| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင္း - ၁၅

အရာရာက ျဖစ္ခ်ိန္တန္လို႔ ျဖစ္လာတာပါဆိုလွ်င္
Sehun ႏွလံူးသားကေရာ တစ္စစီျဖစ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီမ်ားလား....

ဒုတိယ ကိုယ္ဝန္ဆိုေသာ ေႏွာင္ႀကိဳးေအာက္မွာ sehun ျဖစ္ခ်င္စိတ္ေတြကို ခ်ိဴးႏွိမ္ၿပီး မိသားစုဘဝကို အသာယာဆံူးတည္ေဆာက္ေတာ့မယ္လို႔ဆံူူးျဖတ္ထားေသာ္လည္း

တကယ္တမ္းၾကံဳလာတဲ့အခါ သတၱဝါတစ္ခု ကံတစ္ခုရယ္လို႔ မထားရက္ခဲ့ပါေခ်...

အဲ့ဒီေန႔က
3 လထဲဝင္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ sehun တို႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္အသစ္ေလးကို ေဆးခန္းျပၿပီး အျပန္ေပါ့...

မိုးရြာေနလို႔ ကားလမ္းေခ်ာ္မွာစိုးတာေၾကာင့္ sehun ကားကို သတိထားရင္းနဲ႔ဘဲ ေမာင္းလာခဲ့တယ္...

ကားထဲမွာ Emma ဖြင့္ထားတဲ့ေရဒီယိုကလာေနတဲ့
သီခ်င္းေအးေလးတစ္ပုဒ္ရယ္ သားႀကိီးရဲ႕ စပ္စပ္စုစုစကားသံေလးေတြရယ္နဲ႔ ကားထဲမွာ အသက္ဝင္ေနခဲ့တယ္...

လမ္းခ်ိဴးထဲေရာက္လာတာမို႔ sehun ကားကို သတိထားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ဘဲ အေရွ႕ကို ေျပးဝင္လာတဲ့ အရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ဘရိတ္ကို အခ်ိန္မွီအုပ္လိုက္ေပမယ့္ ထိတ္လန္႔သြားတာေတာ့အမွန္...

အရွိန္မျပင္းတာမို႔ ကားထဲက လူေတြ သိပ္ပံုပ်က္မသြားေပမယ့္ ကားေရွ႕က အရိပ္က ထမလာေတာ့....

Emma နဲ႔ သားကို ကားေပၚက မဆင္းဖို႔ ေျပာၿပီး sehun ကားေပၚက ကပ်ာကယာဆင္းၾကည့္ရသည္...

လူရွင္းတဲ့လမ္းသြယ္ေလးျဖစ္တဲ့အျပင္ CCTV မရွိတာမို႔ တစ္ပူေအးရေသာ္လည္း လႈပ္ရွားျခင္းမရွိတဲ့ အေရွ႕က လူက ပံုမွန္ေတာ့မဟုတ္ေခ်...

ေမွာက္ရက္လဲက်ေနတာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမျမင္ရတာမို႔
ခပ္ရွည္ရွည္ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တို႔ ကာကြယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာျပင္က ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့တဲ့ အသက္ေလးျဖစ္ဖို႔ sehun တကယ္ဆုမေတာင္းမိပါ....

ဖိနပ္ပင္မပါဘဲ ေပါက္ၿပဲရာရွိေနတဲ့ ေျခဖမိုးငယ္ထက္က ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို sehun သိပ္ကို ရင္းႏွီးေနသလားလို႔ေလ...

ၾကည့္ရင္းနဲ႔ဘဲ တူလြန္းတာမို႔ sehun ေခါင္းထဲေသြးပင္တဒိန္းဒိန္းတိုးလာရသည္...