Ep 23
စျာန်တို့ ထမင်းစားဖို့အတွက်စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသို့မောင်းလာခဲ့သည်။ အေးရိပ်က စားကောင်းသည်ဟူ၍မောင်းလာခဲ့သောစားသောက်ဆိုင်လေးတစ်ခု၏ အပြင်အဆင်ကလှသည်။စျာန်နှင့်အေးရိပ်တို့နှစ်ယောက်ဆိုင်တွင်းသို့ဝင်လာခဲ့ကာ ညာဘက်ထောင့်ကဝိုင်းတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ထိုင်လိုက်သည်နှင့်စျာန်တွေးမိသည်က နောက်တခါ ကလေးကိုခေါ်လာမယ်ဆိုတာပင်။စျာန်လည်းအတွေးနဲ့တင်ပြုံးလိုက်မိသည်။
“စျာန်ဘာစားမလဲမှာလေ ရိပ်ရှင်းမယ်နော်”
“ ကျွန်တော်ဘဲရှင်းလိုက်ပါ့မယ်”
“စျာန်ကလည်းရိပ်ခေါ်လာတာဘဲရိပ်ဘဲရှင်းမှာပေါ့ နော်”
“ သဘောပါ” စျာန်လည်း လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်မို့လို့လွှတ်ထားလိုက်သည်။အေးရိပ်ကချဉ်းကပ်နေတာလည်းသိပေမယ့်ပစ်ပစ်ခါခါလည်းပြောလို့မကောင်း........
စျာန်နှင့်အေးရိပ်တို့နှစ်ယောက်ဝိတ်တာကိုခေါ်ပြီးစားစရာများမှာနေသည်။
စျာန်လည်းအစားစားနေရင်းတစ်ဖက်ဝိုင်းသို့အကြည့်အရောက် သူ၏ကလေးလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သူ့သူငယ်ချင်းဝေယံနှင့်အတူဖြစ်ကာပြီးတော့သူ့ကလေးတို့နှင့်တစ်ဝိုင်းထဲအတူတူထိုင်နေသောလူတစ်ယောက်။
ခွန်းသကတော့ ဘာတွေသဘောကျနေလဲမသိပြုံးနေတာဘဲ။စျာန်ကတော့မျက်မှောင်ကြုတ်၍သာကြည့်နေသည်။ အေးရိပ်မှာ သူ့ရှေ့တွင်ထမင်းမစားဘဲငေးကြည့်နေသောကြောင့်စျာန်ကြောင့်
စျာန်ကြည့်နေသောနေရာသို့ကြည့်လိုက်မိသည်။တစ်ဖက်ဝိုင်းတွင်ပြုံးရွှင်နေသောခွန်းသ။အေးရိပ်အရှေ့ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကြည့်နေသောစျာန်ကြောင့်ဒေါသထွက်နေတာကိုသိလိုက်သည်။အေးရိပ်လည်းမဲ့ပြုံးပြုံးကာ
“စျာန် ဟိုမှာ ခွန်းသမလား သူ့အရှေ့ကလူကဘယ်သူလဲမသိဘူးနော် ခွန်းသလေးက ပြုံးနေတာဘဲ”
“……….”
“စျာန်ရောသိလား”
“မသိဘူး ဘေးနားကတော့သူ့သူငယ်ချင်းဆိုတာသိတယ်” အေးရိပ်လည်းမျက်မှောင်ကြုတ်နေသောစျာန်ကြောင့်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ကာ
“စျာန် လွှတ်မထားနဲ့နော် အခုခေတ်ကလွှတ်ထားရင်ပါသွားမှာသိလား ခွန်းသကချစ်စရာလေးဆိုတော့.....”အေးရိပ်က ဆက်မပြောလဲစကားကိုရပ်ထားလိုက်သည်။အမှန်ကစျာန်ဒေါသထွက်နေတာကိုသိ၍အေးရိပ်တစ်ယောက်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
……………………………………..
ခွန်းသတို့ဝိုင်းတွင်......
“ဟား...ဟား....အဲ့ဒါဆိုအကိုကတော်တော်စွံတာဘဲ”
“ဘယ်ကသာညီရာ အကို့မှာအဲ့ကောင်မလေးကိုတော်တော်ရှောင်လိုက်ရတယ်ပြီးတော့မြန်မာအချင်းချင်းလည်းဖြစ် တစ်ဖက်နိူင်ငံမှာဆိုတော့ မကောင်းဘူးလေ သူကအကို့ဆီနေ့တိုင်းလာတော့ဆိုင်ကဝန်ထမ်းတွေတောင်ထင်ချင်ရာတွေထင်နေတာပေါ့ ပြီးမှသူကနည်းနည်းစိတ်မနံ့ဘူးတဲ့လေ”
“ဟား...ဟား...အကို့ကိုစိတ်မနံ့တဲ့သူတောင်ကြိုက်တာဘဲ”ခွန်းသမှာ တေဇက ရယ်စရာများပြော၍ရယ်နေရသည်။
“ညီတော်တော့ကွာ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီးဟားနေကြတာပေါ့ဟုတ်လား သူကလေယဉ်ယဉ်လေးရူးနေတာနေမှာအဲ့ဒါကြောင့်ဘန်ကောက်မှာဆေးလာကုတာတဲ့သူ့မိဘတွေကလာရှာတော့တွေ့တာနဲ့အဲ့ကျမှအကိုလည်းသိရတာ တော်ပါသေးရဲ့လူပျို ဘဝလေးမပါသွားတာ”
“ဟား...ဟား...” တေဇကဘန်ကောက်တွင်ဖြစ်ခဲ့သောဟာသများနှင့်အတွေ့ကြုံများကိုပြောနေသောကြောင့်ခွန်းသတို့နှစ်ယောက်ထိုင်ရယ်နေရသည်။
ခွန်းသလည်း စားနေရင်းတစ်ဖက်ဝိုင်းသို့လှည့်အကြည့်သူ့ကိုမျက်မှောင်ကြုတ်၍ကြည့်နေသော စျာန့်ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့်လန့်သွားရသည်။
ကိုကိုကဟိုအေးရိပ်ဖြူ ဆိုတဲ့အမနဲ့လာတာပင်။
သူ့ကိုချဉ်းကပ်နေတဲ့သူနဲ့တောင်ကိုကိုကအတူတူထမင်းလာစားတာလားဒါမှမဟုတ်......ရိုးရိုးသားသားဘဲဖြစ်မှာပါလေ။တွေးနေတုန်းကိုကိုကသူ့ဆီမှအကြည့်လွှဲသွားသည်။ကိုကို့ပန်းကန်ထဲကိုဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးနေသောအမကြောင့်လားမသိကိုကိုကလည်းပြုံးနေလေသည်။
ကိုကိုနဲ့အဲ့အစ်မနဲ့ကဘာတွေလဲဆိုတာ မတွေးချင်တော့ပါ။ခွန်းသမျက်နှာလွှဲ၍ထမင်းသာဆက်စားနေလိုက်တော့သည်။
“ခွန်းသငါတို့ပြီးရင်ပြန်ကြမယ်လေ”
“အင်း ပြန်မယ်လေ”
“ အအေးသောက်အုန်းမလား”
“တော်ပြီအကို”
“အဲ့ဒါဆိုသွားမယ်လာကြ”
ခွန်းသတို့ထမင်းစားပြီး၍သင်တန်းသို့ပြန်လာကြသည်။ပြန်ခါနီးကိုကို့တို့ဝိုင်းသို့ကြည့်လိုက်ချိန်ဟိုအမနဲ့ပြုံးရွှင်ပြီးထမင်းစားနေသောကိုကို့ကို တွေ့၍လှည့်ထွက်ခဲ့မိသည်။
ညနေသင်တန်းကအပြန်ဝေယံကိုလာကြိုသောအကိုတေဇ ကြောင့်နှုတ်ဆက်ကာ တစ်ယောက်တည်းကိုကို့ကိုစောင့်နေလိုက်သည်။ခနအကြာကိုကိုလာကြို ၍ကားပေါ်တက်ကာငြိမ်နေလိုက်သည်။တစ်လမ်းလုံးလည်းဘာစကားမှမပြောလာသောကိုကိုပါ။ကျွန်တော်လည်းငြိမ်နေတာအကောင်းဆုံးထင်၍ငြိမ်နေလိုက်သည်။အိမ်ရောက်၍အခန်းထဲဝင်ချိန်တွင်......
“တော်တော်ပျော်ခဲ့ရဲ့လားနေ့လယ်က”
“ဘာကိုလဲ ကိုကို “ စျာန်ကတစ်ချက်ရယ်လိုက်ကာ
“မင်းရဲ့အသစ်ကလေးနဲ့လေ ထမင်းစားတာတောင်ပြုံးနေတာဘဲ “
“ကိုကိုဘာတွေပြောနေတာလဲအဲ့ဒါဝေယံ့အကို ကျွန်တော်တို့ကရိုးရိုးသားသားတွေ”
“ငါမယုံဘူး ဘာလဲမင်းကအဲ့အကောင်နောက်လိုက်ပြီးငါ့ညီမလေးတုန်းကလိုငါ့ကိုအသည်းခွဲပြီးထပ်ထားခဲ့မလို့လား ဟမ်”
“ကိုကိုထင်ရာတွေစွတ်စွဲမနေပါနဲ့ကျွန်တော်နဲ့ငွေနှင်းကဘာမှမပတ်သတ်ခဲ့ဘူး”
“ငါမယုံဘူး ငါ့ညီမလေးကမင်းကြောင့်သူ့ကိုယ်သူ့သက်သေ သွားတာလေ ငါကမင်းကိုနည်းနည်းလောက်နူးညံ့ပြလိုက်တာနဲ့ ဟုတ်လှပြီထင်နေတာလား” စျာန်ကခါးထောက်၍ခွန်းသအားပြောဆိုနေလေသည်။
“အဲ့ဒါ ဆိုကိုကိုကျတော့ရော ဟိုအမနဲ့ပြုံးပျော်နေတာလေ အဲ့ဒါကျတော့ရော”
“အဲ့ဒါကငါ့ကိစ္စ ငါ့ဘာသာဘယ်သူနဲ့ပျော်ပျော်မင်းအလုပ်မဟုတ်ဘူး”
“ကိုကို ကျတော့နေချင်သလိုနေနေပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုကျတော့........”
ဖြန်း!!!
ခွန်းသစကားမဆုံးသေး ပါးပြင်ပေါ်သို့ရောက်လာသောလက်တစ်စုံ။ဟုတ်ပါတယ်ကိုကိုကကျွန်တော့်ကိုရိုက်လိုက်ခြင်းပင်။စျာန်က ခွန်းသအားပါးရိုက်လိုက်ကာ
“မင်းစောက်ပါးစပ်ကိုပိတ်ထား.....ငါ့ကိုပြန်မပြောနဲ့ မင်းမှာငါ့ကိုပြန်ပြောပိုင်ခွင့်မရှိဘူး”
ခွန်းသက စျာန့်ကိုသေချာကြည့်ကာ
“ဟုတ်တာပေါ့ ကျွန်တော်ကကိုကိုမချစ်ဘဲယူခဲ့တဲ့သူဘဲ ဒီလောက်တော့ခံရမှာပေါ့ ကျွန်တော်ကကိုကို့ရဲ့စာရွက်ပေါ်ကအမည်ခံသက်သက်ခင်ပွန်းဘဲလေ” ခွန်းသကပြောပြီးသည်နှင့်အခန်းပြင်သို့ထွက်သွားသည်။စျာန်လည်းသူ့လက်ကိုသူပြန်ကြည့်ကာဒေါသထွက်နေသည်။
“ငါကအတ္တကြီးတယ် မင်းကိုငါ့ဆီကထွက်သွားခွင့်မပြုဘူး”ထိုညကဧည့်ခန်းထဲတွင်မျက်ရည်များနှင့်ထိုင်နေသောကောင်လေးလည်းရှိနေခဲ့သည်။
…………………………………………………
YOU ARE READING
အမုန်း၏နောက်ကွယ်(Complete)
Romanceနေမင်းကြီးလည်းမလိုအပ်ဘူး လေပြည်တွေလည်းမလိုအပ်ဘူး မင်းကိုဘဲလိုအပ်တယ်
