Rebelation (Unity Series #1)

Kabanata 21

Kabanata 21

Leyte

Self-awareness is the most difficult truth to comprehend.

Without the awareness of our own actions, decisions, and its consequences, it is likely the individual is under a hypnotic illusion and reality is only convenient if it affects them.

Good and bad dwindles in a very thin gray area where everyone hops from one side to another or sometimes standing in between, forcing themselves to fit in a perspective even when everything is right and wrong.

Karamihan sa atin ay tulog nang gising.

Pagdating sa mga sosyal mediya ay tila bang may humahatak sa kanilang puso at isipan, humahabol sa mga bilang at numero na walang katumbas na halaga at kabuluhan sa ating buhay, sinisiksik ang ating sarili sa isang litrato na magpapaganda ng ating imahe at itinatago ang sariling pangit na katotohanan na hindi nararapat sa mundo na pinapakita.

The world has become a platform of hatred and discrimination. If you criticize or question someone's opinion, you are automatically considered an enemy.

Hatred is a powerful emotion pulled from the strings of our hearts and we become the instruments who direct our anger to a source. Hate will not be complete without a crowd.

Judgement becomes a weapon when every affected person will urge themselves to fight without having the responsibility of taking any action that could actually create change.

Opinion becomes facts and facts become an opinion. Human nature is in reversed where we are not striving to find truth but to find a standpoint that suits our version of reality.

Arguing with a person devoted to their beliefs could never change their mind. They are out there to prove they are right even when they are wrong.

Sinarado ko ang kwaderno kung saan ko ito sinusulat. Ang mga pala-isipan na tumatatak sa akin at ang aking kamay na umuudyok na ipinta ito sa papel.

Malakas na buntong-hininga ang inilabas ko, sunod ay kumain ako ng baon kong rasyon at uminom ng tubig, bago ako lumabas ng tolda na aking tinutulugan.

Napadaan ako sa harap ng tolda ni Eufemio, humuni ng ritmo ng isang kanta habang may kinakalabit siyang kwerdas ng gitara. Tumayo ako saglit sa labas ng kanyang tolda upang pakinggan ang malambing na himig nito.

"Sampaguita!"

Nagulantang ako sa sumigaw ng alyas ko. Nilingon ko si Luisa na paparating sa direksyon ko. Naglakad na ko para lumayo sa tolda ni Eufemio, baka mahalata ako.

"Pinapatawag tayo ni Tyranny."

Bumaling ako sa gilid ko kung saan kakalabas lang ni Eufemio mula sa tolda niya para tabihan ako.

"Anong problema?" Tanong ni Eufemio.

"Basta pumunta na lang kayo!"

Nagpalitan kami ng tingin ni Eufemio. Bihira lang ang aming oras ng pahinga at madalas na hindi na kami nakakapag-usap dahil sa aming misyon. Palaging may mangyayari na hindi namin inaasahan.

"Eufemio—"

"Bilisan niyo!" Naputol ang sasabihin ko nang sumigaw si Caloy.

Ngumiti lang sa akin si Eufemio na tila ba naintindihan niya ito atsaka hinawakan ang aking kamay bago kami tumakbo.

Sa gitna ng pagtapak namin ng patay na dahon sa lupa at nilalagpasan ang mga puno sa gubat, nakatuon lang ako sa kamay niya na nakahawak sa akin, ang kamay niya na hindi ko magawang bitawan.