| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင္း - ၂၁

ထိုေန႔က ကိစၥၿပီးကတည္းက မမက ဘာမွမေမးေပမယ့္
Jongin အတိတ္ကလူနဲ႔ ပတ္သတ္ရာ ပတ္သတ္ေၾကာင္းျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ရိပ္မိဟန္တူပါတယ္...

Jongin ကို ဘာဖိအားမွ မေပးဘဲ ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့အျပင္ နားလည္ေပးတတ္လြန္းတဲ့ အမ်ိဴးသမီးမို႔ အားနာရသလို မမကိုလည္း မ်က္ႏွာပူရသည္...

Jongin ရဲ႕ လက္ရွိေရပန္းစားေနတဲ့ စာအုပ္ေလးအေၾကာင္းကို ေရဒီယိုအသံလႊင့္လို႔ၿပီးၿပီမို႔ ဝန္ထမ္းေတြကို နႈတ္ဆက္ကာ အိမ္ျပန္ဖို႔ အသံလႊင့္ရံုအျပင္ဘက္ထြက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးက မဲညိဳ႕ေနကာ မိူးကာ တစ္ဖြဲဖြဲနဲ႔...

တံစက္ၿမိတ္ကေန က်ေနတဲ့ ေရစက္ေလးေတြကိုၾကည့္ရင္း
Jongin ကိုရီးယားမွာရွိေနတာကို ဦးသိမ်ားသြားၿပီလားလို႔ ေတြးမိေသးသည္..

အသက္ရွင္လွ်င္ရွိေနတုန္းမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရွာေတာ့ဖူးလို႔ Jongin ဆံူးျဖတ္ထားတာမို႔ ျပန္လည္းမေတြ႕ခ်င္ေတာ့..
မျပတ္မသား သူေၾကာင့္ Jongin ဘဝမပ်က္ခံစားဖူးတာမို႔ အသိတရားလည္းရွိေနပါၿပီ...

အိမ္ေထာင္ ၃ ဆက္နဲ႔ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္က နစ္နာတယ္မဟုတ္ေပမယ့္ တင့္တယ္တာမွ မဟုတ္ေပဘဲ...

အေတြးေတြကိုရပ္လိုက္ရင္း ကားစက္နိႈးကာ အိမ္ျပန္ဖို႔ ဦးတည္လိုက္ေတာ့တယ္...

သြားရင္းနဲ႔မွ မမ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ အမဲအူျပဳတ္ေလးဝယ္ဖို႔ သတိရတာေၾကာင့္ ကားကို ဦးတည္ရာေျပာင္းလိုက္တယ္..

Jongin တိူ႔ အိမ္နဲ႔ေဝးတဲ့ ရပ္ကြက္က ဆိုင္မို႔ မမမွာ ေတာင့္တတတ္ေသာ္လည္း မအားတာမို႔ ေသာက္ရဖို႔ ခဲယဥ္းသည္ေလ....

ပိူသည္းလာတဲ့ မိူးေၾကာင့္ jongin ကားကို ေျဖးေျဖးေမာင္းရင္းဘဲ ဆိုင္ေလးဆီကို ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္..

Dashboard ေပၚက မိသားစုပံုေလးကို ၾကည့္ရင္း
Jongin တကယ္ဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပံဴးလိုက္မိတယ္..

ဘဝဟာ အၿမဲတမ္း တည္ၿငိမ္မေနဘူးဆိုတာ သိေပမယ့္
ထပ္ၿပီး ဂယက္႐ိုက္စရာမရွိေတာ့ဟု Jongin ယံုၾကည္ခဲ့ဖူးသည္...

ဒါေပမဲ့လည္းေလ....

------ ဦး ------

" ဟိတ္ေကာင္..! မင္း အိတ္ေပးလို႔ ငါတို႔ေျပာေနတယ္ေလ..!!"