| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိူင်း - ၆ ( Unicode )

မနက်ခင်းတစ်ခုက မထင်မှတ်ထားတာနဲ့ ကြိုဆိုလိုက်တာမို့

Sehun ထိတ်လန့်စွာနဲ့ နိုးထလာသည်.....

စောင်ပိုင်းအောက်က Sehun ကို ကျောပေးထားတဲ့ တစ်ပိုင်းတစ်စ ခန္တာကိုယ်လေးဟာ အဝတ်တိူ့ ကင်းမဲ့နေသလို

ကိုယ်တိုင်လည်း အဝတ်နတ္တိဖြစ်နေတာမို့ Sehun ခေါင်းထဲက alarm တွေ သံစုံမြည်နေပါပြီ...

ပုံမှန်မဟူတ်တဲ့ ဒူး၂ဖက်ရယ် နဲ့ ပင်ပန်းနေတဲ့ ခန္တာကိူယ်က Sehun တောင် ဒီလောက်ဖြစ်နေရင် ထိုကလေးသာဆို...

အနားက တန်းမှာ လွှားထားတဲ့ တဘတ်ကို မြန်မြန်ကောက်ပတ်ပြီး ဗီရိုထဲက အဝတ်ကို ထုတ်ကာ Sehun ဝတ်လိုက်သည်...

ကုတင်ခြေရင်းမှာ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ ကျောင်းuniform လေးကို

ကြည့်ရင်း Sehun စိတ်ရှုပ်စွာ သက်ပြင်းမောကို မှုတ်ထုတ်လိုက်မိ၏....

Jongin ကို ဘယ်လိုရှင်းပြရပါ့....

ကုတင်အနားကို ပြန်သွားလိုက်ပြီး Jongin ကို နှိုူးဖို့ ပြင်တော့မှ ထိမိလိုက်တဲ့ အသားတွေက ကျစ်ကျစ်ပူနေတာမိူ့ Sehun ထိတ်လန့်သွားတယ်....

" Jongin .... Jongin..!!! ကိုယ်ခေါ်နေတာကြားလား...

Jongin ....!!"

ပါးပြင်ကို ခပ်ဖွဖွပူတ်နှိုးလိုက်တော့ ခပ်မှေးမှေးပွင့်လာတဲ့

မျက်လူံးတွေ....

Sehun စောင်ကို ဆွဲဖွယ်လိုက်တော့မှ Jongin မျက်နှာလေး မတရားရ့ှုံ့မဲ့နေရတဲ့ အကြောင်းကို တွေ့တော့သည်...

"ဟာကွာ.... ကျစ်....!!"

အိပ်ယာခင်း အညိုရောင်ပေါ်က သွေးကွက်တွေကို မြင်မြင်ချင်း Sehun တိုင်နဲ့ ခေါင်းပင် ပြေးဆောင့်ချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်...

ဒီလောက်ထိ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိသားနဲ့ oh sehun ရာ...

စောင်နဲ့ Jongin ကိုယ်လုံးလေးကို ပတ်လိုက်ပြီး အခန်းထဲက ချီထွက်ခဲ့လိုက်ကာ ဘေးအခန်းကိုကူးလာပြီး Sehun ကုတင်ပေါ် အသာချပေးလိုက်ရင်း....

" ကိုယ်တွေ ပူနေတာဘဲ ကွာ.. ကျစ်...!

ကိုယ်ရေပတ်တိုက်ပေးမယ်... ခဏလေး..."