| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင္း - ၁၈

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေဆးရံုခန္းေလးထဲမွာ ေရေႏြးေငြ႕စက္ကခပ္တိူးတိုးအသံေလးရယ္ လူ၂ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရႈသံမွ်င္းမွ်င္းေလးရယ္ကသာ ေနရာယူထားတယ္...

" က်ေနာ္ စဥ္းစားၿပီးၿပီ ဦး... "

ေဆးရံုကုတင္ကို မွီရက္ထိုင္ေနတဲ့ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ခႏၲာကိုယ္ေလးနဲ႔ Jongin က ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားေလသံဆိုလာေတာ့ sehun ဟာသူ႔အတြက္ ေသမိန္႕ခ်မယ့္လူလို ဒဏ္ရာေတြရွိေနဆဲ jongin မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္တယ္...

" က်ေနာ္ ထြက္သြားေတာ့မယ္... ဦး ႏွလံူးသားထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ က်ေနာ္ မရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ထြက္သြားစရာမလိုေပမယ့္ ဦး ဘဝထဲကို ဝင္ရႈပ္မိခဲ့တာမို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္..
က်ေနာ္လည္း ထိုက္တန္တာျပန္ခံရၿပီးၿပိီမို႔ ဦးေရာ ဦးဇနီးေရာေက်နပ္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္.."

Jongin ရဲ႕ စကားသံအဆံူးမွာ sehun ကမ႓ာၿပိဳတယ္...
မဟုတ္ပါဘူး... မလူပ္ပါနဲ႔လို႔ ရင္ထဲက ျမည္ဟိီးေနေပမယ့္ sehun နႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ စကားေတြရွာမရ...

" Jong.. in "

Sehun အသံက တကယ္ကိုအက္ကြဲေနခဲ့တာမို႔ jongin ပင္ sehun မ်က္ႏွာကို အထိတ္တလန္႔ၾကည့္မိတယ္...

Sehun မ်က္ဝန္းထဲက အရည္ၾကည္ေတြဟာ က်ေနာ့္အတြက္ပါလို႔ မေတြးရဲတဲ့အထိ ဦးနဲ႔ပတ္သတ္တာေတြကို က်ေနာ္ေၾကာက္လန္႔ေနတတ္ခဲ့ၿပီ...

" ဒီ တစ္နည္းဘဲ ရွိေတာ့တာလား... ဟင္ Jongin..
တကယ္ကိုဘဲ ကိုယ္နဲ႕အေဝးႀကီးမွာ မင္း.."

Sehun စကားေတြ မဆက္ႏိုင္ဘဲ Jongin မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ေပမယ့္ Jongin က တည္ၿငိမ္ေနသလိုပါဘဲ...

" က်ေနာ္ ေနေကာင္းရင္ ထြက္သြားေတာ့မယ္ဦး...
ဦးကို မုန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ က်ေနာ္ ရွင္သန္ေနမွာမဟုတ္သလို သတိရနဲ႔လည္းလြမ္းေနမွာမဟုတ္ဘူး... ဒါေၾကာင့္မို႔ ဦးစိတ္ပူစရာမလိုလဲ စိတ္ေအးလို႔ရတယ္... က်ေနာ္နားခ်င္ၿပီ ဦး.."

Sehun ကိုေက်ာေပးသြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေလးက အထိီးက်န္ေနတယ္ဆိုတာ sehun ခံစားလိူ႔ရပါတယ္...

ဒါေပမဲ့လည္း ဒါ ခ်စ္ရသူရဲ႕ ဆံူးျဖတ္ခ်က္မဟုတ္လား..

" Jongin ရယ္..."

Jongin ရဲ႕ ပုခံူးေလးကေန ဆြဲလွည့္ၿပီး အတူတုူထြက္သြားၾကမယ္လို႔ sehun ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သတိၲနည္းစြာနဲ႔ အခန္းထဲကေန လွည့္ျပန္ခဲ့တယ္...

ကိုယ္နဲ႔ အေဝးဆံူးမွာ ေတာက္ပပါ ကေလးရယ္..

တစ္ဘဝလံုးစာေပ်ာ္ဖို႔ ကိုယ္တို႔ ခဏဘဲ ငိုၾကမယ္...

ကိုယ့္နားမွာဆက္ရွိရတာ ကေလးအတြက္ မြန္းၾကပ္မႈေတြနဲ႔ ခက္ခဲေစခဲ့ရင္ အရံႈးေတြနဲ႔ကိုယ္ ေနခဲ့မယ္...

ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုယူၿပီး ကိုယ္နဲ႔အေဝးမွာ
ဘဝသစ္နဲ႔ရွင္သန္ပါ...

ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... ေနာက္ဘဝမွာဒီ့ထက္ပိုခ်စ္ေပးပါ့မယ္ ကေလး....

Sehun ရဲ႕ ေျခသံေတြ အေဝးကိုေရာက္သြားမွ jongin ခ်ဴပ္တည္းထားသမွ်ကို ေျဖခ်မိသည္...

ရင္တစ္ခုလံူးတင္းၾကပ္ကာ မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ လိမ့္က်လာမယ့္ jongin အံႀကိတ္ထားဆဲ...

တကယ္လို႔... က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ၾကေတာ့ရင္ေတာင္ က်ေနာ္သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္မရွာေတာ့ဘူး..

ကုတင္ေဘး စားပြဲေပၚက စာရြက္ေလးကို ယူကာ
Jongin ရဲ႕ ေနာက္ဆံူးနႈတ္ဆက္စာကို ခ်ေရးလိုက္သည္...

ဖက္တြယ္မထားသင့္တဲ့အထဲမွာ အခ်စ္လည္းပါတယ္မလား...

"ေပ်ာ္ရမယ္ေနာ္ ဦး...
က်ေနာ့္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ခင္းတဲ့လမ္းမွာ ဦးစိတ္ခ်မ္းသာမွျဖစ္မယ္... ဦးခ်စ္တဲ့ မိန္းကေလးေရာ ဦးကိုယ္တိုင္ေရာ ေပ်ာ္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ့္မ်က္ရည္ေတြက တန္ေၾကးႀကီးပါတယ္...

သြားေတာ့ ဦးေရ....
ဦး နဲ႔ က်ေနာ္က ခဏတာ ဆံူမွတ္ေလးျဖစ္ခဲ့ရံု...

ေနာက္ဘဝက်ရင္ ဒီ့ထက္ပို ခ်စ္ခြင့္ေတြရေအာင္
ဘုရားသခင္ဆီမွာ ေတာင္းဆိုပါ့မယ္...

ဒါဟာ ဝဋ္ေႂကြးဆိုရင္ေတာင္ ဦးေပးတာမို႔
က်ေနာ္ သိပ္ကိုေက်နပ္တယ္ ဦး...

က်ေနာ့္ကမ႓ာမွာေတာ့ ဆုေတာင္းေတြလည္း
မျပည့္ေတာ့ဘူး.. ပန္းေတြလည္း မပြင့္ေတာ့ဘူး...
ဒါေပမဲ့လည္း ေနာက္ဆံူးထိ ဦးက်ေနာ့္အေပၚ
ခ်စ္မသြားခဲ့ဘူးေနာ္...

ေပ်ာ္ပါေစ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ဦးေရ...."

-------- ဦး -------