| ဦး | Zawgyi + Unicode [ Completed ]

အပိုင်း - ၁၀ ( Unicode )

ပြီးတော့ ကျနော် ကလေးမမွေးနိုင်တာကို ဦးက နာကျင်နေခဲ့သလား...

" Hun တော်တော့...!!!!"

အခန်းထဲက ပြေးထွက်လာတဲ့ ထိုအမျိူးသမီးက ဦးလက်ဖဝါးတွေကို ဆူပ်ကိုင်လိုက်ကာ..

"မမ.!! မမတို့ အတ္တတွေကြောင့် ကျမရော Sehun ရော နာကျင်ခံစားခဲ့ရပြီးပြီ... ပြီးတော့ အခု ကျမတို့ သားလေး..!! မမတို့ လုံလောက်ပြီလို့ ကျမထင်တယ်... Hun ရော ကျမရော ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ကောင်းကောင်းရပ်နိုင်နေပြီမို့ မမတို့ ခွင့်ပြုချက်တွေ မလိုတော့ဘူးလို့ထင်တယ်... ပြီးတော့ သားအတွက်ရော ကျမအတွက်ရော Hun ကို လိုအပ်တယ်..."

ဧည့်ခန်းထဲက လူ၃ယောက်ဟာ ကိုယ်အတ္တတွေကိုယ်ပုံဖော်ရင်း သူတိူ့ကြိုးဆွဲရာကခဲ့ရတဲ့ ကလေးသာသာ ကောင်လေးကိုတော့ မေ့ကူန်ကြပြီထင်ပါတယ်...

Jongin ရဲ့ ရယ်လိုက်ရင် သိပ်လှတဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေက အခုတော့ မျက်ရည်တွေအပြည့်နဲ့ ဝိုင်းစက်နေရင်း ထိုလူ၃ယောက်ကို ဘဲ နာကျင်စွာနဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်...

သူတို့ စကားတွေက Jongin နှလုံူးသားကို အပ်နဲ့ထိုးနေသလို တစစ်စစ်နဲ့...

ဘာဆက်လုပ်ရမယ်မှန်းတာမို့ Jongin လမ်းပျောက်နေသလို ခံစားချက်မျိူးနဲ့ တိုးဝင်ပြီး ငိုစရာ မိဘရင်ခွင်လည်းမရှိတော့ပါ....

ဦးကိုဘဲ မျှော်ကြည့်ခဲ့ပြီး ဒီအိမ် ဒီနေရာကိုဘဲ ထာဝရ ကိုယ့်အသိုက်အမြုံလို့ Jongin ထင်ခဲ့ဖူးတာ...

" ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ်... တော်ကြပါတော့.."

ယိုင်နဲ့ နေတဲ့ ဒူးတွေကို အားတင်းရင်းဘဲ Jongin ထရပ်လိုက်တော့ ရင်ထဲက တစ်လှပ်လှပ်နဲ့...

Jongin ကို အခုမှ သတိရသွားသလို လှည့်ကြည့်ကြတဲ့ သူတွေကို Jongin ကြည့်ရင်း..

ဒီလိုကြည့်တော့လဲ ဦးတို့က သိပ်လိုက်ဖက်တာဘဲနော်...

သိမ်ငယ်လာတဲ့ စိတ်တွေတိုးဝင်လာတာက သူများ မိသားစု ပြန်ပေါင်းခန်းမှာ ကန့်လန့်ဖြစ်နေတဲ့ ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုကြောင့်လား....

Kim Jongin က မပေးနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ Daddy ခေါ်မယ့် ကလေးလေးကြောင့်လား...