"Wala atang nude paintings na nagkalat?" Humagikgik ako habang inililibot ang tingin sa loob ng tinutuluyan niya. Maluwang ang kwarto. Hula ko ay dalawang regular rooms ang katapat nito. Ang mga paintings na nakasabit sa dingding ay wholesome sa paningin.
"This is not mine so there is none," I heard him said.
I just shook my head. Mayroon pa din pala siyang itinatagong nude paintings sa buhay? Sinundan ko siya nang maglakad siya papunta sa kitchen area. Nakita kong kumuha siya ng isang bote ng white wine sa wine rack na may laman pang ibang mga mamahaling alak. Tinignan niya ako, ngumuso siya at nagkamot ng batok. He looks cute by doing that.
"You look like a kid by doing that," Asar ko sa kanya.
He made a face. "Wa'g mo akong itulad sa totoy na iyon,"
"Jervis is his name, Willard." I said to him.
Sinundan ko na naman siya sa paglalakad. Pumasok siya sa isang kwarto na naman. Kita ko ang queen size na mattress sa gitna ng kwarto, maayos iyon. Nagtuloy siyang pumasok sa walk in closet. Nakita kong may glass door na naman siyang binuksan doon. Hinarap niya ako.
"I don't care about his name. All I know is that, he's a boy who was confused about his feelings," at pumasok na naman sa loob.
Sumunod ako. Naabutan ko si Will na tinatahak ang anim na baitan ng hagdan doon na gawa din sa salamin. Napanganga ako. Wow! Secret passage ba ito pataas sa roof top? Madilim ang parteng ito ng kwarto pero lumiwanag iyon nang itulak ni Will ang isa pang pintuan. The glimmer of the full moon above lights the vicinity. I was amazed. Napaka romantic ng lugar.
Umakyat na din ako. Kinuha ni Will ang kamay ko para alalayan akong umakyat. He can be gentleman at times, alright.
"Welcome to Hotel Kimberly's roof," he chuckled as he guided me somewhere.
Sa bawat hampas ng hangin sa aking mukha ay napapapikit ako ng panandalian. Malamig ang simoy ng hangin. Nilalamig ako dahil iyong cotton dress na sleeveless pa din ang suot ko. Idagdag pa na wala pa akong sapin sa paa.
"Nilalamig ako," utas ko at tumigil sa paglakad. Naninigas ang mga panga ko dahil sa lamig!
Willard faced me. He grinned and grabbed my hand again. Nagpatianod ako. Tinanaw ko ang open space ng roof top. Kita ko ang kislap ng tubig mula sa Taal Lake sa ibaba, ang mga makukulay na ilaw sa buong Tagaytay. Maganda sana kaso ay hindi ko masyadong ma-appreciate dahil nilalamig talaga ako.
Habang naglalakad kami ni Willard papunta sa puso ng rooftop ay natanaw ko ang maliit na round table doon. May isang long stem ng gerbera sa mesa, dalawang plato na may pagkain na hindi ko alam kung ano, sa gilid no'n ay mga kubyertos, dalawang wine glass at sa gitna noon ay maliit na lampara. Hinila ni Will ang isang upuan nang makalapit kami doon. I sat where he guided me.
"Flower, miss." He sweetly smiled at me as he handed me the cerise gerbera afterwards, I gladly took it. It was very unusual that I received this kind of flower. Kadalasan kasi ay rosas ang natatanggap ng mga kababaihan, e.
"Thanks. So, what is this for?" I asked, putting the flower down.
Hindi siya kumibo. Kinuha niya ang itim na leather jacket na nakasabit sa kanyang upuan at ipinatong sa balikat ko. Nasamyo na naman ng aking ilong ang pabango niya. Damn! Gusto ko ang pabango niyang iyon.
"Anong pabango mo?" Hindi ko na maiwasan ang pagtanong.
I heard him grinned. "Secret,"
Sumimangot ako. Siya naman ay umupo sa upuang kaharap ko. He opened the wine bottle and it creates a loud sound. I giggled. Tumingin siya sa akin, tumaas ang kanyang kilay.
"What?" I asked, a trace of mirth on my lips were obvious.
He shook his head and smiled. "Nothing. You've just made a cute sound,"
He pours the wine in the glass and we started eating. Wala namang kumikibo sa pagitan namin. I didn't feel any awkwardness between us and I find it unusual. Siguro ay nasanay na din ako na lagi siyang naka-aligid sa akin.
"Will, bakit PA mo si Kim? She's your sister, right?" I asked, wiping my lips with the table napkin. Tapos na ako sa aking pagkain. Gayu'n din siya. Tinititigan lang niya ako habang pinapaikot niya ang kanyang daliri sa rim ng wine glass.
"Now you wanna know me?" Seryoso niyang tanong.
I consumed my wine, thinking of what to say. Yes. I wanna know you now, Will. Now is the time.
"Yes. And please, no lies." I looked at him assertively.
"No judgements?" It was more like a deal.
"Yes." I said.
"Okay." He shrugs his shoulders. I eyed him expectantly. "Kim's my step sister. She was my PA since I was 27 because my mother told her so. I hate that girl, that sister of mine. I don't like her because she has things that I can't have."
"That's immaturity," Di ko mapigilang komento.
Sinamaan niya ako ng tingin at saka sumimangot. What the hell?
"You're judging me," he chided.
I bit my lower lip. "I'm sorry,"
"No. Don't say sorry when you have plans on repeating it. Keep your sorry for yourself. That won't do anything to me." Batid ko ang insulto sa kanyang boses. Napakagat labi ako. Damn. "Anway, he has his father with him while I haven't."
Nanlaki ang mata ko. "Really?" So, we have the same case. Wala din siyang tatay katulad ko.
He nodded his head. "My father was killed by the Spanish Government. He'd done a crime, that is why. I was two years old that time. Naisip noon ni Mama na baka ako naman ang isunod, dahil madalas ay kapag tapos na ang ama, iyong anak naman ang isusunod. Kaya din hindi ko nakuha ang apelyido ni Papa na Ricafort. I'm Almante because of security. My surname does not have something to do with any blood. Para lang maging ligtas ako ang Almante. Because until then, the Spanish Government was still after Ricafort." He sighed, as if having a hard time composing himself. "Then we got in here. Doon naman nakilala ni Mommy si Mr. Tuazon, iyong abogadong naging braso namin ni Mommy, siya ang nag-ayos ng apelyido ko. He wants it to be Aldeguer, my mother's surname, but I refused it. Until my mother and Mr. Tuazon got married, nakuha na ni Mommy ang apelyido ni Mr. Tuazon. Habang ako ay Almante pa din." Iniling niya ang kanyang ulo at sinimsim ang wine.
Nakikita ko sa mga mata niya ang lungkot. I never thought that he could be this vulnerable. Behind that masculine physique lies a vulnerable man. And believe me, mas gugustuhin mong makita ang mala-demonyo niyang aura kaysa sa aura niyang mahina at malungkot. Or is it just me? Am I being bias?
"Bakit ayaw mong palitan ang current surname mo?" Usisa ko at uminom na din ng wine.
"My surname makes me powerful and secured." He shrugged.
Kumunot ang noo ko.
"Well, I feel like I'm being armored with Almante." Bahagya niyang kinagat ang kanyang labi.
Huminga ako ng malalim. Pumungay ang mga mata ko sa ikalawang baso ng wine. He poured my glass again.
"Are you really painting obscene portrait?" I asked, dismissing the topic about his name.
Nakita kong umarko ng ngisi ang kanyang labi. "Yes."
I frowned. "So, you've seen many nude women?"
He chuckled as if what I've asked was impossible. The trace of desolation on his eyes suddenly gone. "Of course, babe."
"Pervert," sabi ko at nilagok ng minsanan ang laman ng baso ko. Inabot ko ang bote at ako na mismo ang nagbuhos ng alak sa baso ko. I shot it, bottoms up.
"Whoah!" He laughed, amused on what I did.
"So, your mom's name is Hazel Grace Aldeguer-Tuazon?" Tanong ko ulit. Napatigil siya sa pagtawa. Tumikhim siya at nilagok din ang wine.
"I lied,"
Sa dalawang linyang iniutas niya ay pakiramdam ko lahat ng sinabi niya ay pawang kasinungalingan na. I don't want to be lied. And no one wants to. Tumayo ako at tumalikod sa kanya. Kinipkip ko sa aking katawan ang kanyang jacket. Pumikit ako para madama ang samyo ng malamig na hangin sa aking mukha. Damn, Willard! Now you lied?
"My mom is Hazel Andrea Aldeguer-Tuazon. I lied because..." He trailed off, sumusunod siya sa akin.
"You lied because you can," sabi ko.
Tumigil ako sa tapat ng railings at isinandal ang siko ko doon. Pinipiga ang puso ko dahil sa nalaman ko. I perused the skyline. Napakagandang tanawin. Ang mga ilaw sa baba ay nagkikislapan. Tumingala ako para makita ang mabituing langit. Ngumiti ako nang maalala ko si Paul. Is he one of the stars up above now? Hi, Paul.
"I don't know, Athena Grace." aniya. "I admired my mom so much. Naalala kita sa kanya. She was too strong before. Bata pa ako noon pero naaalala ko pa din hanggang ngayon ang katapangan niya noong namatay ang tunay kong ama."
"What's in it with me? Bakit kailangan mong magsinungaling tungkol sa pangalan ng mommy mo?"
"I lied because... uh, I thought you will just pass by, like the other girls. Na hindi na importante pang makilala mo ang mommy ko. But my thoughts were wrong, obviously." Nakita ko sa gilid ng aking mata na nasa tabi ko na siya. Nakasalikop ang mga kamay niya at nakatitig sa akin.
"You just broke my trust,"
"In just one lie, Athena Grace?" Kaya pala iba din ang pakiramdam kapag tinatawag mo ako sa buo kong pangalan.
I sighed. "Sabi mo noon ay hindi ka gagawa ng ikasisira ng tiwala ko sa 'yo. Lying brokes a trust. You lied, you broke my trust."
"Yeah," mahina ang boses niya. "One lie and everything shatters. In what way will I reconcile it then?" Hinarap niya ako. Hinarap ko din siya.
Nakita ko ang kanyang paglunok. I smiled at him. "Be honest in every way possible. Willard," hinawakan ko ang kamay niya. Tumingin siya doon, lumunok na na naman siya, he looked back at me, he swallowed again. "My father left me when I was 16. It happened almost nine years ago and the memory's still fresh. Kung wala sigurong Paul sa tabi noon, wala na ako. Wala na kami ni Mama. Mama and I regained ourselves after a year. Iyon 'yong panahon na wala na talaga. Wala na akong pakialam sa Papa ko. I even changed my surname. Ginastos ko ang lahat ng iniwan niyang pera sa akin para ipampalit sa apelyido niya sa akin. I don't want to be connected by him anymore. He left us, that's when I told myself that all men are identical. They have different faces but they have equal identity in life, to hurt women."
"So, your deceased boyfriend hurt you?" His brows furrowed. Parang wala naman siyang pakialam kung sabihin kung manloloko ang mga lalaki. Iniling ko ang ulo ko.
"He cheated on me once." Sabi ko at binitawan ang kamay niya. "I forgave him because I loved him. Hindi pa kami no'n, he's just courting me. Pero nung kami na, he never did the same mistake again. Iyon nga lang ay sa ibang paraan naman niya akong sinaktan," tumawa ako, iniinsulto ang sarili. "Hindi ko alam kung ilang beses pa akong masasaktan bago ko makakamtan ang happily ever after ko. Ganu'n daw talaga, in life, being happy alone is doubtful. You need to experience being hurt daw para malaman kung normal ka bang tao. I've hurt many times, so above normal na ako?" Lumunok ako dahil sa sumisikip ang dibdib ko.
Bigla-bigla ay gusto ko na namang umiyak. Iyong mga panahon na nasaktan ako ay bumabalik na naman sa isipan ko.
"Grace," he called me. I looked up at him. "I like you,"
Dahil sa kanyang sinabi ay nakalimutan ko ang mga malulungkot na bagay sa aking isipan.
"Pero marami kang babae, marami kang pera. Hindi pwede--"
"Ikaw lang ang babae ko." Paos at mahina ang boses niya nang sabihin ito. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan iyon. His piercing eyes was looking intensely at me. Naghuhuramentado ang puso ko. "Grace, gusto ko ay ako din ang lalaki mo. Please," nangungusap ang kanyang mata.
Nanuyo ang lalamunan ko. Hindi ko alam kung sinsero ba siya sa kanyang sinabi, basta ang alam ko ay nakaramdam ako ng saya.
"P-papaano?" Nanginig ang boses ko.
He smiled. "Halikan mo ako pabalik," aniya bago dumampi ang kanyang labi sa akin.
Awtomatikong napapikit ako ng mata. Ang ritmo ng kanyang labi ay marahan, mahina at nakakalasing. Napahawak ako sa kanyang baiwang dahil sa panghihina. Nahigit ko na naman ang kanyang damit nang manginig ang labi niya.
"Kiss me back, Grace." He cajoled and I willingly obliged. Our lips dances with so much tenderness. Pakiramdam ko ay malalagutan ako ng hininga nang kagatin niya ang ibabang labi ko. I opened my mouth to accomodate him. He grabbed my waist and pulled me closer. Napasinghap ako.
"Will," I purred, in need.
"Yes," he sucked my lower lip. Napapaungol ako. Damn! "Makukuha kita, Grace. Aangkinin kita sa kahit na anong paraan," bulong niya bago niya ako binuhat at ibinaba papunta sa kanyang kwarto.
Kinabukasan ay sabay kaming bumyahe pabalik ng Manila. He was obviously happy because his smile didn't fades hanggang sa makarating kami sa siyudad mismo. Hindi ko naman alam kung bakit siya masaya. We just slept on his bed last night. We cuddled but nothing happened. We kissed a countless times but that's that. He wrapped me with his bare arms and I feel secured. Pakiramdam ko ay iyon na ang pinakamasarap na tulog ko sa aking buhay. Kakaiba. I just feel contented, by just sleeping beside him.
"We'll dinner date later," ani Willard nang pagbuksan niya ako ng sasakyan.
Sa flower shop ako dumiretso dahil kailangan kong tignan at aralin ang inventories para sa mga araw na wala ako.
"Hindi pwede. Si Mama," iling ko at pinlantsa ang nakusot kong dress dahil sa pag-upo sa kotse.
Nagulat ako nang hawakan ni Willard ang tiyan ko at haplusin ito. Pakiramdam ko ay tinakasan ako ng aking kaluluwa sa kanyang ginawa.
"Will," inalis ko ang kamay niya doon. Damn! Kung may makakakita sa amin ay paniguradong mapaghahalataan kaming mag-asawa na mayroong baby sa loob ng aking tiyan. "You cannot just touch me anywhere!" Singhal ko sa kanya.
Tumawa siya, inangat niya ang kanyang kamay para akbayan ako kaya naman nasamyo na naman ng aking ilong ang kanyang pabango. Nagsimula kaming maglakad papunta sa loob ng flower shop. Nakatingin naman ako sa glass door ng shop, kita ko ang tatlo kong flower arrangers na nanunuod sa amin habang nakapaskil ang malawak na ngiti sa kanilang labi na tila kinikilig sa nakikita.
Itinagilid ni Will ang kanyang ulo at yumuko para bumulong sa aking tainga.
"Someday, it's not just your lips that I will kiss. Not your hands and tummy that I will touch. Someday, it will beyond that. Kapag naangkin na kita, hindi na kita papakawalan."