| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင္း - ၁၂

ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလလံူး တစ္အိမ္တည္းေန တစ္ကုတင္တည္းအိပ္ဖူးခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို sehun ဟာ သံေယာဇဥ္မျပတ္ပံူရပါတယ္...

" ေမာင္.. breakfast မစားေတာ့ဘူးေနာ္...
Company မွာမနက္ခင္းအစည္းေဝးရွိလို႔ ေမာင္သြားၿပီ.."

ကုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သားကို ခပ္ဖြဖြနမ္း breakfast ဝိုင္းမွာေစာင့္ေနတဲ့ ဇနီးကို နႈတ္ဆက္လိုက္ကာ sehun ကားေပၚတက္လိုက္သည္....

ကားေဘးနားမွာ ရပ္ေနတဲ့ဲ့ ဇနီးသည္က ေစာေစာျပန္လာဖို႔ မွာတာကို အျပံဳးနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ကာ sehun ကားကို စထြက္ခိုင္းလိုက္တယ္...

ျပတင္းေပါက္က မွန္တင္လိုက္ၿပီး ဒါ႐ိုက္ဘာေဂ်ာင္ရင္းႏွိီးမယ့္ လိပ္စာေလးကို ေရရြတ္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲက
ဦေလးေဂ်ာင္ မ်က္ဝန္းေတြက ေက်နပ္ေနခဲ့သလားလို႔ေလ...

ေတာင္းပန္ပါတယ္ Emma...
ဒီလိုေလးမွ သြားမၾကည့္ခဲ့ရင္ ကိုယ္နဲ႔တစ္သက္လံုးေနာင္တရေနမွာမူ႔ိ ေပးထားတဲ့ ကတိက္ိုဖ်က္မိတာပါ..

Company ကိုေနာက္က်မယ့္အေၾကာင္းဖုန္းဆက္လိုက္ၿပီး
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရွိမယ့္ေနရာကို sehun စိတ္ေတြကေျပးသြားေနခဲ့သည္....

တရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့တဲ့ အရာေတြထဲမွာ သူၾကဳိက္တတ္တဲ့
ကိတ္မုန္႔ဆိုင္ေလးက ဘာလို႔ အာရံုထဲဝင္လာခဲ့လဲမသိပါ...

လက္ထဲက ေခ်ာကလက္ကိတ္ပူပူေလးကို sehun ဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း ေပပြေအာင္စားတတ္တဲ့ ပံုရိပ္ေလးက အနားမွာေဝ့ကာလည္ေနသလို...

သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြခ်ရင္း sehun စိတ္ေတြရႈပ္ေထြးရျပန္သည္...

ဂ်ဴံအင္....တကယ္တမ္းေတာ့
ငါ မင္းကို စိတ္မခ်ႏိုင္ေသးဘူး ေကာင္ေလးရာ...

------------------ 🍒 ---------------

" ေအာ္... ဧည့္သည္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူလဲမွတ္တာ.. ဦးျဖစ္ေနမယ္လို႔မထင္ဘူး..."

ကၽြန္းေလွကားႀကီးထက္ကေန ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ဆင္းလာတဲ့ ေကာင္ေလးက တဆိတ္ sehun ကိုခနဲ႔တဲ့ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႔ပါလားေလ...

" ဦးနဲ႔ က်ေနာ့္ၾကားမွာ ဘာေျပာစရာက်န္ေသးလို႔လဲ..."