His Broken-hearted Girl

55. Most Painful

Ilang sandali kong pinakinggan ang malakas na pagtibok ng kanyang puso. Kinalma ko din ang sarili ko at sinaway ang sarili kong umiyak na naman dahil sa bigat ng nararamdaman ko sa aking dibdib. Next, painting.

"I can't breathe, Will. You're suffocating me." Sabi ko nang bumalik na sa normal ang kanyang paghinga.

Akala ko ay tulog na siya dahil sa pananahimik niya ngunit nakagat ko na naman ang bibig ko nang maramdaman ko ang pagkabuhay ng kanyang ari sa aking loob!

"Pull it off, Willard..." Damn! Dammit! I'm still full.

"I said, I love you." Paos niyang sinabi, ang kanyang hininga ay ramdam ko sa aking leeg.

Pakiramdam ko ay dudugo na ang labi ko dahil sa pagpipigil ng ungol!

"Shit!" I cursed when he nipped my neck. I slapped his back away and I heard him chuckled. His manhood inside of me vibrated. "Oh my God! Pull it off, Willard!"

Dammit!

"Alright. Alright." Tawa niya at hinugot ang kanya. Napaungol pa ako ng bahagya ng gawin niya iyon. Huminga ako ng malalim at ngumisi. His chuckle was relieving. His face full of tears were exacerbating.

Tumagilid ako ng higa nang pumwesto siya sa aking gilid. He then snaked his broad arms around my upper body, his magnificient thighs were wrapped on mine. He was spooning me and I'm letting him.

I feel so literally lost. He gives me comfort and yet he was the one to cause me pain. I want his arms around me and yet I want him out of my life. Yes, Grace, love is a cruel thing when it was tested. Pinipiga ng sobra ang puso ko habang nararamdaman ko ang kapayapaan sa kanyang paghinga. Ganun din sa akin.

"Feels good cuddling with you." He croaked, his voice muffled in my hair. "Baby, the feeling is so divine knowing that you are mine..."

Nag init ang sulok ng mata ko nang marinig ko sa boses niya ang pag asa.

"Just for tonight." Pagputol ko sa kanyang pag asa.

I felt him tensed, like he just fell from the cliff. Fell from his dreams. "Y-yeah... just for tonight, baby. I know. Pero hindi naman masama ang mangarap, di ba? I was just hoping." Kinikilabutan ako sa tono ng kanyang pananalita.

This is the real him! The one who had hurt me was just a facade of him...

Lumunok ako at itinakwil ang duda sa aking isip. "If we... if we parted our ways..." Agad nanigas ang kanyang likod. I swallowed. "I don't want to leave the Philippines, Willard. Gusto kong sa tabi lang ako ni mama. She's..." I sighed. "Still paralyzed."

Nanigas ang kanyang likod dahil sa pagbigkas ko sa aksidente. Unti unti siyang kumalas sa akin. Hindi ako gumalaw sa pwesto ko. Pinakiramdaman ko ang kanyang galaw. Batid ko na mabigat ang kanyang paghinga. I wanted to comfort him but then, I was lost.

"I'm... I'm sorry about that." Aniya.

"No. Mama chose to save you. Wala kang kasalanan doon." I tried to keep him cool with the accident.

Nakita ko sa sulok ng aking mata ang pagsuot niya ng kanyang boxer shorts at pants. Ang puting v neck ay hindi pa din natatanggal mula sa kanyang katawan. Desidido talaga siyang hindi ipakita sa akin ang kanyang tattoo... kung nasaan naka marka ang kalahati ng aking mukha. Gusto kong paglandasin ang mga kamay ko sa kanyang tats at tanungin kung bakit niya ipinagawa iyon.

I kept my composure cool when I saw him walked closer to me. Hindi ulit ako gumalaw sa aking pagkakahiga. Nang lumuhod siyang muli para mapantayan ang aking mukha ay ipinatong niya ang kanyang kamay sa kama. Ang isa pa niyang kamay ay hinaplos ang mukha ko. Isinabit niya ang nakawala kong buhok sa aking tainga.