"កើតស្អីនឹង សុខៗក៏វៃ ចង់មានរឿងអ្ហេស?" មិនយល់ជាមួយនឹងក្មេងនេះសោះ មើលចុះរវាងគេនឹងជុងហ្គុកដូចខុសធាតុគ្នា។
"ម៉ាម៉ា តាប់អ៊ំនេះឲ្យប៉ាលីសទៅ អូនតាអប់មុខហាស៎" មិនត្រឹមប្រាប់តែមាត់ តុងតុងនៅធ្វើមុខស្អប់ដាក់ មនុស្សចាស់អី ចរិតចឹងៗ អត់គួរឲ្យចូលចិត្តសោះ មកផ្ទះគេហើយ ហ៊ានវាយម៉ាម៉ាគេទៀត។
"ថេហ្យុងកូននឹងនិយាយអី?" ជុងហ្គុកងាកមកសួរថេហ៍ ព្រោះគេស្ដាប់មិនបាន តែបើស្មានតាមទឹកមុខក្មេងនេះ ច្បាស់ជានិយាយអាក្រក់ពីគេពុំខាន ទើបបានជានាយរហ័សសួរអ្នកខាងនោះ។
"កុំហៅម៉ាម៉ាអូន" ឮឈ្មោះថេហ្យុងចេញពីមាត់អ៊ំនឹងហើយ អាល្អិតរិតតែក្នាញ់ មិនចង់ឲ្យគេប៉ះពាល់ឈ្មោះម៉ាម៉ាបានតាមតែចិត្តអញ្ចឹងទេ ថាគេកំណាញ់ជាមួយមនុស្សចាស់ម្នាក់នឹងក៏បានដែរ។
"ចង់ហៅ ហើយម៉េច?" ក្មេងអីខូចក៏ពិន ហើយកំណាញ់កាន់តែពិនទៀត នេះគ្រាន់ឈ្មោះសោះ ហួងហែងយ៉ាងហ្នឹង ចុះបើមុននឹងដឹងថានាយថើបម៉ាម៉ាគេទៀត សង្ស័យមិនមែនបានទះទេ ប្រហែលយកដុំថ្មដេញគប់ផងមើលទៅ។
"តោកទាបម៉េស?" គេមិនឲ្យហៅហើយនៅរឹងក្បាលហៅទៀត អ៊ំនេះថោកដែរនឹងណា ឃើញសង្ហាចឹងទេតែស្មានល្អតើ។
"តុងតុង កុំនិយាយស្ដីបែបនេះ" ថេហ្យុងប្រញាប់ចូលខ្លួនមកណែនាំកូនតូច ដោយសារយល់ថាសម្ដីគេហាក់បីជាធ្ងន់ខ្លាំងពេក ក្មេងដូចគេមិនគួរស្រដីអីដែលមិនគប្បីអញ្ចឹងទេ។
"អូនតាអប់អ៊ំនឹងហាស៎ម៉ាម៉ា" ក្មេងតូចធ្វើមុខជូរដាក់ ពេលត្រូវម៉ាម៉ាមកថាឲ្យ ដោយគ្រាន់និយាយប៉ះពាល់មនុស្សចាស់ខ្លះ។
"តុងតុងអ្ហេស៎?" ជុងហ្គុកទើបតែចាប់ភ្លឹកនឹងឈ្មោះក្មេងតូច មុននេះដោយសារត្រូវវាយពីរដៃភ្លាមពេក បានជាមិនចាប់អារម្មណ៍ តែឥលូវកំពុងតែឆ្ងល់ហើយ ឈ្មោះមួយនេះដូចធ្លាប់ឮមកម្ដងដែរតែហាក់ស្រពិចស្រពិល។
"កុំហៅតាមោះអូន"
"ខ្ញុំគិតថា បងគួរតែទៅវិញសិនទៅ បើសិនមានការអីនោះ ចាំទាក់ទងមកខ្ញុំក៏បាន" ដោយមានអារម្មណ៍ថា ទឹកមុខជុងហ្គុកដូចជាកែប្រែ របៀបបង្ហាញកែវភ្នែកមានមន្ទិល ទើបថេហ៍ដេញឲ្យទៅវិញ។
"អត់! មែនហើយ យើងមានរឿងចង់ដឹងល្មម ក្មេងនេះជាកូនអ្នកណា?" មើលទៅថេហ៍និងអាល្អិតម្នាក់នេះ ស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នាណាស់ សុខៗក៏មានក្មេងមកនៅផ្ទះ វាចម្លែកពេកទេដឹង។
"កូនម៉ានុស្ស" ចម្លើយដែលធ្លាប់ឆ្លើយហើយម្ដង ឥលូវតុងតុងលើកវាមកម្ដងទៀត គ្រាន់ថាម្ដងនេះ ប្រាប់អ្នកផ្សេងមិនមែនពូថាន់។
"បើអត់ប្រាប់ មុននឹងស្មានតែកូនឆ្កែ" បើកូននឹងមិនស្ងាត់ នាយក៏មិនស្ងាត់ដូចគ្នា ក្មេងអីពិនប៉ប៉ោចយ៉ាងនឹង អ្នកណាមិនដឹងទេ តែចំពោះនាយគឺអត់ចង់ចាញ់សូម្បីក្មេង។
ប៉ុន្តែពេលរំលឹកដល់កូនឆ្កែ មានអីអង្គចងចាំដូចហោះមកចូលខ្លួនវិញភ្លាម ឈ្មោះតុងតុងនេះឯង ដែលថេហ៍ធ្លាប់ប្រាប់ថាជាឈ្មោះកូនឆ្កែ នាយចាំបានហើយ។
"ឯងធ្លាប់ប្រាប់មកម្ដងហើយ តុងតុងជាកូនឆ្កែ ចុះនេះ ឯងចង់លេងសើចអ្ហេស?" ពេលឮជុងហ្គុកថាម៉ាម៉ាគេជាអ្នកធ្លាប់ប្រាប់ថាកូនឆ្កែ ធ្វើឲ្យម្ចាស់ឈ្មោះឯណេះ ងាកមកមើលមុខម៉ែខ្វាច់។
"ម៉ាម៉ាថាអូនកូនកែ" ទេបើគិតយូរៗទៅ ម៉ែខ្លួនឯងតើដែលនាំអាតឲ្យគេឯងហៅខ្លួនថាកូនឆ្កែ។
"នឹងហើយ ព្រោះតុងតុងចង់មឹមដោះម៉ាម៉ា ក្រែងប្រាប់ហើយតើថាកូនឆ្កែវាចូលចិត្តមឹមដោះម៉ែវា អត់មឹមដោះគោដូចតុងតុងទេ" ដំបូងថេហ៍រៀងគាំង ម្ដងអ្នកជាឪ ម្ដងអ្នកជាកូនមកជំរិតសួរទាំងពីរ ដល់ឥលូវនឹកឃើញផ្លូវចេញហើយ ជឿចុះនិយាយបែបនេះ ម្នាក់ៗនឹងភ្លេចសំណួររៀងខ្លួន ហើយមែនតើ
"ស្អីគេ? ក្មេងនេះចង់មឹមដោះឯង មានទឹកដោះដែរ?" សុខៗជុងហ្គុកដូចជាត្រូវគេដាល់កណ្ដាលមុខម្ដេចមិនដឹងទេ មានអារម្មណ៍ថាកំហឹងចេញមកដោយមិនបានត្រៀម គ្រាន់តែឮថេហ៍និយាយអម្បាញ់មិញនឹង នាយសឹងតែចាប់គេយកមករិតជាប់នឹងខ្លួនតើ បើកុំមានក្មេងនៅកណ្ដាលធ្វើជាមារជ្រែក។
"មានតើ ហើយអែមទៀតហ៎" ក្មេងដូចតុងតុង ជំនាញខាងទាយទឹកមុខណាស់ ពេលនេះមើលដឹងថាមនុស្សចាស់ខ្លះកំពុងតែច្រណែន សង្ស័យកាលនៅតូចអត់បានមឹមដោះម៉ែដែរហើយ។(គំនិតឡើងរាក់កំផែលកូនតុង)
"ចង់ធ្វើជាសត្រូវនឹងយើងអ្ហេស?" គ្រាន់តែឃើញក្មេងឌឺដងហើយ ជុងហ្គុកទ្រាំមិនបាន ទើបចាប់លើកអាតុងឡើងមកលើដូចមុន ចំណែកថេហ៍ចាំទប់ ព្រោះភ័យខ្លាចតែកូនធ្លាក់ពីដៃគេ។
"តីអ៊ំឯងនឹង តូចថុងដៅលួនម៉េស អូនឃាន់ថាចឹងសោះ" អ្នកនិយាយនៅតែនិយាយ ឯអ្នកស្ដាប់មិនបាននៅតែស្ដាប់មិនបានចឹង ម្នាក់ថាក្របី ម្នាក់ទៀតថាគោអញ្ចឹងទៅ។
"ខ្លួនជាក្មេង ហើយមកចេះលូកលាន់របស់អ្នកដទៃ ក្មេងបែបហ្នឹងគេមិនហៅថាក្មេងល្អទេ" ជុងហ្គុកនៅតែលើកអាតុងឲ្យស្មើនឹងមុខខ្លួន ធ្វើបែបហ្នឹងទើបមិនពិបាកឱននិយាយជាមួយ។
"បងមិនបាច់និយាយទេ អត់ចូលប្រធានបទគ្នាផងខំធ្វើអី?" ថេហ៍ឯណេះគ្រាន់តែឈរមើលជម្លោះឪកូនគេក៏ហត់ជំនួស មើលទៅមួយព្រឹកនឹងប្រុងឈ្លោះដល់ស្មើម៉ាន បើម្នាក់ៗអត់ចប់រៀងខ្លួនបែបហ្នឹង។
"បស់អ្នកតទៃម៉េច ហ៊ី!អ៊ំឯងចេះតែថាម៉ង ម៉ាម៉ាអូនហាស៎ អូនមឹមដោះម៉ាម៉ានឹងហៃ ប៉ានតុំតាត់មានបាលពោះហ៎!"
"តែរបស់នឹងមានម្ចាស់ ឯងមកក្រោយទេកុំតាំងខ្លួនដូចបានតែឯងពេក"
"បើអត់ប៉ានតែអូន ចុះណាគេប៉ានដែរ មានអ្នកមឹមដោះម៉ាម៉ាមុនអូនទៀត?"
"មាន!គឺយើងនឹងហើយឈប់ឆ្ងល់"
"អឺស!អាយះទ្រូងឥលូវហើយអញ" ថេហ៍
TO BE CONTINUED.....