Üvey Abim (Tamamlandı)

ÜA8

*******

Rüzgar???...

Hayat bi an için gözümde durmuştu..Şaşkınca bakıyordum elimdeki küçük kağıda...

Neyin kıskancından bahsediyordu?

Dişlerimi sıktım.Hala daha şaşkındım.Beni en çok şaşırtan ise Poyraz'ın sinirle kağıdı çöpe atmasıydı.

Odama girip sortumu ve askılımı çıkarttıp yerine pijamalarımı giydim.Saçlarımı tepeye topuz yapıp odamdan çıktım ve Poyraz'ın odasına yöneldim.Kapısının kulubuna götürdüm titreyen ve soğuk ellerimi.Neden girecegim ne yapacağım hiç bir fikrim yoktu.

Ona hissettiğim değişik duygular hakkında da bir fikrim yoktu.

Gerçi benim hic bir şey hakkında hiç bir fikrim yoktu...

Çok Gerizekalıyım dimi??

Kulubu yavaşça indirip  yine yavaş bi şekilde odasına adım attım.

İlk defa giriyordum ve kalbim yine iyi değildi..

Hatta hic iyi değildi.

Baya baya iyi değildi yani.Şuracıkta bayılsam yeri.

Onun kokusu hakimdi odasında..

Bende niye şaşırıyorsam.Yavaşça kapısını kapatıp odasını süzdüm.Odasındaki mavi gece lambası daha rahat görmemi sağlıyordu...

Çeşitli dosyaları,Kâğıtları, Kalemleri,Laptobu...hepsi çalışma masasında bir arada düzenli bir şekilde toplanmıştı. Siyah beyaz giysi dolabı ve geniş yatağı...Üzerinde yatan Poyraz..

Yine "sen nasıl bir insansın!!" diye düşünmeden gecemedim.

Baya üstsüz bir şekilde yatıyordu sırt üstü.Kollarını başının altında birleştirmiş gözleri kapalıydı..

Uyuyor muydu bilmiyorum..

Yanına yaklaştım...Her yaklaştığımda kusursuz kaslarını daha iyi görmeye başlıyordum.

Kalbim yerinden çıkacak gibiydi.Kasıklarıma doğru bi ağrı girince yüzümü buruşturdum.

Niye böyle oluyorum??

Odası soğuktu ve acayip rüzgar çıkmıştı.Perdesini çektim. Lacivert pikesini ellerimin arasın alıp cekiştiterek karnına kadar örttüm.

Üstüne doğru eğilirken bile nefesimi tutmustum.Onuna böyle yakın olmak nefesimi tutmama  ve kalbimin çalar saat gibi zırlamasına sebep oluyordu.Kıpırdandı hafifçe.Ellerimi çektim hemen.Yine de gözlerini açmayıp kafasını sola doğru çevirdi..

Derin bir nefes alıp rahatladım.

Hemen odasından çıkıp kendi odama girdim.Ellerimi arkama koyup kapıya sırtımı dayadım.

Uykusunda bile çatık ve asabi görünüyordu.

Her zaman öyleydi.

Yerine gelince tabi çatık kaşlıydı.

Dudağımı dişliye dişleye yatağıma girdim.Pikemi üstüme örtüp elimi yanağımın altına koydum...Nasıl uyuyacağım bilmiyorum..

Onun odasına girmekle hata mı yaptım onu da bilmiyorum..

Lanet olsun ben neyi biliyorum??!!

"Kendimden nefret ediyorum" diye mırıldanmaya başladım.Poyraz gelince kendimden nefret etmeye başladım...