| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင္း - ၆

မနက္ခင္းတစ္ခုက မထင္မွတ္ထားတာနဲ႔ ႀကိဳဆိုလိုက္တာမို႔
Sehun ထိတ္လန႔္စြာနဲ႔ ႏိုးထလာသည္.....

ေစာင္ပိုင္းေအာက္က Sehun ကို ေက်ာေပးထားတဲ့ တစ္ပိုင္းတစ္စ ခႏၲာကိုယ္ေလးဟာ အဝတ္တိူ႔ ကင္းမဲ့ေနသလို
ကိုယ္တိုင္လည္း အဝတ္နတၱိျဖစ္ေနတာမို႔ Sehun ေခါင္းထဲက alarm ေတြ သံစံုျမည္ေနပါၿပီ...

ပံုမွန္မဟူတ္တဲ့ ဒူး၂ဖက္ရယ္ နဲ႔ ပင္ပန္းေနတဲ့ ခႏၲာကိူယ္က Sehun ေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရင္ ထိုကေလးသာဆို...

အနားက တန္းမွာ လႊားထားတဲ့ တဘတ္ကို ျမန္ျမန္ေကာက္ပတ္ၿပီး ဗီ႐ိုထဲက အဝတ္ကို ထုတ္ကာ Sehun ဝတ္လိုက္သည္...

ကုတင္ေျခရင္းမွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ေက်ာင္းuniform ေလးကို
ၾကည့္ရင္း Sehun စိတ္ရႈပ္စြာ သက္ျပင္းေမာကို မႈတ္ထုတ္လိုက္မိ၏....

Jongin ကို ဘယ္လိုရွင္းျပရပါ့....

ကုတင္အနားကို ျပန္သြားလိုက္ၿပီး Jongin ကို နႈိူးဖို႔ ျပင္ေတာ့မွ ထိမိလိုက္တဲ့ အသားေတြက က်စ္က်စ္ပူေနတာမိူ႔ Sehun ထိတ္လန္႔သြားတယ္....

" Jongin .... Jongin..!!! ကိုယ္ေခၚေနတာၾကားလား...
Jongin ....!!"

ပါးျပင္ကို ခပ္ဖြဖြပူတ္နႈိးလိုက္ေတာ့ ခပ္ေမွးေမွးပြင့္လာတဲ့
မ်က္လံူးေတြ....

Sehun ေစာင္ကို ဆြဲဖြယ္လိုက္ေတာ့မွ Jongin မ်က္ႏွာေလး မတရားရ႔ႈံ႕မဲ့ေနရတဲ့ အေၾကာင္းကို ေတြ႕ေတာ့သည္...

"ဟာကြာ.... က်စ္....!!"

အိပ္ယာခင္း အညိဳေရာင္ေပၚက ေသြးကြက္ေတြကို ျမင္ျမင္ခ်င္း Sehun တိုင္နဲ႔ ေခါင္းပင္ ေျပးေဆာင့္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားသည္...

ဒီေလာက္ထိ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိသားနဲ႔ oh sehun ရာ...

ေစာင္နဲ႔ Jongin ကိုယ္လံုးေလးကို ပတ္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲက ခ်ီထြက္ခဲ့လိုက္ကာ ေဘးအခန္းကိုကူးလာၿပီး Sehun ကုတင္ေပၚ အသာခ်ေပးလိုက္ရင္း....

" ကိုယ္ေတြ ပူေနတာဘဲ ကြာ.. က်စ္...!
ကိုယ္ေရပတ္တိုက္ေပးမယ္... ခဏေလး..."

တိုင္ကပ္နာရီက ေန႔လည္ ၃ နာရီကိုေတာင္ ၫႊန္ျပေနၿပီမို႔
Sehun ဗိုက္ဆာေနေပမယ့္ ထိုကေလးကိုသာ စိတ္ပူေနမိသည္....