| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင်း - ၁၉ ( Unicode )

၇နှစ်ကြာပြီးချိန်မှာ ပစ္စုပ္ပန်မှာ တည့်တည့်နေနိုင်ပြီဖြစ်တဲ့

ကျနော့် နှလုံးသားက အချစ်ဦးကို မေ့ပြီလားလို့မေးရင်

သတိရမနေတော့ပါဘူးလို့ အဖြေပေးနိုင်နေပြီဖြစ်သည်...

လက်တွေ့ဘဝထဲမှာ သိမ်းမထားသင့်တဲ့ အမှတ်တရတွေကို

ကျနော်ဖျောက်ဖျက်ပစ်နိုင်ဖို့ လုံလောက်တဲ့ အကြောင်းအရင်းများလည်းရှိပြီးပြီဖြစ်၏...

တစ်ဘဝလုံး သူ့ကိုဘဲ တမ်းတပြီး ရှင်သန်နေထိုင်ဖို့

မတန်ဘူးဆိုတာ သိပြီးတဲ့နောက်မှာပေါ့...

" မောင်ရေ... gommie လေးနိုးပြီလား မသိဘုူး..

သွားကြည့်ပေးပါဦး.."

မီးဖိုခန်းထဲမှာ မနက်စာချက်နေတဲ့ အနီရောင် apron နဲ့ အမျိူးသမီးစကားကြောင့် Jongin ခြေလှမ်းတွေ အပေါ်ထပ်ကို အပြေးလေး တက်ခဲ့မိတယ်...

ပန်းနုရောင် သုတ်ထားတဲ့ အခန်းတံခါးဝလေးမှာ အသာရပ်ကာ နားစွင့်မိတော့ အထဲက ခိူးခိူးခစ်ခစ် ရယ်သံလေးကြောင့် သမီးနိုးနေပြီဆိုတာ အသေချာ....

" ဟေး.. sweety .. mornee ..! "

သစ်သား ပုခက်လေးထဲက ၂နှစ်ခွဲအရွယ်သမီးငယ်က Jongin ကိုမြင်တဲ့အခါ ကစားစရာကိုချပြီး လက်လှမ်းတယ်...

ကလေးပီပီ နိုးတာနဲ့ ငိုတာမျိူး ဂျီကျတာမျိူး လူံးဝမရှိတဲ့ သမီးက တကယ်ကို သန္ဓေကောင်းတဲ့ ကလေး...

" ဒက်ဒီ မင်းသမီးလေး နှိုးနေတာ ရှုးရှုးပေါက်ချလိုက်လို့ကိုးကွ...! "

သမီးကိူ ချီမလိုက်တော့မှ အိပ်ယာတွေရော ရွှဲရွှဲစိုနေတာမြင်ရတော့ ဒီနေ့ အလုပ်ရှုပ်ဦးမယ့် အကြောင်းတွေးမိပြန်သည်..

သေးတွေစိုရွှဲနေတဲ့ သမီးကို ရေဝတ် တိုက်ပေး အပြာနုရောင် ဂါဝန်လေးဝတ်ပေးနေတဲ့ Jongin ကို သမီးက တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်းလိုက်ကြည့်နေတယ်...

မက်မွန်သီးလေးလို ပါး၂ဖက်က ရဲနေကာ ဆံပင်လေးတွေကပါ သန်ပြီး မဲနက်နေတဲ့ သမီးက တကယ်ကို Disney ရဲ့ ပူံပြင်တွေထဲက princess လေးတွေအတိုင်းပင်...