahat olabiliyordu onu da çözememistim."Toparla kendini kızım.Bu hayat sadece babandan itibaret değil"

Hayır benim için bu hayat babamdan itibarendi.."Beni kendinin yerine koy anne.Küçüklüğümden beridir yanımda olan benimle ilgilenen sen miydin?? 6 yaşıma kadar babam baktı bana beni o yıkadı o besledi..Sen?? Sen ne yaptın?? İşlerinden başka kariyerinden başka hic bir şeyi düşünmedin.Evde ben varmıydım sağlığım nasıldı hic düşündün mü?? Ya bana bir kere bile nasılsın dedin mi?? Babam öyle değildi işte..."

"Yeter artik...Ben seni en iyi okullarda büyüttüm.Mesleğin hakkında sırf iyi bir yerlere gelebilesin diye hep uğraştım..Simdi kalkmış bana babanı övünme.Bir daha görüşmeyeceksin diyorum bitti.Eğer daha fazla üstelersen bu evle bağlantını kesersin"

Yine ve yine inanmıyorum.!! Kendi öz annem beni evden atacaktı!! "Evden mi kovacaksın beni?? Bi köpek gibi dışarı mi atacaksın?? Ne cabuk değiştin sen böyle??" omuzlarını düşürdü bir an "Seni evden atacağımı kim söyledi?? Yurt dışından bahsediyorum...Eğer devam edersen mızmızlanmaya yurt dışında devam edersin eğitim hayatına"

Gözlerim bayılmak için bi an kapandılar.Ama kendimi bırakmadım. Yere Yıkılmadım ve ellerimi kahverengi parkelere koydum.

Bunu bana asla yapamazdı..Kendi vatanımdan babamdan asla ayıramazdi beni... Tüm gücümle kocaman bir çığlık çıktı ağzımdan. En kötü günümdü bu gün.Hele de Poyraz'ın karşısında böyle durmak..
Güçsüzlük..bedenimin  her tarafını istila etmiş bir şekile ele geçirmişti.

Yalnızlık... Her şeyden çok yalnızdım artık.Eskisi gibi annem yoktu artik..

Peki ya babam?? Babamıda annemin inadıyla ve sultanlar gibi kesin emri ve kararı ile  onu da benden almıştı..

Ağlamama tüm gücümle devam ettim..

Sonunda kollarımda bir el hissetmiştim.Başımı kaldırdığımda Buğulu gözlerimin ardından Poyrazı gördüm.Korkunç yüzümü gormesin diye kafamı tekrar kahverengi parkelere çevirdim.