၂၀ရာစုတွင် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း( Rebirth In 20thCentury )

၄၉. နောက်ဆုံး (Z+U)

Zawgyi

ကြ်ီ....

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စည္း႐ိုးတံခါးမွ ပတၱာသံသဲ့သဲ့ ျမည္လာတယ္...
ျခံဝင္းငယ္ႏွင့္အတူ ပ်ဥ္တစ္ဝက္၊အုတ္တစ္ဝက္လံုးခ်င္းတိုက္ေလးက ရွင္းသန္႔ရဲ႕ လတ္တေလာ ရိပ္ျမံဳေလးျဖစ္သည္။

တစ္ကိုယ္တည္းလူပ်ိဳႀကီးအိမ္ျဖစ္ေသာ္လဲ အိမ္ေရွ႕မွာ သစ္ခြအံုေတြခ်ိတ္ဆြဲထားျခင္းျဖင့္ ရွင္းသန္႔က အိမ္ကို အလွဆင္ထားတယ္။

အိမ္ေဘးဘက္တြင္ စက္ဘီးကိုေနရာခ်ကာ ေသာ့ခတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ေရႊဝါကိုပိုက္ကာ အိမ္ေပၚတက္၊ အိမ္မတံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္နံရံကပ္ဘုရားစင္တစ္ခု ၾကိမ္ထိုင္ခံု၂လံုးႏွင့္ တီဗီတစ္လံုးအျပင္ေထြေထြထူးထူးဘာမွ်မရွိေသာအိမ္ေရွ႕ခန္းငယ္က ေအးစက္ေျခာက္ကပ္စြာ ဆီးႀကိဳလို႔ေနသည္။

လူရွိခ်ိန္ေရာ၊မရွိခ်ိန္ေတြမွာေရာ တိတ္ဆိတ္ေနေလ့ရွိတဲ့ သူ႔အိမ္ငယ္ေလးက ဘာမွ် ထူးျခားေျပာင္းလဲမႈမရွိ။
ေကာလိပ္၀င္းထဲမွာ ဆရာေတြအတြက္ အေဆာင္ေပးေပမဲ့ရွင္းသန္႔ကေတာ့ အျပင္မွာသာတစ္ကိုယ္တည္းေနခဲ့သည္။
ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ ခင္ဖို ့ေကာင္းတဲ့ဆရာေလးက သူ့အိမ္ကိုေတာ့ျဖင့္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုမွ မဖိတ္ေခၚခဲ့ဖူးေပ။

ဒါကရွင္းသန္ ့ဟာ တစ္ေယာက္စာလစ္လပ္သြားတဲ့သူ့ကမာၻကို သိသိသာသာခ်ံဳ့ခ်ပစ္လိုက္တဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒီဘ၀မွာပဲ ေနေတာ့မယ္လို ့တထစ္ခ် ဆံုးျဖတ္လိုက္တည္းက ရွင္းသန္ ့ဟာ အရင္ကအေၾကာင္းေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးမေတြးမိေအာင္ေနတယ္။ဒီလုိနဲ ့ပဲ ေဒါသထြက္လြယ္တဲ့ ခပ္ဂ်စ္ဂ်စ္ေကာင္ဆိုးေလးဟာတျဖည္းျဖည္းနဲ ့့တိတ္ဆိတ္တဲ့ ေကာင္ေလးျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႕ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနတဲ့
ေန႔ရက္ေတြတိုင္းမွာစာသင္တာရယ္ အိမ္ျပန္တာရယ္၊တခါတရံ က်ရင္ေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္ျဖစ္ျဖစ္ စာၾကည့္တိုက္ျဖစ္ျဖစ္မွာ စာအုပ္ငွားတာရယ္ပဲ ရွိတယ္..

မ်က္မွန္ထူထူ၊ဆံပင္ဘုတ္သိုက္နဲ ့ရွင္းသန့္ဟာ၂၀ရာစုက လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ့ သာမန္ဘ၀မွာ ေနသားက်ေနခဲ့ျပီ...။